Konkurs pokazowy dla początkujących #1

Mały pomocny link - zwróćcie uwagę na reakcję widowni wobec ataków innego typu, niż beautiful.

Konkurs pokazowy zaczął się planowo, około godziny 20. Rodziny z dziećmi tłumnie zajmowały swoje miejsca, jak to bywa kiedy bilety na jakieś wydarzenie mają zniżki dla młodszych fanów. Jednakże, na pewno niektóre z siedzeń były zajmowane przez "typowych" widzów, ciekawych nowych talentów które miały się zaprezentować właśnie dziś. A może wszyscy przyszli dla występu Mary, prawdziwej idolki pokazów typu Beauty dzisiejszych czasów? Właśnie ona miała otworzyć dzisiejszą uroczystość prezentacją swojej Cosplay Pikachu Belle.

Wszystkie szmery na widowni ucichły, kiedy niebieskooka dziewczyna weszła na scenę.
- Dobry wieczór, Szanowni Państwo. - Brązowowłosa dygnęła z gracją i płynnym ruchem ręki wypuściła z pokeballa swoją podopieczną. Pikachu również dygnęła. Rozległy się oklaski.
- Light Screen, moja droga. A po nim niech nastąpi Discharge. - Dziewczyna obróciła się delikatnie wokół własnej osi, wprawiając swoją suknię w ruch. Odchyliła się i teatralnie przyłożyła do czoła swoją okrytą w białą rękawiczkę dłoń.
Pikachu wytworzyła przed sobą świetlistą barierę, po czym ją odepchnęła w stronę widowni. Naładowała się elektrycznością i uderzyła w barierę Discharge. Ładunek "rozprysł" się o różową barierę, a ludzie odpowiedzieli brawami.
- Na koniec... Icicle Crash. - Było wszystkim co Mary powiedziała, a widownia oszalała. Takie jest specjalne działanie tego ataku w pokazach. Użyty na sam koniec bardzo ekscytuje widownię i podwyższa wynik.
Pikachu w sukience wykonała piruet i wytworzyła masę lodu tuż pod "sufitem" namiotu. Z tej bryły zaczęły wyrastać sople, a potem... spadły na scenę! Rozprysnęły się wokół Mary i Pikachu, nie czyniąc im żadnej szkody. Pełny profesjonalizm.

Houndoura wypuściłam z Pokeballa jeszcze przed wkroczeniem na scenę, aby udzielić mu dokładnych instrukcji. Tłumaczyłam, które komendy będą oznaczały daną sekwencję ruchów i powtórzyłam mu to wszystko powoli jeszcze dwa razy, abym na scenie mogła zrezygnować z przydługich opisów. Niszczenie słownymi zapowiedziami tego, co ma nadejść, jest wyjątkowo nieefektowne i godzi w estetykę występu. A przecież w kategorii Beauty nie można sobie na coś takiego pozwolić. Po dokładnym wysłuchaniu moich instrukcji Urs przewrócił się na plecy, odsłonił pomarańczowy brzuch i spojrzał na mnie wyczekująco. „Jeśli mnie nie pogłaszczesz, na pewno sobie nie poradzę” – mówiły jego oczy.
Gdy nadeszła odpowiednia chwila, wkroczyłam na zaciemnioną scenę lekko stremowana. Nie byłam przyzwyczajona do występów przed publicznością, nie wspominając o wygłaszaniu mów. Kazałam jednak sobie wziąć się w garść i, przystrajając twarz uśmiechem, zabrałam głos.
- Dobry wieczór wszystkim. Nazywam się Lettie i pragnę przedstawić wam mojego partnera Ursa, tancerza mroku i płomieni. – Brzmiało to cokolwiek pretensjonalnie, ale mimo wszystko ładnie, więc może publiczności się spodoba. - Urs, mrugnij do nas na przywitanie – podałam pierwszą z ustalonych komend i wykonałam ruch ręką, wskazując widzom, gdzie powinni spojrzeć.
W cieniu wejścia na scenę rozjarzyła się na czerwono para oczu (Leer). Wpatrzona w publiczność, trwała tak przez chwilę, potem nastąpiło kolejne mrugnięcie i poświata znikła. Uważne oko mogło dojrzeć w mroku tylko zarys psiej sylwetki.
- Przygotuj sobie drogę Emberem i zbliż się do publiczności. – Usunęłam się na samą krawędź sceny, by zapewnić mrocznemu psu odpowiednią przestrzeń do działania.
W zaciemnionym namiocie rozbłysło światło; zaledwie cal nad ziemią ogniki zaczęły tworzyć prostą ścieżkę biegnącą w stronę drugiego końca sceny*. W ślad za nią wychynął Houndour i lekkim krokiem ruszył ognistym traktem, który rzucał na niego od dołu czerwoną poświatę. Na ścianach namiotu pojawiło się kilka wielkich, chybotliwych cieni biegnącego psa. Uderzające cicho o ziemię łapy Ursa dodatkowo rozbijały Ember na drobniejsze kawałki. Zatrzymał się na drugiej połowie sceny, niedaleko jury, gdy dogonił początek „ścieżki”. Stanął przed nimi z dumnie wzniesioną głową. Opadające i dogasające za nim iskry znaczyły tor jego biegu - jak smugi pary wodnej ciągnące się za samolotem.
- Rozgrzejmy teraz trochę atmosferę. Heat Wave!
Tym razem z pyska Houndoura wyleciała fala rozgrzanego powietrza. Wciąż wypuszczając z siebie Heat Wave, Pokemon zaczął powoli obracać się wokół własnej osi, aż wreszcie niemal cała scena zalana została przez wirujący blask. (Dyskretnie odsunęłam się jeszcze bardziej na bok, nie mogąc znieść bijącego w twarz żaru). Po chwili fale gorąca wytraciły swój pęd i zawisły ciężko w miejscu jak  pomarańczowo-czerwona mgła. Ogniste powietrze drgało hipnotyzująco od własnych prądów cieplnych, a pośrodku, spowity przezeń jak czarny pająk kokonem światła, stał Urs. Odczekaliśmy chwilę, by migoczący obraz skutecznie mógł wprowadzić patrzących w trans, a następnie wydałam ostatnie polecenie:
- Na pożegnanie poślij publiczności prezent. Ember!
W stronę widowni, z samego epicentrum światła, pomknęły ogniste pociski, posłane półkolem od jednego do drugiego końca trybun. Ogniki jak miniaturowe meteoryty leciały półtora metra nad głowami publiczności, by wypalić się przed dotarciem do ściany namiotu.
Kiedy powietrze wokół Houndoura ostygło na tyle, bym mogła uniknąć oparzeń, podeszłam do Ursa i razem zgodnie ukłoniliśmy się publiczności. Następnie wolnym krokiem skierowaliśmy się ku wyjściu, pozostawiając za sobą stygnącą, pogrążającą się w coraz głębszym mroku scenę.

*Urs posłał Ember z łbem położonym na ziemi; nie jest to szczególnie estetyczne, ale czego oczy publiczności w mroku nie dojrzały, to ich nie boli ;-) (Aktywowanie zdolności Flash Fire pozwoliło mu wyjść z całego występu praktycznie bez szkody).

Chłopak był bardzo podekscytowany występem. Czuł stres, jednak był spokojny o swojego Vulipixa. Napewno da sobie radę! Jeszcze przed wejściem na scenę Tchom postanowił z nim pogadać.
- Słuchaj mały. Ten konkurs napewno ci się spodoba. Wszystko polega na tym abyś dobrze się zaprezentował. Już na samo wejście możesz dostać oklaski, za twoją unikalną złotą barwę! Spróbujmy sprawić, aby ludzie jeszcze bardziej cię uwielbili, słuchaj moich podpowiedzi, ok? - Vulpix zdecydowanie przytaknął. W końcu nadszedł ten moment - wejście na scenę.
- Pokażmy się z dobrej strony! Sunny Day! Pomachaj swoimi pięknymi ogonami - Wskazał palcem ku górze.
- Dzień dobry państwu - zwrócił się do publiczności po czym pokazał dłonią na Vulpixa.
- Podkreślmy twoje barwy! Sunny Day, a później szybko Ember ku górze, tak aby delikatny żar spadł dookoła ciebie! - Czekał na reakcję publiczności.
- Wystarczy słodziaku. Ember dookoła i Snore na koniec!

Przed występem zasięgnęłam języka, żeby dowiedzieć się, jaki wystrój będzie miała tego wieczoru scena; szkoda przecież byłoby nie wykorzystać do prezentacji tego, co oferuje nam otoczenie. Później przeprowadziłam jeszcze krótką rozmowę z Houndourem i Aipom, aby dokładnie wyjaśnić im, jak ma wyglądać ich wejście. Wszak dobre pierwsze wrażenie często jest kluczowe, szczególnie w pokazach. Dodatkowo nakreśliłam małpce, na czym polega specyfika pokazów i dwuwalka. W przeciwieństwie do mrocznego psa, Aipom nie miała w tych sprawach żadnego doświadczenia, ale już zdążyła dowieść, że zasługuje na pełne zaufanie.
- Jeśli coś nie wyjdzie, nie przejmujcie się tym; najgorsze, to pozwolić niepowodzeniu wybić się z rytmu. Zachowujcie się tak, jakby nic się nie wydarzyło. Co było, minęło. Najgorsze potknięcie można jakoś zatuszować, jeśli po nim nastąpi coś spektakularnego – poradziłam. – Po prostu starajcie się robić wszystko tak, by wyglądało jak najładniej i dobrze się przy tym bawcie. I starajcie się synchronizować nawzajem wasze ruchy. Dobra współpraca jest tutaj kluczowa.
Po tym, jak moje nazwisko zostało wyczytane, wkroczyłam na scenę. Mój wzrok momentalnie padł konfetti. Doskonale, możemy działać zgodnie z planem… Ukłoniłam się publiczności, wyciągnęłam dwa Pokeballe i podrzuciłam je lekko do góry.
- Przed państwem Houndour Urs i Aipom Lapkooho.
Starałam się wypuścić Pokemony w ten sposób, by znalazły się w polu konfetti tuż obok siebie.
- Lapkooho, wykonaj proszę ogonkiem pięć uderzeń Double Slap w konfetti dookoła was. Spróbuj wyrzucić je w powietrze jak najwyżej. – Przed występem przestrzegłam ją, by pilnowała, aby wyrzucone w górę kolorowe skrawki nie znalazły się bezpośrednio nad nimi… Mogłoby się wtedy zrobić nieprzyjemnie. – Urs, stojąc dokładnie pośrodku, poślij w górę Ember, aby konfetti zajęło się żarem. – Zamysł był taki, by roziskrzone skrawki, opadając, rozświetliły delikatnie Pokemony i tą poświatą dodały uroku kolejnemu posunięciu. - Lapkooho, wskocz zwinnie na grzbiet Houndoura i trzymając się go czterema łapami, zacznij zbierać w ogonku energię do Solar Beam. Unieś go najwyżej jak potrafisz, by jak najlepiej zaprezentować gromadzące się w nim światło. Urs, dodaj waszemu duetowi jeszcze trochę blasku, używając Leer.
Z rundy wstępnej wiedziałam, że Vulpix przeciwnika dysponuje Sunny Day. Przestrzegłam Aipom, by na tę ewentualność spróbowała posłać promienie Solar Beam’u do góry wszystkimi trzema „palcami” w ogonie. W ten sposób wykorzystamy atutowy ruch przeciwnika na własną korzyść. A jeśli go nie użyje… Cóż, sam rozświetlony gromadzoną energią ogon również nie wygląda źle, a my będziemy mieć przygotowany arsenał na następną turę.