Droga nr 6

Mr. Dark nieznacznie się obrócił na twoje pierwsze pytanie, ale cofnął głowę na drogę. Duskull obróciła się na ciebie i obserwowała, jakby miała wejść w głąb twojej duszy.
- Być może. Na pewno planuję załatwić Team Earth, którzy coś majstrują na obszarze. Może i te sprawę rozwikłam. - odpowiedział po kilku sekundach. Duskull wróciła do patrolowania.
Tym razem zero trzęsących się krzaków i gałęzi. Wygląda na to, że wiatr też ustał, bo peleryna Zamaskowanego poruszała się tylko pod wpływem ruchu.
Wtedy padło drugie pytanie.
- Luźna twórczość, która miała pomóc w ukrywaniu osoby mojej i tajemne oblicze. - spojrzał znów w lusterko. - Może kiedyś napiszę tomik. Wyśmiewający tych fanatycznych hipisów z Team Earth. Wyślę im go prezentowo, jak sposób na to wynajdę. - dodał. Duch żałobny spojrzał na właściciela i chwilę go obserwował, aż wrócił do obserwowania terenu. Najwidoczniej Duskull sama nie przewidziała takiej odpowiedzi.

Mr. Dark obejrzał się na ciebie.
- Osobiście nic nie mam przeciw asystencji. Pytanie tylko, czy na pewno chcesz zsyłać na siebie ewentualne ataki Team Earth. Mogą wysłać w końcu kogoś silniejszego. - Mr. Dark wrócił wzrok na drogę.
Duskull przez dwie sekundy się zatrzymała, obserwując drzewa po lewo. Po chwili jednak chyba stwierdziła brak zagrożenia i udała się dalej. Albo dołączyła widząc, że Zamaskowany jakby nigdy nic szedł dalej.
- Widziałem ten ruch. Jak na moje był to jakiś Chikorita. Widziałem listek na głowie i charakterystyczny kształt. - odezwał się do swojego pokemona nie obracając nawet głowy.
Nagle na drodze zauważyliście mgłę.
- Trzeba uważać. To najlepszy moment na ewentualną zasadzkę Team Earth. Ale jednocześnie oznacza, że jesteśmy blisko Fogs City. - Mr. Dark poprawił maskę i wszedł w te unoszące się w powietrzu krople wody, nawet się specjalnie nie rozglądając, po prostu idąc przed siebie. Duskull chwilę jeszcze obserwowała las gdzie Zamaskowany widział Chikoritę po czym dołączyła do swojego właściciela.
Fogs City było już najwidoczniej blisko. Albo mgła po prostu sięgnęła dalej niż zazwyczaj.
- Na górze róże, na dole fiołki, mgła jest wokół, należy uważać na dół. - w ostatniej chwili zauważyłaś stertę liści na drodze. Duskull celowo opadła na nie, w wyniku czego te zarwały się ujawniając dziurę.
- A niech to. - usłyszeliście głos na boku, jednak inny niż wcześniej. Po chwili dwa cienie zniknęły w mgle.
- Duchu Żałobny, czuwaj. - rozkazał Mr. Dark, powoli idąc. Kim były te dwa cienie? Na pewno nie tamtą dwójką. Głos który się odezwał nie należał do tego samego mężczyzny.

- Muszę jedną rzecz przyznać tym gościom, faktycznie trzymają się swojego jednoczenia z naturą. Używają dołów z liści jako pułapek. - odezwał się znów Mr. Dark, z lekkim żartem w głosie. Chyba nie przejmował się Team Earth.
Idąc tak dalej zauważyłaś, że Duskull przeniosła się bardziej w prawo. Zaraz, po lewej też jest Duskull. Dwie Duskull? Nebraska obejrzała się na oba pokemony z nieufnością.
Nagle ta po prawej wydając swój odgłos zniknęła w mgle.
- Oho, duchy się odzywają. Wcześniej niż zwykle... - Zamaskowany podrapał się po czubku głowy, nie przerywając marszu. Jedynie podczas drogi kopnął kamyczek, który trafił idealnie na pułapkę z liną która obwiązywała się wokół nogi. Tylko, że tym razem nie obwiązała niczego.
Wtedy nastąpiła prośba o witaminy. Nebraska zgodziła się. Co się dziwić, obok gdzieś pewnie Team Earth, duchy... Chciała cię przecież bronić za wszelką cenę. Zjadła wszystkie podane witaminy, choć dwie ostatnie z małym trudem.
Mr. Dark w tej samej chwili czekał, rozglądając się.
- Polecam mieć się jeszcze bardziej na baczności niż zazwyczaj, pani. Duskull dzika postanowiła nam towarzystwa dotrzymywać... - dodał gdy już skończyłaś - Jakby co, tuż za tobą lewituje, psikusa szykując. - w tej samej chwili usłyszałaś jęk tegoż pokemona i dodatkowo ruch jej oddalającej się... szaty?
- Dziwota, że tak daleko zaglądają. Śmierdzi mi tu spiskiem. Mgła tak daleko sięgać nie powinna... - podrapał się pod maską. Jego Duskull przytaknęła z aprobatą.

Na prośbę Małży zaczynam trening, więc Mr Dark ucieka na chwilę poza horyzont zdarzeń


Gdy kończyłaś zadawać swoje pytanie, Mr Dark przystanął. Zrobił to tak niespodziewanie, że wyprzedziłaś go o dwa kroki, nim spostrzegłaś jego nieobecność u Twego boku. Jego mimika nic nie wyrażała - ciężko wszak rządać od maski zmian w ekspresji - jednak nie miałaś wątpliwości, że czujnie wytęża słuch. Duskull unosiła się nieco dalej, nad krańcem ścieżki, a jej trupie oczy wpatrzone były we mgłę.
- Rację masz, duchu żałobny - przyznał Mr Dark, zniżając nieco głos. - Czujność twa godna jest uznania. Pani - zamaskowany mężczyzna zwrócił się w Twoją stronę - nie chcę opuszczać cię w tym miejscu upiornym, tu jednak będziesz bezpieczniejsza. Gdy pilne sprawy załatwię, wrócę tu po ciebie. Jeśli wolą twoją będzie zaczekać - dorzucił.
To powiedziawszy, przemknął przez ścieżkę jak cień i razem ze swoją Duskull zniknął pomiędzy pniami. Mgła zakryła ich jak kurtyna schodzących ze sceny aktorów.

Zostałyście z Nebrą same… No cóż, chyba niezupełnie. Z różnych stron co jakiś czas dobiegały dziwne odgłosy i złowieszcze chichoty, przydrożne zarośla szeleściły pomimo braku wiatru. W miarę jak zagłębiałaś się we mgłę, atmosfera stawała się coraz bardziej nieprzyjemna. Czy to z powodu zbliżania się do Fogs City liczba duchów była coraz większa, czy też nieobecność twojego towarzysza sprawiła, że stały się one bardziej śmiałe? Być może jedno i drugie.
Nebraska groźnie łypała oczami dokoła, czujna na każdy najmniejszy szelest. Nie ulegało wątpliwości, że gotowa jest stawić czoło całej armii duchów w obronie Małgorzaty. Parę razy mignął wam przemykający pomiędzy drzewami jakiś niezidentyfikowany kształt, który zaraz rozpływał się we mgle. Jakby tego było mało, nieustannie czułaś na swoich plecach czyjeś natrętne spojrzenie, ale po obejrzeniu się za siebie okazało się, że nikogo tam nie widać… W pewnej chwili twoja Skrelp gwałtownie napięła już i tak spięte mięśnie. Podążając za jej spojrzeniem, ujrzałaś ledwo widoczny, przechodzący na drugi koniec ścieżki kształt przypominający wychudzonego Pikachu.
Wtem… fioletowo-czarna smuga przemknęła tuż nad twoją głową, do szczętu burząc Twoją fryzurę.
- Gaaaaastlyyy – szyderczo zaśmiał się duch i zanurkował w przydrożne krzaki.
Tego już było dla Nebry za wiele! Koniczka nadęła się i posłała w ślad za napastnikiem potężny wodny pocisk. Atak wystrzelony pod olbrzymim ciśnieniem pomknął we mgłę; był zaskakująco mocny, prawdopodobnie dzięki niedawno połkniętym witaminom.  Gdyby trafił celu, duchowi nie byłoby już tak wesoło. W lesie momentalnie zapadła cisza. Trwało to chwilę, nim okoliczne stworzenia otrząsnęły się z szoku. Zarośla zaszumiały z respektem, a potem wykonały taktyczny odwrót. Co oznacza, że umilkły na dobre.
Po tym pokazie siły wasza podróż przebiegała bez większych zakłóceń… z wyjątkiem tego, że mgła stawała się coraz gęstsza, przez co przemokłaś do suchej nitki. Nie mówiąc już o ograniczeniu widoczności. Ostatecznie doszło do tego, że po wyciągnięciu przed siebie ręki z trudem mogłaś dostrzec kontury własnej dłoni. Nie dziwota, że omal nie wpadłaś na ceglaną ścianę. Chyba zboczyłaś nieco ze ścieżki… Ale tak czy inaczej udało ci się dotrzeć do miasta.

Możesz już wejść do Fogs City