Polowanie Kateriny nr.1

-Aaaa - właściwie nie potrafiłam się wystarczające wywrzeszczeć, kiedy wylądowałam na grzbiecie mojego wybawcy.
- Dziękuję za pomoc. - uśmiechnęłam się i podałąm pokemonowi jedzonko.
- Chciałbyś może do mnie dołączyć? - jeśli się zgodzi, dotykam go ballem.

~9~

(Ty to masz farta...)
Pokemon zgodził się, od dawna szukał takiej trenerki jak ty. Miłej, opiekuńczej, nieco ciapowatej którą mógłby ratować z opresji. sam wszedł do pokeballa i utknął w nim, masz pseudo-legende!

- Yaaaaaay! - cieszyłam się jak małe dziecko. Jednak nie zapomniałam o celu mego pobytu tutaj. Trzeba łapać jak najwięcej. Dlatego ponownie wspięłam się na wyższe piętro gór i rozglądałam się za pokemonami.

Znowu się poślizgnęłaś, znowu spadłaś, znowu coś, a sorry jednak nie. Teraz nikt Cie nie uratował, spadłaś na sam dól, nie mogłaś wstać. Wszystko Cie bolało, jednak po chwili adrenalina dała kopa, mogłabyś się schować w tej jaskini, może tam jest jakiś pokemon?

Podczołgałam się do jaskini i opierając się o kamieni spróbowałam wstać. Teraz wiem, co czują kurczaki kiedy...a właściwie to nie wiem co czują kurczaki. Weszłam do jaskini i zaczynam rozglądać się za pokemonami.

Na chwilę obecną nie spotkałaś żadnego pokemona, może w głąb jaskini będzie jakiś? Masz taką nadzieje, zanosi się na burzę. A przed wejściem do jaskini zrobiła się rzeczka, w dodatku nie taka mała.

Wciaz czujac bole na calym ciele chetnie wykapalabym sie nawet w kaluzy. jednak zamiast tego wstalam i sprobowalam znalezc jakiego pokemona. Im dalej szlam tym bardziej chcialam, aby jak najszybciej zlapac mojego kolejnego kompana.

Zobaczyłaś jakiegoś pokemona, nie do końca wiedziałaś jakiego jest on gatunku, jednak był dość sporych rozmiarów. Jego odgłos w tej jaskini brzmiał jak ryk smoka. Możesz za nim iść, ale nie wiadomo czy go dogonisz.

Nie zwazajac na przeciwnosci losu zaczelam biec w strone rozpoznanego ryku. W dloni zgniostal troche karmy, majac nadzieje, ze pokemon ja poczuje. Bieglam, bieglam, i bieglam. Chcialam go chociazby zobaczyc. Jesli uda mi sie go dogonic to siadam przed nim i rozsypujac karme przed soba zachecam go do jedzenia.

Byłaś tak zajęta biegnięciem w kierunku pokemona iż zapomniałaś jak doszłaś do tego miejsca, na niektórych rozwidleniach szłaś w dół, na innych w górę, a w jeszcze inych skręcałaś w prawo i lewo, kto by to spamiętał?! Przez większość drogi brodziłaś w małym strumyczku aż trafiłaś na głęboki na metr potok, pływał w nim gyardos.

Powiedzialam bezglosnie niecenzuralne slowo. Zamiast zatrzymac sie na bezpiecznej odleglosci to jeszcze bardziej podeszlam do wielkiego pokemona. Podrzucilam mu karme na brze, a nastepnie spytalam, czy chcialby do mnie dolaczyc. jesli tak to rzucam balla.

Pokemon stwierdził że jeśli kopulacja pokemonów jego gatunku zależy od widoczności księżyca, a że w tym miejscu księżyca nie widać to chce uratować swój gatunek. Wszedł do Balla i został w nim! A ten jego ryk to jednak nie zasługa ścian.

Wzielam pokeball do reki i przzpielam do paska. Zostalo mi osiem safari balli, wiec postanowilam wykorzystac je w calosci. Ponownie zaczelam biec, nie obchodzilo mnie to, ze sie zgubilam. cel pozostal ten sam.




8

Wybiegłaś w stronę wyjścia, nagle zauważyłaś że deszcz zalał gniazdo pokemonów gatunku combee i vespiquenn. Wszystkie robotnice i jaja utonęły, przeżyła jedynie królowa, rozwścieczona zaatakowała Cie, jest dużo szybsza.

Rzucam jej pod nogi karmę, aby po chwili rzucić w nią pokeballem. Jeśli się nie złapie biegnę przed siebie, próbując ją zgubić. To znaczy biegnę raz w prawo, a raz w lewo. Czasami w górę, czasami w dół.

Pokemon się nie złapał, a ty uciekając zawadziłaś o lediana, zaczął on piszczeć, chyba dość poważnie go uszkodziłaś, nie może latać, w dodatku topi się, wpadł do wody.

Nie patrząc na to, że mam coraz mniej safariiballi uderzyłam jednym z nich Lediana. Patrzenie na jego cierpienie sprawiało mi ból. Pragnęła by się złapał, a ja mogłabym pobiec dalej i szukać następne pokemony.

~7~

Pokemon złapał się, na ogonie wciąż miałaś Vespiquenn. Zaatakowała Cię ona z furią, ratuj się! Uciekaj stąd. Staraj się ją zatrzymać, ale jak najszybciej! Wody w strumieniu przybywało coraz szybciej. Masz jej już po brodę.

Przez moment myślałam o tym co chcę zrobić i doszłam do wniosku, że nic lepszego nie wymyślę. Zanurzyłam się w wodzie, jednocześnie w górę wyrzucając trochę pokarmu. Jeśli pokemon się nim zainteresował rzucam w niego pokeballa.

Pokemon popatrzył na pokarm, zjadł go trochę, ale widok pokeballa znów go zdenerwował. Odbił go w kierunku ściany niszcząc go. Następnie udał się w kierunku wyjścia, zrezygnował z pościgu za tobą.

Wypłynęłam na powierzchnię, szczęśliwa, że straszliwa osa nie postanowiła mnie dalej gonić. Starałam przepłynąć bliżej brzegu, bardzo możliwe, że gdzieś tutaj mogą znajdować się tonące pokemony, które będę musiała uratować.

~6~

Tonął smok, kolejny! Tym razem altaria. widać było że jest jej ciężko. Zaczęła przekręcać się chmurką do góry. Ratuj ją rany Boskie, ratuj! Chyba że chcesz żeby umarła. Chociaż wątpię. Ale kto wie?

Szybko podpłynęłam w stronę biednej Altarii podniosłam jej głowę, aby mogła zaczerpnąć powietrza.
- Żebym mogła cię uratować, musisz wejść w ten pokeball, rozumiesz? - rzekłam i stuknęłam nią pokeballem.

~5~

Widocznie nie zrozumiała, nie weszła w pokeball, rzuciła nim o ścianę i wypłynęła, była zawodową pływaczką, właśnie trenowała.
Nagle jaskinia zawaliła się, kamień uderzył Cie w głowę, bolało, bardzo bolało.

Pomasowałam głowę, po raz kolejny coś dzisiaj mnie uderzyło. To już stawało się dziwne.
Jeszcze raz uderzyłam Altarię Safariiballem. Chciałam ją złapać. Podrzuciłam jej trochę smakołyków, by faktycznie się do mnie przekonała.