Kuchnia "Snorche"

-Ja podziękuje ja z Bladem zamówimy jajecznice i też wezmę coś dla Saski bo pewnie też jest głodna.-grzecznie podziękowałem i złożyłem zamówienie.

Kiedy składałem zamówienie Blade wydawał się być czym zainteresowany jakby wyczuł czyjąś obecność. Pociągnął mnie za spodnie. Kiedy się odwróciłem zobaczyłem znajomą twarz to była twarz mojego starego przyjaciela którym był Rejcz.

-Rejcz kopę lat co cię tu sprowadza do West Star.- bardzo się ucieszyłem kiedy zobaczyłem znajomą twarz.

-A a jak się miewa twój Tex u niego wszystko w porządku.-zapytałem się ciekawy.

(w Marche płacisz 200 zł jeśli zgubisz karteczkę - true story)

Przy wejściu dano każdemu z nas puste karteczki. Już chciałam zapytać się potrawy której kuchni lubią najbardziej, gdy...
Kiedy tylko zobaczyli jedzenie zaczęła się reakcja łańcuchowa. No tak. Uniosłam na chwilę oczy ku drewnianemu sufitowi. Ten jednak nie zaoferował pomocy, więc zmuszona byłam sama wziąć tace, sztućce i talerze dla wszystkich. Jeśli już zdążyli zgubić swoje kartki na pieczątki to zostaną sami. Nie, w sumie wystarczy że się cofną do kasy bo jeszcze nic nie wzięliśmy do jedzenia.
- Uwaga, skupcie się. To wasze tace i talerze. - trzęsącymi się nieco od ciężaru rękami podałam je każdemu
- Te kartki które dostaliście przy wejściu są na naliczanie nam rachunku. Nie zgubcie ich, chyba że chcecie płacić 2000$. - liczyłam tylko że kucharze i inne osoby przy stoiskach są wystarczająco mili i pomocni
- Idę na stoisko kuchni polskiej. I włoskiej. Zajmijcie jakikolwiek stolik, znajdę was. - po wypowiedzeniu tych słów odwróciłam się ze swoją tacką i ruszyłam wzdłuż różnych "straganów" z jedzeniem
W sumie nie wiem czy tutaj też jest kuchnia polska... może Shiruba jest inna. Ale dopóki się nie przekonam, będę marzyć o pierogach.

Czwartym stoiskiem była kuchnia włoska. O tak~
- Lasagne z mięsem i szpinakiem. - podałam kucharzowi talerz i pustą karteczkę
Chwilę potem odebrałam kartkę z pierwszą pieczątką i... cóż, musiałam już trzymać tacę w równowadze. Następnie przeszłam koło stanowiska z ciastkami, naleśnikami i kawą. Naprzeciw były sałatki i milkshake. MLEKO.
- Milkshake poproszę! - uśmiechnęłam się
Przynajmniej niektóre rzeczy na tym świecie są w porządku. A wśród nich jest mleko.
Kiedy znalazłam stragan kuchni polskiej zdałam sobie sprawę że następnego talerza do normalnego posiłku już nie zmieszczę. Wprawdzie lasagne nie była porcjowana szczodrze, ale wielkość płaskich talerzy to inna sprawa. I wysoka szklanka z milkshake. Na to muszę wyjątkowo uważać. Więc, zostało mi miejsca co najwyżej na jakieś ciasto, one są podawane na małych talerzykach. Sęk w tym że nie miałam ochoty. No cóż. Pierogi kiedy indziej. Na pewno nie mają tu tak dobrych jak babcinych, więc mała strata. Zresztą zawsze jest tak że najwięcej jedzą oczy. Nawet gdybym wzięła cztery, to czy bym to wszystko wsunęła? Bo długiej podróży czy innym wysiłki najpewniej tak. Ale jedyna rzecz jaką dziś zrobiłam to spacer od Pokemon Center i noszenie tej tacy. Dziewczyno, pora zacząć żyć oszczędniej!

Chwilę krążyłam po Kuchni Snorche szukając moich nowych znajomych... jeśli mogę ich tak nazwać. W końcu poza imionami nie wiem o nich nic.
Kiedy w końcu ich zlokalizowałam przy stoliku stał ktoś jeszcze. Normalnie bym zrobiła powolne i spokojnie wejście, ale nie chciałam dłużej trzymać tacy i ryzykować katastrofą. Podeszłam do stołu i ułożyłam swój posiłek na stoliku przed wolnym miejscem. Na szczęście były cztery siedzenia. Inaczej musiałabym nieść to wszystko jeszcze dalej. Usiadłam z ulgą.
- Cóż, dzień dobry. Małgorzata. Może być Małża. Kim jesteś? - w międzyczasie włożyłam słomkę do milkshake'a

-Przedstawiam wam mojego starego przyjaciela Rejcza Lentiego. Rejcz poznaj moich towarzyszy podróży Małgorzte jak już powiedziała możesz do niej mówić Małża. A ten oto osobnik nazywa się Toshiyuka dla przyjaciół Toshi a ten pokemon to Ralts o imieniu Atena.- grzecznie przedstawiłem Rejcza z resztą paczki i na odwrót.

-Rejcz może pójdziemy sobie po coś do jedzenia i zaraz do nich wrócimy co ty na to.-zapytałem się grzecznie.

Rejcz powiedział, że czemu nie i poszliśmy obaj opowiadając sobie co się wydarzyło przez te ostatnie lata jak się nie widzieliśmy. Ja wziąłem sobie trochę grzanek i jajecznice też wziąłem coś też dla Bladea i Saski po czym dałem kartkę do podstemplowania powiedziałem Rejczowi żeby to też zrobił bo inaczej zapłaci kare. Kiedy Rejcz wziął naleśniki poszliśmy do reszty i usiedliśmy przy nich.

-Więc może opowiem o tym jak się poznaliśmy razem z Rejczem.-zapytałem się ale widziałem że reszta jest zajęta jedzeniem.

"Pewnego dnia a dokładniej 5 lat temu kiedy miałem 13 lat zacząłem prace nad bioniczną ręką. Kiedy zacząłem prace przez zrobiłem wielką eksplozję. Robiłem eksperyment poza domem i eksplozję zobaczył Rejcz i przybiegł do mnie i powiedział -Stary nic ci się nie stało czy wezwać może lekarza-a ja odpowiedziałem-Zapamiętać nie kłaść elektrycznego kamienia ewolucji przy plamie oleju która jest przy silniczku. On wtedy spojrzał się na mnie jak na wariata. Halo wezwać lekarza czy co- powiedział trochę podirytowany tym że go ignoruję. O cześć nie zauważyłem cię ja nazywam się Ryuji a ty.-powiedziałem. Eee nazywam się Rejcz to wzywać tego lekarza czy nie bo widzę że ci rękę urwało. Nie nie trzeba mam tak od prawie roku a to co tu widzisz tu były próby mojej bionicznej ręki. Bionicznego czego ręki ty jesteś naprawdę dziwny co nie Treecko.-jego pokemon pokiwał głową że się zgadza z nim. Wtedy miał tylko Treecko. A takie pytanie co cię sprowadza do mojej wioski Rejcz.-zapytałem ciekaw co go sprowadza. Idę do najbliższej sali Pokemon a tędy dojdę najszybciej. Może chciałbyś odpocząć w moim domu bo zaczyna się ściemniać co ty na to.- bo powoli zbliżała się noc. Dobra czemu nie ale nie chcę się naprzykrzać ok. Zaprowadziłe go do siebie do domu ale jego mina była bez błędna gdy zobaczył mój dom. Ty tu mieszkasz niesamowite. Bycie szlachetnie urodzonym synem do czegoś zobowiązuje a i uważaj w tej wiosce jest pełno pokemonów smoków. Spojrzał na mnie z niedowierzaniem. Jakie smoki ja tu żadnego nie widzę. One ukrywają się przed obcymi więc się nie denerwuj ale w domu mamy jednego więc zobaczysz że nie kłamię. Kiedy wszedł zobaczył Haxorusa mego ojca i nie dowierzał własnym oczom. Dobra to teraz mi wierzysz tak a teraz chodź na górę przygotuję ci łóżko i tam pogadamy ok. Jak już byliśmy na piętrze zapytałem się go o cel podróży. Mój cel to zostać mistrzem regionu Hoen. Bardzo ambitny cel.- powiedziałem. To wtedy jak już zostaniesz mistrzem regionu to wróć i opowiedz mi o tym obiecasz mi to. No dobra obiecuję.- powiedział trochę zrezygnowany. Kiedy minął rok Rejcz wrócił i powiedział mi że niestety mu się nie udało. Po kolejnym roku wrócił ponownie i powiedział mi że idzie trenować do nowego regionu z nowym pokemonem czyli jego Texem."

-I tak nie widzieliśmy się aż do teraz i tak jest historia naszego poznania-powiedziałem to z uśmiechem.

Mając jedzenie na talerzu nie interesowałam się już zbytnio otoczeniem, chociaż okrzyk Ateny o jej ulubionym posiłku wywołał u mnie uśmiech. Nawet nie zdawałam sobie sprawy jak bardzo potrzebowałam ciepłego jadła. Teraz czułam się o wiele lepiej, na pewno sprostam dzisiejszym wyzwaniom. Mała Ralts też wyglądała na zadowoloną kiedy już dostała swoje naleśniki. Cóż, dla mnie najważniejsze było mleko.
Kiedy byłam w połowie swojej lasagne Wojtek zdecydował się opowiedzieć o wspólnej przeszłości jego i Lentiego. Milczałam, woląc jeść aniżeli się wtrącać. Ale miło było się czegokolwiek dowiedzieć o przeszłości Ryu.
- Czyli sam stworzyłeś sobie tą... protezę. Nie wiem na ile w tym mechaniki, ile czegoś innego, ale widzę że jesteś utalentowany skoro działa i się... przystosowałeś do nowej kończyny. Um, przepraszam że mówię o tym przy jedzeniu. - uniosłam brew, zastanawiając się czy którykolwiek ma na tyle słaby żołądek by mu się zrobiło niedobrze na wspomnienie oderwanej ręki
W sumie nie wiadomo czy czarnowłosemu się ta ręka oderwała, czy została zmiażdżona. W sumie druga opcja jest bardziej prawdopodobna, ale kto wie co się stało w jego życiu.
Tak czy inaczej, czas się zbierać. Ponowiłam swój atak na lasagne.

Gdy już kończyliśmy jedzenie, najnowszy członek grupy zaproponował Ryujiemu pojedynek. Interesujące.
- Przejdźmy się do Centrum Walk jak planowaliśmy. Ja mam zamiar trenować, ale gdy skończę chętnie zobaczę co wyniknie z waszego starcia. Tylko ustalcie liczbę walczących pokemonów jeśli nie macie ich tyle samo - widziałam już wystarczająco chryj... Jeden miał sześć pokemonów, drugi cztery. - gdy skończyłam, dopiłam milkshake i wstałam, pamiętając żeby zabrać swój papierek

Przy kasie zapłaciłam za 1x lasagne i 1x milkshake.
- - -
8 $ za lasagne, 2 $ za milkshake
W sumie 10$

-Małża nie martw się my z Rejczem na pewno znajdziemy nić porozumienia.- po tych słowach poszedłem do kasy i zapłaciłem za posiłek.

-To co Rejcz gotowy na pojedynek ale najpierw pójdźmy do Centrum Walk.- byłem pełen entuzjazmu i pełen wiary w moje pokemony tylko martwię się o Saskie bo ona się mnie boi i może nie chcieć walczyć.

-Rejcz masz może jeszcze swoją okarynę bo możliwe że jej kojący dźwięk przyda mi się w sprawie jednego poka i możemy się wstrzymać na chwilę z walką nie masz nic przeciwko co.- spojrzałem na niego z nadzieją że nie odbierze tego w zły sposób.

-No właśnie zapomniałem, że tobie Małża nie powiedziałem w jaki sposób straciłem rękę.- nagle sobie o tym przypomniałem.

-Było by to trochę nie fair wobec ciebie bo wszyscy wiedzą a ty nie więc pozwól że naprawię swój błąd i ci powiem ok.- kiedy czekaliśmy na Rejcza aż zapłaci zacząłem Małży opowiadać historię.

Hm, a więc walka faktycznie będzie miała miejsce. Chętnie bym pooglądała, ale straciłam wystarczająco dużo czasu. Może po treningu załapię się na końcówkę. Gdy odłożyliśmy talerze, zapłaciliśmy i kierowaliśmy się do wyjścia Ryu opowiedział o swoim szlacheckim pochodzeniu i wiosce smoków.
- To nietypowa historia. Wiodłeś naprawdę ciekawe życie. Nigdy nie spotkałam nikogo o takich korzeniach. Sama jestem z miasta więc twoja opowieść jest dla mnie trochę jak bajka. Ale... skoro jesteś szlachcicem to dlaczego tam nie zostałeś żeby odbudować majątek i poszanowanie twojej rodziny? Chyba nie masz z nimi złych relacji... a jeśli tak to zapomnij o tym pytaniu. - zdałam sobie sprawę że się zapędziłam i weszłam na teren spraw prywatnych

Gdy grupa była w końcu w komplecie i pewnym było że nie będą nas ścigać za niezapłaconą należność, wyszliśmy z lokalu. Pogoda pozostawała bez zmian, niezwykle słoneczna. Ja jednak nie pragnęłam niczego innego poza przejściem do kolejnego budynku. Spacer może zaczekać.

(piszcie już w West Star że wyszliśmy i kierujemy się do Centrum Walk)