Polowanie Tchomera [3]

Kroczyłeś chwilowo zwykłym lasem. Jednak wraz z coraz głębszym wchodzeniem, zaczął on się robić też gęsty. W końcu dojrzałeś wysoki płot z kamienia, a żeby wejść do środka, musiałeś po prostu przejść przez równie wysoką, drewnianą bramę z napisem "Wielki Las". Jak? Wystarczy zapytać tego miłego młodzieńca w zielonej koszuli i krótkich spodniach oraz czapką ochronną przed osami. W sumie, to by mu nic nie dała, ale kto tam to wie. Sam cię zauważył i podszedł. Teraz dojrzałeś walizkę w jego ręku. Zaczął recytować regulamin. Gdy skończył, wręczył walizkę i otworzył bramę.
- Uważaj na siebie. Nigdy nie wiadomo, jakie robaki spotkasz... - jeszcze powiedział i zniknął w zamykającej się bramie.


Gigantyczny, gęsty, półmroczny, te majestatyczne sieci, te efektowne gałęzie na ziemi i te wszystkie robaki, które na ciebie czekają. O tak, oto zaczyna się safari!!!

Ohh! Nareszcie! Nareszcie mogę zacząć przygodę u boku tych wstrętnych robali! - Pomyślał. Jego celem na tym safari jest złapanie robala, ale takiego mnie ohydnego. Miał nadzieję, że mu się uda. Pełen entuzjazmu ruszył w głąb lasu.
- Oby to była dobra i łatwa część mojej przygody. 

46 - pokemon odnaleziony

Oto kroczyłeś po tym gęstym lesie, poszukując pokemonów. O tak, na pewno nie można narzekać na brak towarzystwa. Wokół było wprost pełno pokemonów, buszujących po krzakach. Niestety, żaden nie chciał ci się objawić. W końcu jednak los okazał się być łaskawy. Na dróżkę między drzewami wyleciał jakiś malutki, żółty pokemon z skrzydełkami i cieniutkimi nóżkami. Nie był on nawet większy od twej głowy. Bardzo dziwne, co to za pokemon?


Motylek, wnioskując z toru lotu, nie widział cię i powolutku się oddalał. Widać, nie spieszył się zbytnio. Po prostu zwiedzał okolice.

Hmm.. Nigdy nie widziałem takiego pokemona. Co to jest? - Zaczął namysły. Chłopak postanowił oswoić pokemona. - Cześć mały, może spróbujesz przysmaków, które mam ci do zaoferowania? - Zapytał pokemona

6 - pokemon nie ucieka.

Cutiefly w końcu cię zauważył. Obrócił się i nieznacznie przekręcił głowę. A w sumie to tułów... Nieważne, bo po sekundzie wrócił do normalnej pozycji. Najwidoczniej zainteresował się twoją osobą i podleciał trochę bliżej. Po raz pierwszy w życiu musiał widzieć przysmaki, ponieważ postanowił spróbować z ciekawości jednego. Trochę taki problem, że on jest malutki... Trochę ciężko mu było wziąć smakołyk, ale dał w końcu radę. Wylądował na ziemi i położył jedzonko, następnie zaczynając konsumpcję. Dość szybko go zjadł i wzleciał na wysokość twojej głowy, spoglądając ci w oczy.

Pokemon jeszcze raz przekręcił tułów. Prawdopodobnie jesteś pierwszym człowiekiem przez niego poznanym. Wysłuchał cię i spojrzał na safariball. Nie widział jeszcze czegoś takiego, wnioskując z jego wyszczerzonych oczu.

70 - Nie wiadomo, czy naprawdę zainteresował się poszukiwaniem przygód i poznawaniem świata, czy jednak po prostu jego niewiedza i ciekawość pociągnęły go do safariballa. W każdym razie, pokemon podleciał i dotknął kulki z wojskową barwą.

Super! Rozpoczyna się nieźle. - Pomyślał. Miał nadzieję, że to nie koniec jego szczęścia. Miał bowiem do złapania jeszcze parę okazów. Schowawszy safariballa do plecaka ruszył dalej w poszukiwaniu pokemonów. Rozglądał się za każdym krzakiem, każdym listkiem, a nawet pod kamieniami.

27 - brak pokemona.

Niestety, szczęście zdecydowało się na pewien moment cię opuścić. W pewnym momencie dojrzałeś, że dróżka się kończy, a co za tym idzie, musisz iść przez gęstwinę. Przedzierając się, pokemony albo uciekały, albo po prostu ich już tu nie było. Czasami twoje ubrania zaczepiały o jakieś końcówki gałązek, przez co traciłeś cenne sekundy na zdejmowaniu ubrań tak, by ich nie zniszczyć. Wygląda na to, że łatwo tu nie będzie.

- Jest ciężko, ale wojna jest! - Pomyślał. W sumie sam nie wiedział o co chodziło z "wojną" poprostu tak jakoś wpadło mu do głowy. Chłopak starając się nie zniszczyć ubrania przedostawał się przez kolejne krzaki i trawy.

37 - brak pokemona.

Szczęście nadal się nie uśmiechało. Dobrze, że przynajmniej krzaki już nie były tak gęste. W tym miejscu swoboda jest większa, więc nie zaczepiasz co drugiego krzaka i gałęzi. W sumie, to znalazłeś się na kolejnej dróżce. Pewnie zrobili ją jakiś czas temu i teraz zarosła, tworząc kilka odcinków. Niestety, pokemonów ani widu ani słychu. No dobra, słychać je dość dobrze wśród drzew, ale nie mogłeś ich dojrzeć.

Tchomer nie zniechęcał się. Szukał dalej. Tym razem poszedł za dźwiękiem dobiegających z zarośli. Przedostając się przez kolejne zarośla zauważył..
[napisz co będzie fajny efekt xD]

47 - brak pokemona.

...olbrzymi dąb. Wyrastał on nad pozostałe. Olbrzymie gałęzie bez problemu rozganiały półmrok, a co za tym idzie, był całkiem dobrze rozświetlony. Niestety, pokemonów nadal nie mogłeś spotkać. Zwyczajnie żaden nie chciał się zbliżyć, choć byłeś świadom ich obecności. Cały czas słyszałeś je lub ich poruszanie się przez gałęzie czy krzaki. Nie mogłeś jednak ich dojrzeć. Coś wygląda na to, że safari trochę potrwa.

Obok tego drzewa mogą być pokemony - Stwierdził. Drzewo wyglądało na dużo większe od pozostałych. Chłopak zaczął rozglądać się dookoła dębu. Później troszeczkę się na niego wspiął. Miał nadzieję, że przyniesie mu to pożądany efekt.

2 - pokemon odnaleziony

Okrążyłeś drzewo, nie spotkałeś jednak żadnego pokemona, słyszałeś z kolei intensywniejszy hałas. Najwidoczniej uciekały ci, a roślinność uniemożliwiała ich dojrzenie. W końcu wdrapałeś się na drzewo. I był to strzał w dziesiątkę. Oto gdy znalazłeś się jakiś metr wyżej, dojrzałeś nad sobą jakiś malutki żółty obiekt. Spojrzał na ciebie swymi niebieskimi, wręcz słodkimi oczami. Nieznacznie zszedł niżej. Był to...

Spoiler:

Co za przypadek. Dwa malutkie pokemony, mierzące ledwo 0.1 metra spotkane na jednym safari.

Nie tego się spodziewałem, ale ok! - Pomyślał pełen entuzjazmu chłopak. Wspiął się na gałąź, na której siedział mały pajączek. - Cześć, może chciałbyś dołączyć do mojej drużyny? Byłbyś idealnym dodatkiem. Masz w końcu typ elektryczny, a ten świetnie działa na wodę.. Nie lubię wody. - Powiedział do pokemona.

75 - pokemon uciekł.

Joltik spoglądał na ciebie dalej swoimi oczkami, słuchając cię. Wydawało się, że może dołączy, jednak wtedy obrócił się i zniknął wśród kolejnych gałęzi. Jeszcze przez chwilę widziałeś jego niebieski wzrok. Po tym i on zniknął. Niestety, pokemon poszedł sobie i wygląda na to, że już nie wróci. Szansa przepadła.

86 - pokemon odnaleziony

Przemierzając tak las, usłyszałeś za sobą szelest liści, jakby jakieś drzewo miało się przewalić. Gdy obróciłeś się, jedno z starszych drzew zawaliło się. Na szczęście, byłeś na dość bezpiecznej odległości i nic ci nie zrobiło. Zza gęstwiny wyłonił się jakiś większy obiekt niż zwykle. Ciemno-niebieski, z długim rogiem, łącznie mierzący półtora metra. Był to:

Spoiler:

Pokemon nie zauważył cię. Stanął przed drzewem i... zaczął ocierać łzy? Po chwili, wykorzystując jakiś atak opierający się na jego rogu, odcinał powoli kawałki drzewa. Tylko w jakim celu?

O.. Wygląda nieźle - Pomyślał gdy tylko ujrzał Heracrossa. Nagle zauważył, że Herracross jest smutny. Chłopak bez myślenia wyciągnął parę przekąsek z kieszeni i podszedł do pokemona.
- Cześć, wyglądasz na smutnego.. Może mogę ci jakoś pomóc? - Zapytał podsuwając przekąski robaczkowi.

60 - pokemon nie uciekł

Heracross obejrzał się na ciebie przerywając płacz. Widząc smakołyki, skusił się na jednego i przenikliwie cię obserwując wziął przysmak, który włożył do buzi zajadając z smakiem. Wydaje się na razie bardziej ufny wobec ludzi niż większość tutejszych pokemonów.
Na pytanie ograniczył się do pokazania ci właśnie ściętego drzewa. Z bliska dojrzałeś na nim dziury. Najwidoczniej było stare lub chore i po prostu je ściął, by zakończyć jego powolną śmierć. Wskazał ci ręką, byś na razie się nie zbliżał.
Patrząc na ciebie, zaczął układać pocięte rogiem drzewo wokół pozostałej kory. Złożył ręce jak do modlitwy, po czterech sekundach w końcu przestał.
Najwidoczniej wraz z zakończeniem tego dziwnego procesu mógł już skoncentrować zmysły na twojej osobie, bo obrócił się po tej "modlitwie" w twoim kierunku.

Chłopak popatrzył na dziwny czyn Heracrossa co do drzewa. Zastanawiał się co on tak właściwie zrobił. Drzewo było bardzo zniszczone. Młodzieniec domyślił się, że robak pozostał bez dachu nad głową.
- Wygląda źle. Co tutaj się właściwie stało? - Zapytał pokemona podając jeszcze parę przysmaków. Miał nadzieję, że przekona go tym do jego osoby.

88 - pokemon nie odszedł

Heracross wziął z ochotą smakołyki i pokazał ci ręką, żebyś podszedł bliżej, upewniając się czy aby na pewno niczego nie przeoczyłeś. Wziął jeden kawałek drzewa za pomocą dwóch rąk, bo dłonie Heracrossa nie mają kciuka co uniemożliwiało dokładniejszy chwyt, po czym dokładnie pokazał ci dziury w starym drzewie.
Niestety pokemony nie mówią ludzkim głosem, ale ograniczył się tylko do pokazania dziur w drzewie. Na pewno nie było tu jego domu chyba, że jest wędrownikiem. Wtedy cały świat jest jego domem...
W każdym razie, gdy już dokładniej pokazał ci dziury w wnętrzu drzewa, ostrożnie odłożył kawałek na ułożone miejsce.
Znów skoncentrował się na tobie. Zauważyłeś w jego oczach duże zainteresowanie. Najwidoczniej wiedział, że nie przyszedłeś tu od tak. Pewnie jeszcze nie spotkał w życiu żadnego człowieka.