Polowanie Dagiego nr. 1

Pokemon popatrzył na przysmak który przeleciał obok niego. Zniżył trochę lot i wyciągnął jedną z widmowych macek, po czym złapał przysmak i zjadł. Przestał cię ciągnąć za włosy. Nie puścił, ale i nie wyrywał ich, tylko patrzył na ciebie zaciekawiony...

-Smakuje ci? jesli chcesz mogę ci dać więcej.-powiedział, po czym dał mu następny przysmak. Nie był pewien, czy pokemon znowu skusi się na to, ale jesli tak, to byłby to już 3 pok! limit tego co zabiera byłby wypełniony! Safari ball był gotowy do rzutu, ale nie. jeszcze troche trzeba poczekać. Pok musi zdobyć zaufanie by nie uciekł.
(10)

Pokemon wziął przysmak, pomachał... macką, czy co on tam ma na po żegnanie i nie odwracając się odleciał tyłem. Po kilku metrach znikł w mroku... a może przeleciał prze jakiś element otoczenia którego nie dostrzegałeś? Tak czy siak poszedł sobie... było rzucać balla!

-Następnym razem, ball, nie przysmak, ball!-Powiedział do siebie, chyba nic więcej prócz kurzu ni było w kuchni, więc z niej wyszedł. Następnym pokojem była jadalnia.
-Najwidoczniej, to co było w tamtym garze, było również nałozone na talerze... Jak ktoś siewyprowadzał, to zrobił to nagle, dosyć dziwne ze zostały rozłozone dania na stołach.-Stwierdził rozglądając się

Tak... dania stały na stołach, ale chyba nigdy nie były napoczęte. Znaczy ich stan już i tak niewiele się różnił od kurzu którym były pokryte, ale starannie ułożone sztućce były nietknięte, leżały sobie koło talerzy w tym chorym, arystokratycznym porządku, którego trzeba się uczyć na pamięć. Tak jak w kuchni i tu wszystko pokrywała taka warstwa kurzu że perfekcyjna pani domu zeszła by na zawał.

-Te melbe też sa czarne...-Powiedział, i zrobił test biale renkawiczki.
-A właściwie, to białe ale pokryte kurzem... oryginalny wystrój domu... Dobra, mniejsza, nie jestem tu by ocenić jak tu ładnie, jestem tu by złapać pokemona.-Powiedział zaciskajac Balla w ręce. Kto mógł sięspodziewać kiedy wyjdzie ci nagle taki duch i nie bedzie okazji do złapania, nie?
(10)

Rozglądałeś się wokoło szukając w mroku pokemonów i... przyniosło to pozytywne rezultaty. Koło kominka w powietrzu "wisiał" sobie Shupet.

-Nie popełniaj tego samego błędu... teraz ball, potem przysmak Tym razem go złapię.-Stwierdził, i wyrzucił w niego zaciśniętego balla. Od razu gdy zwolnił ręce, zagleszczył ręce, i trzymał kciuki. Może akurat sięuda?

Safari ball uderzył w ducha. Zaczął te swoje charakterystyczne "pikanie". Raz... dwa... i... nic z tego! Duch wyskoczył z piłeczki w barwach wojskowych. Postanowił jednak zostać fajny i nie uciekł, tylko dalej wisiał w jednym miejscu.

-Do trzech razy sztuka... Ale najpierw przysmak.-Powiedział, i rzucił przysmakiem pod pokemona. Miał już przygotowany nastepny ball. Nie miał zamiaru siępoddac, bedzie rzucać raz balla, raz przysmak.. Sie zsobaczy może się uda! Albo plan okaże sie klapą, i kolejny ball pójdzie się je... Zepsuje się.
(9)

Pokemon złapał w locie przysmak do buzi i zjadł. Patrzył na ciebie... jakoś tak dziwnie, aż cię ciary przeszły i jakimś cudem nie umiałeś od jego oczu oderwać wzroku.

-Bo w dzisiejszym świecie, każdy pokemon bez rąk, potrafi złapac w powietrzu mały pokeprzysmak... Do czego ten świat dochodzi..-Stwierdził, i rzucił pokeballa.
-Hej, a może go też złapiesz, swojąfantomową ręką? A potem Tusk zatańczy wolnego, że jego kurczakiem korim, i będzie koniec świata..-Marudził

//złapał go do buzi, coś jak pies łapiący zabawkę którą mu rzucisz -.-//
No i masz... kolejny raz rzuciłeś go ballem, a ten znów wylazł z niego i kolejny ball zepsuty. A on dalej wisi w jednym miejscu...

-To zaczyna być wkurzające.. Dobra, ignoruję strategię, rzucam ballami na chama!-Krzyknął, i rzucił następnym safariballem. I znowu, to oczekiwanie, aż ball przestanie się kręcic... No dalej, czy on bedzie z niego wychodzić cały czas? Chyba nie może... nie? Tak, chyba nie może, a przynajmniej prędzej lub później mu się to znudzi.

No i... znowu nic z tego. Ale w jednym miałeś rację, chyba mu się znudziło, bo tym razem nie czekał już na kolejnego balla tylko gdzieś sobie odleciał...

-no dobra... czas szukać dalej. Teraz mamy, pokój goscinny.. Zobaczmy, może tu złapię coś fajnego. Albo chociąż, złapię coś? Nie moge mieć za dużych wymagań.-postanowaił, i wszedł do pokoju gościnnego.
-Ze wszystkich miejsc w willi, tylko to nie jest okurzone.. Progres! A teraz zobaczmy czy kogoś tu nie ma..-Stwierdził i zaczął się przyglądać pokojowi.

Racja, meble nie były pokryte kurzem... ale były przykryte prześcieradłami, czy w każdym razie podobnymi płachtami materiału. No nic... nie było tu ciekawie, pomieszczenie podobne do innych, tylko meble były inne. Wiadomo, typowo sypialniane. Wielkie łoże z baldachimem, fotel, mały stolik nocny, regał z książkami i.. zero pokemonów! Co one... śpią?

-No nic, tu ich nie znajdę, szukać dalej... Chyba że... coś ukryło się pod płachtą! W sumie dobry pomysł... Od próbowanai jeszcze nikt nie zginął... A przynajmniej nie z ciekawości... Okej no to pokolei... napierw łóżko.-Powiedział, po czym odkrył płachtę z lóżka. Miał w ręku Safariball, który rzuciłby gdyby tlykol zobaczył pokemona.

(8)

Płachta spadła na ziemię, a tam... pusto. Smuteczek.

No nic, musiał szukac dalej. Zwrócił uwage na ładny wygląd kanapy. Koloru czerwonego, widac że była wypełniona w środku gąbką gdyż kawałek materiału odpadł ze starości. Skusiło go by siąść na niej, i okazało się że jest bardzo, ale to bardzo wygodna! Gdyby dzisiejsze kanpy były tak wygodne, z pewnością mnie ludzi by było marudnych, cóż poradzić. Następny jest jakis fotel, postanowił więc nie wzlekać, i zdjął płachtę.

No i proszę, kto by się spodziewał... nie ma pokemonów! Może ludzie umierali tu z nudów... a tak w ogóle to być może z braku powietrza, przez gwałtowne zerwanie płachty kurz który na niej leżał zaczął fruwać w powietrzu i lecieć ci do płuc, uniknięcie kaszlu było niemożliwe.

-Najczyściej, to tu nie jest. A już nie mówię o kuchni, Magda Gestrel by tam narzucała orzechami.-Powiedział i zaczął kaszleć. No cóż, został jeszcze stół, prostu zwykły stół, nic pod nim na pewno nie ma. No trudno, przeboleje.
-No to idźmy dalej.-Powiedział, i wszedł do następnego pokoju... O dziwo, był to ten sam pokój! I nawet płachty tak samo odrzucone...

Tutaj dla odmiany był ktoś.. coś... no był tutaj byt względnie żywy! Był to pokemon, oczywiście duch z gatunku Golett. Ziemny stworek patrzył na ciebie.

-Spam ball!-Szepnął, i rzucił safariball. To dosyćdziwne, że dwa takie same pokoje, obok siebie.. No cóż, na pewno to nie jest jakaś półapka, bo w końcu, tu jest jeszcze pokemon! czyli to po prostu wina, dziwnego wystroju wnętrz! Jak dobrze, że jeszcze nei ześwirował, bo dziwnie klikałoby sięosobą która jest cały czas w jednym pomieszczeniu... Mniejsza. 
(7)

Pokemon nie zareagował na twój okrzyk. Stał dalej w tym samym miejscu. Rzuciłeś ballem, ale nim ten zdążył choć raz "piknąć" stworek uwolnił się i znów na Ciebie spojrzał. W jego spojrzeniu nie dało wyczytać się niczego, absolutne zero, tylko algorytm jak stać i gapić się na ludzi...