Polowanie Luxiana nr.1

-Urg. Zmieniam taktykę!-pomyślałem
Rozłożyłem karmę w suchym spokojnym miejscu i oddaliłem się czekałem na jakiegoś głodomora którego los poprowadziłby do mnie, każdy pokemon byłby ok, mam nadzieje na jak najlepszego!

I ktoś przyszedł. Dosyć rzadki pokemon, shiny Acceldor! Taka szansa może się długo nie powtórzyć!

-Witaj, widzę że trochę zgłodniałeś, chcesz może więcej? Jeśli tak to proszę bardzo!- podaję mu jeszczę trochę karmy.
-Wyglądasz na dość silnego, pewnie taki też jesteś, a taki pokemon musi duuużo jeść! Masz więcej, nie mogę żałować łakoci na takiego fajnego pokemona.- Daję mu ich jeszcze więcej

Pokemon w pierwszej chwili spojrzał na ciebie nieufnie, jakby rozważał możliwość ataku na ciebie... ostatecznie jednak zadowolił się spożywaniem karmy. To prawda, jedzenie to najwyraźniej u niego podstawa!

-Najpierw masa potem rzeźba co nie?- Zacząłem się uśmiechać.
-Dzięki mnie będziesz mógł tej masy nabrać sporo, a i pomogę Ci w zamienianiu tego na tkankę mięśniową, nikt na dzielni Ci nie podskoczy, zaufaj mi. Urośniesz na najsilniejszego Accelgora w historii! Musisz tylko skorzystać z tego pokeballa- pokazałem mu safariiballa

Pokemon dłuższą chwilę się zastanawiał... przekąsił kilka przysmaków zamyślony, aż w końcu... przytaknął co oznaczało że się zgadza! Mogłeś go złpać i to też uczyniłeś! Zostało 11 balli.

Zacząłem tańczyć taniec zwycięstwa licząc iż jakiś pokemon zwróci na mnie uwagę i przyjdzie do głupiego chłopca, mam nadzieje. Po chwili czułem ból w nogach i rękach, zacząłem sapać, ale nie poddawałem się, musiałem złapać kolejnego pokemona!

Pokemony chyba uciekły że masz jakąś chorobę psychiczną i by się nie zarazić uciekły od ciebie ile sił w łapkach, odnóżach, skrzydłach i co one jeszcze mają...

Kolejny plan nie wypalił... no nic zaczynamy od początku! I od nowa zacząłem przetrząsać cały ten las w poszukiwaniu pokemonów, każdego rodzaju, w jednej ręce trzymałem garść łakoci do zachęcenia ich. Mam nadzieje złapać kolejnego towarzysza.

Musiałeś skutecznie je wypłoszyć, bo nijak nie umiesz nic znaleźć... może to tylko kwestia czasu?

Pewnie tak, ale żeby ten czas nie był za długi, zaraz idę do łóżka! Jutro jadę łapać magicarpie!
No nic, szukam ich dalej, pot leje mi się po karku, w pęcherzu ciśnie, ale ja się nie poddam, jestem silny! Nie dam się! Muszę znaleźć pokemona!

Szukajcie, a znajdziecie... ale jak długo szukajcie bo tu wciąż nic nie ma?!

Teraz już będzie ja to czuje! Rzucam smakołyki obok siebie i odchodzę kawałek czekając na wspaniałego pokemona typu robaczego który byłby chętny na skonsumowanie kolacyjki. Na 100% się jakieś znajdą, nie ma innej opcji! Za mądry na to jestem, nie to co mój odpisywacz :P

Obrażanie odpisywacza to kiepski sposób, zwłaszcza że to random, a nie ja się na ciebie uwziął, bo pokemony chyba nie są głodne i nic nie ma, mniej niż zero..

Ale rozładowanie atmosfery może pomóc! No to poczekam... wiem porozwiązuje krzyżówkę! Najfajniejszy człowiek w internetach na 6 lter pierwsze L i ostatnie N kto to panie odpisywaczu? Ja wiem!

Lipusn, taki jeden japończyk który miał 8888954721 laików na fejsie zanim mu konto skasowali za to że miał więcej laików niż jest ludzi na ziemi... a co do pokemonów.. dalej pusto.

Hehe, w odpowiedziach jest napisane że Luxian. Nie znasz się.
Ciągle czekam na jakiegokolwiek pokemona zajadając te ich przysmaki, nie są najgorsze, ale do ideału im sporo brakuje, chcesz może spróbować? No nic kończymy tą zabawę, pokemon za 3,2,1 teraz!

I się nie udało... po tej fali szczęścia z shiny pokemonem teraz chyba fart znów ma urlop, przykro mi...

A to on był szajni! No nic, szukam dalej! A ty szczęście wracaj z urlopu albo potrąe i to z pensji! Już do nogi! Masz wrócić teraz! Albo Cię zwolnie i wezmę nowe! Ciągle czekam na pokemona i szczęście

Nie, groźby nie poskutkowały, pokemona znowu brak...

Teraz będzie, nudzi mnie już to pisanie więc musi być! Podchrupuje ciągle te przysmaki dla pokemonów z nudy, muszę coś złapać bo innaczej wybuchnę dosłownie! Odpisywaczu, daj mi coś proszę!

Nie z tego ni z owego przyszedł do ciebie młodziutki Paras.

-Hej malutki, wyglądasz na bardzo ciekawego pokemona, chcesz może jeszcze trochę karmy, widać że nie masz sił gdyż twoje szczypce czasem ocierają się o ziemie. Musisz naqjpierw nabrać masy, a potem zrobi taką rzeźbę że pokonasz każdego parasecta!

Pokemon wydał się zainteresowany, ale cóż po chwili czmychnął z nadzwyczajną prędkością w krzaki i tyle go widziano.

-Urg...
Dalej dalej karmo luxiana! Rzuviłem kolejną garść przed siebie i oddaliłem się kawałek. Liczę że jakiś bardzo mądry pokemon skusi się na zjedzenie jej i przyjdzie wprost do mnie. Wtedy odjedziemy razem na różowym jednorożcu i wszyscy będą zadowoleni.