Polowanie Lugi nr.1

Wepchnęli cie na most zwodzony, jak tylko przez niego przeszłaś podnieśli i... niema drogi do domu, no chyba że chcesz popływać i ryzykować spotkanie jakichś strasznych pokemonów które w tej wodzie zamieszkują... w końcu fosa rzadko jest pusta. Przed tobą był wielki otwór w którym kiedyś pewnie były drzwi, a ty miałaś tylko 15 safariballi, masę przysmaków i lampę do oświetlania sobie drogi...

- No to czas iść przed siebie. - powiedziałam w swojej głowie ruszając do przodu. Miejsca ciemne.. Lubię takie. Mroczne pokemony też. Oby i znaleźć ich tu pełno!
Włączyłam lampę, żeby cośkolwiek widzieć. Ruszyłam przed siebie, oglądając się na lewo i prawo. Wypatrując czujnymi, dwubarwnymi oczami, jakiś śladów życia. Oby takowe szybko zostały znalezione.

Idąc ciemnym korytarzem szybko dotarłaś do potężnej sali, a na jej środku drzemał sobie Hydreigon. No, to jest znalezisko...

- Hydregion.. Nie mógł tu spać Deino? Jak go obudzę to mi protezę stopi! A mnie zabije mój mechanik. - na samą myśl czułam ból głowy od uderzenia kluczem. Dodatkowo tej bestii nie złapię tak łatwo. Postanowiłam ominąć to miejsce szerokim łukiem i poszukać jakiś.. Mniejszych.. Stworzonek.

No ty to masz farta... ale nie tak jak trzeba. Przed tobą pojawił się Zoroak, właściwie to nie tyle pojawił, po prostu wcześniej go nie widziałaś bo wtopił się w mrok. Teraz widziałaś go doskonale, stał do ciebie tyłem, mógł cie nie zauważyć, albo świetnie udawać..

Czy ja mam po prostu pecha, czy w tym miejscu nie ma żadnych pokemonów zdatnych do złapania? Bestia smok stopi mi protezę, Zoroark zrobi ze mnie śniadanie bo zmieni się w Enteia. A jednak było iść w typ Stalowy. Przynajmniej do mojej protezy pasuje!
No nic. Na paluszkach, postanowiłam się wycofać i kontynuować poszukiwania jakiegoś łatwiejszego celu do złapania.

Wycofałaś się i mało nie potknęłaś się o tego smoka półmrocznego, którego widziałaś wcześniej. Całkiem o nim zapomniałaś... (serio, znowu on się wylosował xD)

Niech to!! Tu pokemon iluzja, tutaj hydra! Zaraz stanę się kolacją jednego z nich. No nic, rzuciłam pod nogi Safariball, wprost w Hydreigona, który to praktycznie pod nimi się znajdował. Zaraz po tym, oddaliłam się na bezpieczną odległość. W razie czego, ucieknę.. I oby w całości..

Safariball niespokojnie zapikał, raz... drugi... i... czy... udało się?... tak! Złapałaś go! Aż w to nie wierzę... ale masz fart...

- Głupi jednak szczęście ma zawsze! - krzyknęłam zabierając kulkę i biorąc nogi za pas. Zoroark dalej tu jest! Chcę żyć w całości mimo wszystko! Więc czym prędzej opuściłam to pomieszczenie, jak najdalej od przebiegłego lisa. Wolę spotkać coś normalnego rozmiaru o bardziej pokojowej gębie.

Na razie to pusto, nic nie spotkałaś. Wcześniej było tego za dużo, a teraz cicho... chwila wytchnienia, o ile można spokojnie odetchnąć w miejscu gdzie się roi od profesjonalnych morderców.

Profesjonalni mordercy nie są tacy źli. Z resztą mi do takowego mało brakuje, ale i tak musiałabym się jeszcze podszkolić. Szłam przed siebie, rozglądając się na lewo i prawo. Może znajdzie się jakieś łagodniejsze zwierze. Bardziej przyjazne..

Jak na złość nadal nic, zero. Pokemony jakby wyparowały.. chociaż najpewniej po prostu czyhają na niewinne dziewczynki z protezami w ciemnych zaułkach...

Chyba trafił mi się nieco zboczony odpisywacz.. Ale co poradzę. Dalej rozglądałam się na boki, zaglądałam do pomieszczeń, w inne dziury w ścianach. Byle coś tam znaleźć i byle to było pokojowo nastawione. Bo jak znajdę dajmy na to Tyranitara chyba się powieszę. Godzilla mi nie potrzebna. Puki co.

Kolejnego stwora rozpoznałaś po... zapachu. Trujący ten zapach, nie ma co, tak trujący jak jego właściciel... a właścicielem był rzecz jasna Skuntank.

Nie no gorzej być nie mogło. Ja tego łapać nie będę. Na pewno nie w tej formie. Gdyby był w swojej pierwszej to ok, ale teraz.. Prędzej piernie mi w gębę. Zaraz ominęłam go szerokim łukiem. Bardzo szerokim. I dalej rozglądałam się za normalniejszymi.

Ty to strasznie wybredna jesteś... i pechowa, bo dalej nie znajdujesz nic... no sorry, taki tu mają klimat.

Co poradzę! Szukam określonych stworzeń i bardziej cywilizowanych. Więc nie marudź panie Safariany Odpisywaczu.
Szłam przed siebie wypatrując kolejnych zdobyczy. Miałam nadzieję, że może teraz coś znajdę. Zajrzałam do pierwszego lepszego pokoju. Pusty, został opuszczony. Jeśli coś w nim było, zaraz przyglądam się co.

Nie, tak jak mówiłaś pusty. Idź dalej może coś znajdziesz... albo wieki tu spędzisz, chociaż obstawiam pierwszą opcję.

No nic. Przeszukiwałam pokoje dalej. Zerknęłam to w ten pokój, to jadalnia, przez okno na podwórek, przez okno na dach. Może najwyższa pora zmienić piętro? Piwnica.. Może strych. Idźmy najpierw w górę, potem w dół. Tak lepiej będzie lepiej. I tak też zrobiłam. Poszukałam schodów czy czegoś tam innego i udałam się wyżej. Cały czas rozglądałam się za pokemonami.

A na schodach siedzisz Sableye.

Wreszcie jakiś ciekawy okaz. Mroczny duch obawiający się jedynie wróżek. I pomyśleć, że gdyby nie one, stałby się jednym z pokemonów, który nie posiada żadnej słabości.
Wyjęłam nieco przynęt i rzuciłam mu je, po czym schowałam się gdzieś za poręczą wyczekując, czy pokemon połasi się na przysmak.

Jasne że się połasił! Zaczął wcinać aż miło!

No to teraz rzut safariballem i liczyć na to, że się złapie! A jak nie to nic nie poradzę. W dalszym ciągu będę miała trzynaście kulek, które mogę wykorzystać do złapania innych stworzonek. A, że ich tu pełno to jakoś się je wykorzysta i przeżyje.

Jedno piknięcie, drugie piknięcie, pokemon ucieka, zostało ci 13 balli... ale Sableye nie ma.