Plaża

Rejcz stojący na piasku już czuję adrenalinę, energię i ducha walji... cóż, a może to po prostu czerwone niebo od zachodzącego słońca albo słona morska bryza powiewająca na włosy Rejcza sprawiła go w nastrój tak wprowadzający w klimat że aż epicki. Tex był tak napalony że stojąc przy nim aż wydawało się jak by ciepło było odczuwalne. Ludzi z plaży teoretycznie powinno być mniej bo się robi ciemno, a podobno w nocy jest tu pusto. Szum lekkich fal wydawał się być kojący. Rejcz aż sobie przypomniał portowe miasto ze swojego regionu, choć plaża była całkiem inna to i tak widział podobieństwa. Gdy zebrał się już całkiem w sobie, powiedział:
-Dobra! Moim pierwszym Pokemonem jest Tex. Tex! Wybieram Cię! Powiedz proszę, czy to walka 1 na 1? Masz może jeszcze jakieś pokemony?
  Zapytał się, będąc już pełen energi, co wyglądało komicznie, gdy prawie 2-metrowy typ dorosły typ, jarał się jak dziecko.

- Niestety, możemy stoczyć tylko walkę 1 na 1. Na razie mam tylko mojego Electrike. - odpowiedział Tyler. - Czyli w sumie już zdecydowaliśmy. - dodał. Zbliżyliście się do areny. Stał na niej mężczyzna znany jako Michael. Natychmiast zwrócił uwagę na zbliżenie się grupy.
- Witam, w fight-clubie! Czyżby jakaś walka? - zauważyłeś, że ma on tyle samo wzrostu co ty.
- Chcieliśmy stoczyć pojedynek 1 na 1. To są nasze pokemony. - natychmiast odpowiedział Tyler.
- W porządku. - spojrzał na Texa i Electrike. - Hm, wyglądają na dość wyrównane. - jego Machop przygotował za ringiem dwa koszyki, kiedy Michael przygotował kartki.
- Jakieś preferencje w sprawie areny? - zapytał. Z tyłu znajdowały się różne rzeczy. Kamienie, piasek, żwir, popiół itp.
Tyler spojrzał na ciebie.
- Zaproponowałeś walkę, więc do ciebie należy decyzja. - powiedział. Kilka osób myślało na kogo postawić, reszta już usiadła na ławkach, czekając na pojedynek.

-Wow, można od tak przygotować wygląd areny? Niesamowite! Teren.... może jakiś ziemno-kamienny, nawierzchnia takiego terenu będzie stabilna więc nasze pokemony będą mogły skupić się na walce
Powiedział Rejcz, zmieniając nagle dziecięcy wyraz twarzy na bardzo poważny... prawda jest taka że nikt nigdy się nie domyślił co mu tak w tej głowie siedzi. Ale to nie oznaczało że nie dało się go zrozumieć, wrecz przeciwnie, był jasny, ale zmienny miał charakter.
Rejcz postanowił że dobrze by bylo sprawdzić jak najlepiej możliwości swoich pokemonow aby lepiej je zrozumieć.
-Odpowiada Ci Tyler?-zapytał się uprzejmie już z niecierpliwością czekając na walkę

- Oczywiście. - Tyler zszedł z areny, aby nie przeszkadzać przy układaniu. Michael i Machop z pomocą taczek zaczęli sypać kamienie i ziemię, całkiem sprawnie przygotowując arenę. Po zakończeniu prac, Michael wytarł dłonią nieznaczny pot z czoła.
Arena była po prostu perfekcyjna. Równiutka jak szkło, z kamieniami i ziemią.
Miałeś wrażenie, że Tyler drga. Z podekscytowania, o czym świadczyła jego uśmiechnięta mina i rozszerzone oczy.
- Moja pierwsza walka, hura! - słyszałeś jego szept do siebie. W pewnym stopniu nie różnił się od twojej ekscytacji. Electrike kiwnął głową. Powoli wszedł na krawędź, wypuszczając swego zielonego psa, który ustawił się na pozycji.
Koszyki z wcześniej były właśnie tą bukmacherką. Zgodnie z kartkami, wasze szanse były równe. W przypadku przegranej tracono cały zakład, w przypadku wygranej dostawało się 1.25 wartości postawionych pieniędzy. Kilka osób zdecydowało się spróbować swojego szczęścia.
Łącznie pięć osób. Trzy postawiły na ciebie, dwie na Tylera.

Rejcz stanął na swojej krawędzi areny, bardzo się podekscytowal walką, ale nie dawał tego po sobie znać i załączył poker face'a. Cóż w walce pokemon nie powinno się odslaniac przed przeciwnikiem.
-Gotowy? Bo ja tak! Tex, Liczę na Ciebie!
Rejcz powiedział nie przedłużając bardziej walki
-Tex, szybko użyj ember!-Ruch ten nie był nieprzemyslany, wiedział on że istnieje szansa na poparzenie co będzie doskwierać do końca bitwy oraz obniży atak przeciwnika, ale w związku t tym że była na to mała szansa to miał on też coś w zanadrzu choć miał nadzieję że się uda.
-po wykonaniu ataku, odskocz i użyj Lera i Swager aby miało to na nim większą skuteczność! Nie lekceważ go! -powiedział Rejcz znając już inne ataki tego pokemona i wiedział że być może nie dorówna mu szybkością, ale jeżeli ten pokemon bazuje na niej to powinien mieć słabą obronę, choć trudno będzie od niego uciec

*-żeby nie mieć najmniejszych wątpliwości w przyszłości, rzeczy takie jak poparzenie czy obrażenia od konfuzji zależne są od losowania.

- A więc walka rozpoczęta! Houndour, mroczny pokemon. Jest to pokemon który w skoordynowanej paczce poluje, kontaktując się różnymi krzykami w celu otoczenia zdobyczy. Mają niezrównaną współpracę, choć tutaj będzie walczył jeden okaz tego gatunku sam. - teraz obrócił głowę na przeciwnika.
- Drugim pokemonem jest Electrike, elektryczny pokemon. Wykorzystując elektryczność zgromadzoną w futrze, stymuluje swoje mięśnie w celu zwiększenia prędkości reakcji. - po chwili już rozpoczęła się walka.

Oho, gdy tylko rozpoczęła się walka Houndour zgodnie z rozkazem wykonał błyskawiczny Ember, zaskakując przeciwnika, który najwidoczniej nawet nie zgromadził tej elektryczności. (-69) O kurczę, poparzyło! Electrike w kilku miejscach miał malutkie płomyki.
- Niesamowite, Ember zdołał poparzyć cel! - Michael sam był zaskoczony. Tyler w tym samym momencie wydał rozkaz ataku. Electrike ruszył z Tackle, jednak Houndour po wykonaniu ataku zgodnie z komendą odskoczył. Jego oczy przybrały czerwoną poświatę. Nie ma wątpliwości, to był Leer, który zmniejszył obronę przeciwnika. Po chwili jego usta wydały się mieć szyderczy uśmiech, wzrok pogardę, a sam Houndour świecił na czerwono. Oczy Electrike rozświetliły się. To był Swagger. Electrike doznał konfuzji, dostając jednocześnie zastrzyk do ataku.
Pokemon zdołał jednak wykonać Tackle. Texa jeszcze nie opanował żaden szał bojowy, więc nie słysząc żadnej komendy dał się trafić Tackle (-27).
Chwilę później dały o sobie znać poparzenia (-125).
- Pechowo, będę musiał się bardziej spieszyć. - usłyszałeś Tylera.

*spoko, wiedziałem, tylko chciałem się upewnić czy w ogóle jest status taki jak poparzenie, więc poruszyłem jego temat z nadzieją że się do niego odniesiesz i upewnie się jak to działa ^^, ale mam jeszcze jedno pytanko... ile ataków mogę wydać na posta?


-Dobra Tex! Szczęście nam sprzyja! Nic ci nie jest?-Rejcz wiedział że atak nie powinien być zbyt skuteczny przez osłabienie poparzeniem, ale mimo to się o niego martwił.
-Dobra, ponownie użyj ember, uważaj aby nie podejść za blisko! Nie wiadomo kiedy się załaduje! Jeżeli spróbuje.zaatakować to ponownie ucieknij odskakując, ale nie zapomnij że ma nałożoną konfuzje, jak siebie trafi to użyj ponownie leer!-pokemon miał już osłabioną obronę ale że konfuzja będzie skuteczniejsza po wiekszej ilosci leer.
-Dużo się uczylem o atakach pokemonów, kiedy byłem mały to na lato uczęszczałem w wymianie do szkoły Alola, ucząc się tym samym jak wykorzystać ataki pokemonów, tak samo jak w Kanto. Wyglądam nie pozornie, ale wiem dużo ^^. - Powiedział Rejcz, uśmiechając się do przeciwnika.
-Pokarz na co Cię stać. Tex! Ponownie Ember!
   Rejcz natychmiast przypomniał sobie wszystkie techniki które towarzyszyły mu w trakcie przygód.

( https://pokemonsilver.forumpl.net/t661-zmiany-statusu - polecam, tam są wszystkie statusy.
A co do ataków, cóż, nie słyszałem o żadnym limicie. Osobiście jednak podejrzewam, że zbyt duża liczba komend może wpłynąć na zapamiętanie ich i ostateczne wykonanie. Przynajmniej ja tak robię.
PS. Nie jestem też pewny, czy w przypadku konfuzji powinienem brać pod uwagę zmiany w obronie i ataku. Na razie po prostu zrobię tak i najwyżej edytuję jak podpytam Małżę i okaże się, że coś nie pasuje)

Houndour i Electrike stali w miejscu.
- Electrike, Tackle! - wydał komendę Tyler i pokemon próbował zaatakować w momencie ładowania Embera przez Houndour, jednak przewrócił się pod wpływem konfuzji (-57). Tex próbował wykonać Ember, jednak Electrike zdążył wstać i uskoczył przed niebezpiecznymi płomieniami. Zgodnie z komendą, Tex wykonał Leer, ponieważ przeciwnik przewrócił się w wyniku konfuzji. Wprawdzie zrobił to trochę później, ale na co narzekać? Obrona zmniejszona? Zmniejszona. Choć w Emberze nie pomoże.
Wtedy wypowiedziałeś ten krótki... dłuższy tekst.
- Oho, trafił mi się jednak lepszy przeciwnik niż myślałem... Tackle! - wydał komendę Tyler, chyba nie przejmując się tymi słowami... i znowu Electrike się przewrócił (-62). Tym razem akurat padła komenda na Ember. Zielony pies tym razem nie zdążył uskoczyć i oberwał (-69).
- Muszę to rozegrać inaczej... Electrike, zbierz się w sobie. Wykonaj... - Tyler podniósł rękę. - ...Thunder Wave! - skierował ją na Texa.
Zielonego pokemona otoczyły żółte błyskawice. Chwilę później cały szereg trafił w Texa, który nie zdążył nawet uskoczyć. Na jego ciele pojawiły się błyskawice. To był paraliż. Oj, to zmienia postać rzeczy.
Nagle zielony pies nieznacznie wydał odgłos. Poparzenia dały o sobie znać (-125).
- Houndour radzi sobie całkiem dobrze, choć ma też szczęście. Ale pamiętajmy powiedzenie "szczęście sprzyja lepszym", choć wolę nic nie mówić bo walka nadal trwa i jeszcze może się dużo zmienić. Osobiście oceniam go na mocne 8/10. Electrike z kolei został dwukrotnie przyblokowany konfuzją, ale w końcowym etapie wykonał jeden atak, który być może odmieni walkę. Chwilowo tylko 5/10. - odezwał się wreszcie Michael, trzymając mikrofon.
W tłumie słychać było ekscytację walką, szczególnie entuzjazmowali się ci, co postanowili postawić pieniądze. Dwie osoby które postawiły na Tylera zaczęły się niepokoić choć lekko się uśmiechnęły widząc Texa z paraliżem.

Rejcz gdy zobaczył że jego pokemona objął paraliż poczuł że może zacząć się robić interesująco. Jego intuicja co do przeciwnika nie była mylna,nie mylił się że jest on przywiązany ze swoim pokemonem i że nie są słabi. zwłaszcza że Tyler musi się spieszyć, zanim poparzenie wykończy Electrka. Uśmiechną się do przeciwnika i powiedział "Zaczęła się zabawa"
-Tex. Nic ci nie jest? Użyj Embera i odskocz aby użyć lera i swagera! Jak cię dopadnie paraliż to nie panikuj, będzie dobrze.
Rejcz postanowił w trakcie walki zachować zimną krew i wyglądać bardzo powarznie w trakcie walk, nie zależnie od sytuacji, co prawda uśmiechał się ale delikatnie, co miało charakter sympatii do przeciwnika i do walki.
-Szybko! Unik i znowu Ember! nie daj się!-Powiedział potem-Po czym znowu ember, odskok leer i użyj ponownie swagera.
wiedział że pokemon przeciwnika może się z konfuzji otrząsnąć w każdej chwili więc używał swagera dosyć często, za każdym razem, planując zwiększyć jeszcze bardziej jego atak.

Tex prawie od razu po wydaniu komendy chciał wykonać Ember ale paraliż zdołał go zatrzymać.
- Powiedziałem, że muszę się spieszyć. Chyba jednak jestem zmuszony wykorzystać atak z treningu dużo szybciej niż myślałem. - Tyler wzniósł rękę. Najwidoczniej to jego znak rozpoznawczy przy użyciu nowego ruchu. - Quick Attack! - opuścił dłoń w kierunku Texa. Electrike przełamał konfuzję i niczym błyskawica staranował wolniejszego w wyniku paraliżu przeciwnika. (-27) Tex po tym ostatecznie użył Leer, zmniejszając znów obronę przeciwnika, po czym Swagger, co w tym przypadku tylko zwiększyło jego atak bo przeciwnik już ma konfuzję.
- Quick Attack! - nakazał Tyler. Electrike niestety znów złamał konfuzję, niczym błyskawica trafiając znów twojego towarzysza, tym razem trochę mocniej w wyniku zwiększonego ataku. (-31)
- Quick Attack! - Electrike znów chciał wykonać cios, ale wtedy się przewrócił w wyniku konfuzji. (-75) Oho, zabolało już mocniej, taktyka zwiększania ataku i zmniejszania obrony sprawdzała się. Tyler zwrócił uwagę na tą zmianę siły obrażeń od konfuzji.
- Nie podoba mi się to... - przeciwnik zaniepokoił się. Tex najpierw miał wykonać unik, więc próbował czekać. Jego nadpobudliwość jednak sprawiła, że wykonał Ember. Celny Ember, który trafił w dopiero wstającego Electrike. (-69) Próbował znowu wykonać Ember, ale przeciwnik tym razem uniknął go i...
- Quick Attack! - pokemon tym razem nie dał się konfuzji, trafiając spowolnionego Texa. (-31) Pokemon wykonał Leer, ponownie zmniejszając obronę, następnie Swagger, ponownie zwiększając atak. Już więcej go nie wzmocnisz.
- Quick Attack! - Tyler chyba za bardzo wczuł się w to "spieszenie się". Co z tego, że ledwo nadganiał same poparzenia. W sumie to chyba nawet ich nie nadgonił.
U Electrike ujawniły się poparzenia. (-125) Zaczął nieznacznie dyszeć. Słabnie w oczach.

-Dobra Tex, idziemy! nie wiemy na co on jeszcze wpadnie! Ponownie Ember!-powiedział Rejcz wiedząc że jak mu się poszczęści to poparzenia powinny wykończyć pokemona."Czas to zakończyć" powiedział do siebie.
-A teraz szybko odskocz i użyj Leer!-Uśmiechną się do swojego pokemona.
Wiedział że może mieć pecha i paraliż może mimo wszytko dać o sobie znać ale już to było przedłużanie walki, przynajmniej miał takie myśli, w sumie duża była szansa że to się szybko zakończy ale kto wie co się jeszcze może stać?
   Rejcz wydał kolejne polecenie pokemononowi-Znowu! Ember!
Spojrzał prosto w oczy przeciwnika i przyjaźnie się uśmiechając powiedział:
-Szach Mat ^^. Tex, użyj jeszcze raz Ember!

- Nie przegram pierwszej walki! Unik! - Tyler ścisnął pięści, zbliżając je bliżej klatki piersiowej. Electrike uniknął Embera. - Quick Attack! - rozkazał. Electrike ponownie przełamał konfuzję, niczym strzała pędząc na Texa. Ten jednak pomimo mniejszej prędkości zdołał w ostatniej chwili uniknąć ataku, przeciwnik chyba był osłabiony i wydawał się trochę wolniejszy.
Tex wykonał Leer, ponownie zmniejszając obronę przeciwnika.
- Quick Attack! - cóż za zmyślna taktyka, "zalej wroga Quick Attack". Na pewno poskutkuje... No, teraz nawet trafił. (-36)
- Quick Attack! - nakazał w tym samym momencie co ty Embera. Niestety, nie poszczęściło mu się. Electrike przewrócił się i dostał jeszcze tym atakiem. (-92;-69) Pokemon wstał.
- Quick Attack! - Tyler wydał się znacznie bardziej rozpaczliwy, trójka widzów która założyła zwycięstwo Texa uśmiechnęła się, dwójka która postawiła na Electrike zgrzytała zębami. Electrike zdołał trafić (-36), przerywając ostatni atak Texa.
- Qui... - nie dokończył. Electrike upadł. Poparzenia (-125) zakończyły walkę.
- Tutaj chyba nie trzeba niczego oceniać... - Michael machnął ręką w twoim kierunku. - Oto zwycięzca! - dodał.


Tex dzięki tej walce zyskał +50 HP dzięki przezwyciężeniom paraliżu i +1 Sp. Atak dzięki Emberom.

-No to pięknie, chodźmy do pokemocntrum aby siostra zbadała nasze pokemony i potem ja będę się zbierał do sali.-powiedział Rejcz będąc zmobilizowany walką.
-To była dobra walka, ale dam ci radę...-Rejcz wyciągnął rękę aby uścisnąć dłoń rywalla-... zawsze zakładaj że przeciwnik jest silny i pod żadnym względem go nie niedoceniaj. Co prawda bardzo mało osób stosuje się do mojej taktyki, ale jak widzisz... jak na razie nie zawodzi-Uśmiechnął się do niego.
  Rejcz bardzo docenił starania rywala i musiał przyznać że jego szybki atak był imponujący i mu to powiedział.
  -Moim celem jest zostać mistrzem pokemon, wiem że to dość obszerne marzenie, ale im trudniejsze marzenie tym dalej się zajdzie, nie? Jak nie pójdzie mi walka z liderem to jeszcze poćwiczę w jakiejś arenie, ale jak narazie wydaje mi się że jestem dosyć silny aby z nim zawalczyć, ale nie wiem jakiego typu jest ta sala... Wiesz może?- Zapytał się rejcz bo chciał już obmyślać strategie na lidera i już się odwracał w kierunku pokecentrum

// Edytowane przez Małżę: Jeśli już chcesz zaznaczać wypowiedzi swojej postaci kolorem czerwonym, to proszę, nie pogrubiaj tekstu. Dziękuję.

Tyler klęczał, chowając Electrike do pokeballa. Uderzył ręką w ziemno-kamienny grunt areny.
- Zawiodłem Electrike. Ale więcej tak łatwo nie przegram. - wstał z klęczek. Uścisnął twoją dłoń.
- Zapamiętam tą taktykę. Od tego momentu będę ciężko trenował. Nigdy więcej nie przegram w takim stylu. - odpowiedział, nagle się uśmiechając. Najwidoczniej był przygotowany na ewentualną porażkę i nic sobie z niej nie robił.
- Mistrzem Pokemon? W sumie, to nigdy nie słyszałem o takim tytule... W Ferangh nie ma czegoś takiego. - zainteresował się. - Z tego co wiem, tutejsza liderka włada... typem wróżkowym. - nieznacznie się skrzywił. Chyba niezbyt podobał mu się ten typ pokemonów.
Obok ciebie skierował się w kierunku Pokecentrum.

(jak chcesz, możesz napisać jeszcze jeden post na Plaży, albo już w West Star)

Po długich i mozolnych zakupach Matsuo doszedł fo wniosku ze nic więcej do szczęścia mu mu nie trzeba.
- Gdzie ten Czesiek? Mam chwilę czasu to może ja wypuszcze.
Rzucił pokeballen z Eevee i w momencie gdy tylko się pojawiła, zaczął się z nią bawić. Miał nadzieję ze jego maluszek się już wyspał i będzie gotowa do zdań albo treningu jeśli Arystokrata miał się spoznic.
- Będziemy mieli nowych sprzymierzeńców, wiesz ?

Ludzi na plaży było niewiele, czemu trudno się wszak dziwić. Wprawdzie niebo nadal było bezchmurne, ale bryza zaczęła mocniej wiać, co skutecznie zniechęcało do leżenia plackiem na piasku. Zresztą i bez niej można było wyczuć w powietrzu zbliżającą się jesień.
Po wyjściu z Pokeballa, Scar z radością wskoczyła ci w ramiona. Na wieść o sprzymierzeńcach zastrzygła z zainteresowaniem uszami, jednak ta nowina nie przykuła jej uwagi na długo. Prędko zeskoczyła z powrotem na ziemię i machając żywiołowo puszystym ogonem, zaczęła zachęcać cię do zabawy, parę razy sypiąc na ciebie piasek w ramach zaczepki.
Kątem oka, po swojej prawej stronie, spostrzegłeś młodego chłopaka, nad którym balansowała na wietrze mewa.
- Świetnie, Wingull! Spróbuj tylko trochę rozluźnić skrzydła, jesteś zbyt spięty. Pozwól, żeby to wiatr wykonywał za ciebie całą pracę - instruował chłopak swojego Pokemona.
Najwyraźniej on także jest trenerem. "Cześka" nie było na razie widać na horyzoncie, więc możne warto pożytecznie wykorzystać ten czas, staczając pojedynek? Zawsze można też zamiast tego potrenować jakiś atak.

Widząc trenera z Wingullem zastanawiał się nad atakiem, aby Eevee powalczyla trochę z żywym wrogiem. Ostatecznie byli na terenie gdzie przewagę może mieć pokemon wodny a wingull taki był. Mały niedoswiadczony piesek miał raczej małe szansę na wygraną w tym starciu i jeszcze te podłoże.
- Dawaj malutka. Potrenujemy trochę..spróbuj sypnac mnie piaskiem jak będę się ruszal, próbuj do skutku..
Rzucił do pokemona i zaczął biegać by było gorzej to trafić, jednakże nie na tyle by Eevee się zniechęcił.

Eevee z entuzjazmem przyjęła twoją propozycję nowej zabawy. Uniosła się na przednich łapach, wykonała zgrabny piruet i wylądowała, zwrócona ogonem w twoją stronę. Podkurczyła przednie łapki i pierwsza salwa piasku poszła w ruch.
Scar z zapałem kopała w piasku, rozsypując ziarna po całej plaży... Tak, dosłownie po całej. Niestety Eevee czerpała taką frajdę z tej zabawy, że nie zwracała szczególnej uwagi na to, gdzie w tej chwili znajduje się jej "cel". Jeśli akurat udało jej się trafić, popiskiwała z radości; jeśli nie - nie przejmowała się tym jakoś szczególnie i po prostu kopała dalej.
U jej stóp utworzył się już dość pokaźny dołek... Niestety ilość trafień nie przekraczała 50%. Trzeba przekonać Scar do zwracania większej uwagi na techniczną stronę ataku.

Mała Eevee chyba nie do końca rozumiała na czym polega atak, którego ma się nauczyć, piach dosłownie leciał w każdą stronę, ale z drugiej strony atak nie został sprecyzowany przez Matsuo.
- Scar, Maleńka dawaj ! Dasz radę..zrób to dla mnie i postaraj się trafić mnie w oczy żebym nic nie widział, a potem Tackle na klatkę piersiową !
Nakazał swojej podopieczne mając nadzieję że tym razem jej się uda. Bardzo zalezalo mu na tym by maleństwo nie było takie bezbronne, chpciaz w sumie nie było, ale Tokugawa miał takie ojcowskie odczucia, których nie mógł się wyzbyć.
- Wiesz musisz się tego nauczyć bo ten facet z którym będziemy się widzieć ma bardzo cwanego i silnego pokemona nie chce żeby kiedyś nas zaskoczyli i by coś Ci się stało, nie poradzilbym sobie z tym chyba, więc dawaj Atak Piaskiem !
Brunet mówił szczerze i miał nadzieję ze przemowa zmotywuje trochę Scar do wiekszych wysiłków.

Gdy Scar usłyszała, że ma atakować twoje oczy, gwałtownie potrząsnęła głową i wskoczyła ci w ramiona. Oparła przednie łapki o twoją klatkę piersiową i podniosła głowę, z wyrzutem wybijając w ciebie swoje słodkie oczka.
- Eevee! - zaprotestowała żarliwie. Miałaby skrzywdzić swojego kochanego trenera? Ona? Nigdy w życiu! Za kogo on ją ma?
Gdy jednak usłyszała o niebezpieczeństwie, szybko zeskoczyła na ziemię i przyjęła wojowniczą postawę, która wyrażała pragnienie obrony swojego trenera za wszelką cenę. Z nowym zapałem zaczęła przebierać łapkami. Niestety, nie wiedziała, na którym elemencie powinna się dokładnie skupić, więc piasek lądował w różnych miejscach: na butach, czasem na łydkach lub udach, niekiedy trafiał w brzuch.
O konieczności nauki nowego ataku nie trzeba Eevee przekonywać, jednak potrzebuje ona jakiegoś niezbyt dużego przedmiotu, na którym mogłaby skupić uwagę i poćwiczyć celność. O twoich oczach nie było mowy, Scar bardzo wyraźnie dała ci to do zrozumienia. Trzeba znaleźć jakiś substytut.

Jejuniu co za kochaną mała kuleczka trafiła mu się za pokemona. Po jej reakcji zrozumiał że celowanie w niego było bez sensu.
Przeszedł się po plaży i znalazł sporą gałąź i konar. Postanowił ze najpierw powinna poćwiczyć na pniu. Wziął nóż i wyskrobal w pniu coś na rodzaj buzi.
- Dobrze Scar tutaj masz buzię spróbuj zaatakować tą buzię. Tu masz trafiać.
Wskazał palcem na cel i czekał na rozwój małego wojownika.
- Dasz radę !

Scar czekała cierpliwie, z zainteresowaniem przyglądając się, jak wyskrobujesz w drewnie prowizoryczną twarz. Gdy zaprezentowałeś jej końcowy efekt, przez chwilę krytycznym okiem spoglądała na twoje arcydzieło, po czym skinęła głową z aprobatą. Stanąłeś więc w lekkim rozkroku dla zapewnienia sobie lepszej stabilizacji, pochyliłeś się lekko w przód, a w wyciągniętych przed siebie dłoniach trzymałeś drewnianą twarz. "Wróg" wpatrywał się groźnie w Eevee, krzywiąc do niej swoją bezzębną szczelinę w paskudnym grymasie. Mała lisiczka zaś po raz trzeci stanęła w pełnej gotowości i posłała piasek w powietrze.
Grad złotych ziaren uderzył w konar - część przeleciała również obok niego, lądując na twoim ubraniu. Mimo wszystko atak wykonany był całkiem celnie... do czasu, gdy nie przesunąłeś się z konarem trochę w lewo. Scar nadal zawzięcie kopała, nie spostrzegając, że jej "przeciwnik" zmienił swoje położenie. Piasek trafiał teraz w próżnię...
Od chwili rozpoczęcia ataku lisiczka ani razu nie spojrzała w twoją stronę, by skontrolować sytuację. Coś trzeba chyba z tym zrobić... Nie zaszkodzi również skorygować trochę tor lotu niektórych ziaren, aby większy ich procent skupił się bezpośrednio na pożądanym punkcie.

- Ej Eevee ! Skup się mała...syp piaskiem ale nie trać celu z oczu, cały czas bądź skupiona.
Kontroluj zmianę położenia celu.
Popatrzył na Scar i wiedzIal już ze jej się uda raczej nie należała do tych co się szybko poddają, dodatkowo chęć obrony ukochanego trenera dawała jej dodatkową chęć i zapał do pracy. Gdy tylko Scar trafiła w cel Matsuo zmieniał pozycję i tak do skutku, aż wyczuje te flow.
- Malutka jeszcze trochę ! Dasz radę !
Dopingowal mała przyjaciółkę.

Słysząc twój okrzyk, Eevee obejrzała się za siebie i ze zdumieniem ujrzała, że konar znajduje się zupełnie nie w tym miejscu, gdzie powinien. Zwiesiła główkę, zawstydzona własną nieuwagą, jednak twój doping szybko dał jej nowe siły do podjęcia dalszych prób.
Wszystko odbywało się tak jak poprzednio, jednak tym razem Scar, sypiąc piasek, cały czas oglądała się za siebie, by określić aktualne położenie celu. Obserwacja pomogła jej również zorientować się w tym, że nie wszystkie ziarna lecą tam, gdzie powinny. Metodą prób i błędów próbowała poprawić jakość piaskowych pocisków, aż wreszcie większość jej ataków była zarówno celna, jak i skuteczna.
W końcu, po ósmym bezbłędnym trafieniu z rzędu, stało się dla was obu całkowicie jasne, że...
...Eevee opanowała Sand Attack!
Scar z radości chciała znowu rzucić ci się w ramiona, ale gdy spróbowała wykonać pierwszy krok, nieoczekiwanie zachwiała się, niemal upadając na piasek z wyczerpania. Cóż, trzeba przyznać, że jej drobne łapki odwaliły dziś kawał dobrej roboty. Nie mieliście jednak wątpliwości, że efekt końcowy wart był włożonego wysiłku. Teraz Scar będzie w stanie lepiej bronić przed niebezpieczeństwem zarówno siebie, jak i swojego trenera.
+ 1 Obrony