Droga nr 8

Mimo że Lapkooho wręcz stawała na głowie, żeby zmusić swój "cel" do śmiechu, Lapis ani drgnął. Czy to jego samokontrola pozwalała mu znieść łaskotki bez mrugnięcia okiem, czy też jego gatunek z natury był mniej wrażliwy na takie zaczepki? Być może jedno i drugie. Ale z pewnością ma jakiś słaby punkt...
- Spróbuj skupić się na okolicach żeber. Jeśli to nic nie da, połaskocz pod pachami; tam pancerz powinien być trochę cieńszy - zasugerowałam. Potem przeniosłam wzrok na Larvitara. Nie wydawał się szczególnie zachwycony sytuacją, w jakiej go postawiłam. Faktem było, że potrzebowałyśmy celu, ale nie chciałam też, by była to dla Lapisa tortura. - Masz teraz niezłą okazję do lepszego poznania swoich słabych punktów. Jeśli jednak stwierdzisz, że nie chcesz trenować dalej, po prostu powiedz. Dokończymy trening w inny sposób.

Małpeczka roztarła swoje łapki, kilka razy strzeliła ogonem w powietrze po czym przeszła do kolejnej próby zmuszenia Larvitara do chichotu. Łapeczka tym razem skupiła się na ciemnych niby-otworach w okolicy żeber stworzonka i okazało się to być strzałem w dziesiątkę. Źrenice Larvitara rozszerzyły się do niesamowitych wręcz rozmiarów, a sam stworek momentalnie odskoczył i wypuścił z siebie coś w rodzaju suchego kaszlu. Tak się śmiał? Najwidoczniej!
Łapeczka spojrzała dumnie w twym kierunku, podobnie zresztą zrobił Lapis z tym, że w jego spojrzeniu nie wypatrzyłaś dumy, a raczej wołanie o pomoc.
Aipom opanowała Tickle!
Trening zwiększył jej wachlarz technik defensywnych. (+ 1 obrona)

Reakcja Lapisa całkowicie zbiła mnie z tropu. Tickle bez wąpienia zadziałało, jednak forma, w jakiej zostało to wyrażone, była dość niecodzienna. Tak wyglądał śmiech Larvitara, czy może był to tylko efekt nieudanej próby jego powstrzymania? Tak czy inaczej, widząc wyraz oczu biednego Lapisa, poczułam napływ wyrzutów sumienia. Tymczasem Lapkooho wpatrywała się we mnie z zadowoleniem, czekając na moją reakcję na jej udany atak.
- Naprawdę dobrze się spisałaś - pochwaliłam Aipom, mierzwiąc jej czuprynę. - Myślę, że możemy dać Lapisowi odpocząć.
Następnie przyklękłam naprzeciwko Larvitara, starając się utrzymać taką odległość, bym mogła przesłać mu trochę ciepłych emocji, jednocześnie nie naruszając jego przestrzeni osobistej.
- Bardzo dziękuję, że nam pomogłeś, mimo że nie było to dla ciebie przyjemne. Ale dzięki temu wiemy już, jaki punkt w twoim pancerzu trzeba szczególnie chronić w czasie walki. - Zaintrygowana, spojrzałam na ziejące czernią otwory przy brzuchu stworka. Pod spodem musi kryć się prawdziwa skóra. Nie myślałam o tym przedtem w taki sposób... Ciekawe. - W ramach rekompensaty następny trening odbędzie się już z tobą w roli głównej. Może jakiś atak ofensywny jako wsparcie dla Bite? Dzisiaj niestety nie damy rady go przeprowadzić, ale jutro też jest dzień. Co ty na to?
Miałam nadzieję, że taka perspektywa poprawi Lapisowi humor. Chciałam, żeby dobrze się czuł ze mną i resztą drużyny. Muszę mocno uważać, by przez nieprzemyślane ruchy nie powiększać dystansu między nami.
- Idziemy teraz do miasta. Wolisz wrócić do Pokeballa czy przejść ten dystans z nami, żeby powygrzewać trochę na słońcu?
To powiedziawszy, podniosłam się, gotowa do podjęcia dalszej wędrówki. Czekałam teraz tylko na decyzję Lapisa.

Łapeczka z dumą przyjęła pieszczoty i momentalnie wskoczyła na twoje ramię, tym razem o dziwo nie wskoczyła Ci na głowę. Może nie chciała Ci przeszkadzać w mówieniu do Lapisa? Możliwe.
Uklęknęłaś w odpowiedniej odległości - tak by kamienny stworek mógł czuć się komfortowo - i zaczęłaś mówić. Na szczęście nie miałaś się czym martwić, Lapis szybko powrócił do swej naturalnej obojętności i nie wydawał się czuć ani specjalnie poszkodowany sytuacją, chociaż z drugiej strony nie wydawał się też być specjalnie pokrzepiony twoimi słowami, no ale chyba taki po prostu Lapis był.
Pokemon postanowił chyba, że dość wrażeń na dzisiaj, bo gdy wspomniałaś o pokeball'u pokiwał głową dając Ci znać, że jest w potrzebie by zaznać nieco odpoczynku. Promienie pokeball'a przechwyciły stworka i już wkrótce udałaś się wraz ze swą Lapkooho w dalszą drogę.
Małpka - gdy zaczęłyście iść - szybko przemieściła się na twoją głowę. No tak... Jak podróżować to wygodnie..
Po pokonaniu kilkudziesięciu kroków znalazłyście się na rozstaju dróg, mogłyście teraz wybrać. Droga numer 7, a może droga numer 6?

(Możesz pisać na wybranej drodze 6, 7)