Polowanie Mee

Stoisz przez zamczyskiem podobnych do tych, widzianych w koszmarach/horrorach czy też bajkach o złych wiedźmach. Jest on niewyobrażalnie duży, białe ściany zostały zamienione na szare, pokryte zielonymi roślinami. Stare i zniszczone dekoracja odpadały, także wiele śmieci walało się w okolicy. Natomiast Ty...Ty planujesz tam wejść. Na start posiadasz 15 safariballi, przekąski oraz uwaga! Lampę naftową! Uważaj, byś jej nie zbiła.

A Mee, jak to już z Mee bywa, bo wiadomo jaka Mee jest, ruszyła dziarskim krokiem na przód. Miała nadzieje, że spotka jakieś interesujące pokemony, ale nigdy nie wiadomo. Jedyne co może na przykład spotkać, to tylko kurz w tym starym zamczysku. Nie przerażał jej żaden mrok, gdyby w końcu tak było, to czemu by niby tu przychodziła? Znaczy się... może troszeczkę, ale to nie ma teraz znaczenia. W końcu przyszła tu mając pewien cel. Zdobyć najbardziej ciekawe i niezbyt idiotyczne pokemony na jakie tylko natrafi. Brzmi dość prosto, ale może być trudno. W końcu Mee nie ma tak dobrego charakterku by poki do siebie przekonać... z drugiej strony Shanghai i London jakoś z nią wytrzymują, więc może jednak...? Kto wie - wszystko wyjdzie w praniu. Na razie musi przybrać najbardziej wkurzoną minę i zebrać wokół siebie aurę tak mroczną, że zamek ten będzie przy niej jak najjaśniejsze światło i ruszyć naprzód. No, bo to przecież działa dobrze na poki, prawda?
~~ 15 safariballi ~~

Nie sądziłaś, że już na początku będziesz miała takiego wielkiego farta. Już przy wejściu do zamku spotkałaś Zoruę. Ten był tak wpatrzony w Ciebie, niczym mucha w kupę. Zapewne, ten osobnik jest jeszcze młody i nie widział jeszcze na oczy takiej istoty jak człowiek. Pewnie zastanawia się teraz: Zaraz.. Jak on chodzi na dwóch łapach? A co to za kulka w ręce? To pewnie piłka!

Zamek zaczynał ją już trochę denerwować. Był monotonny. Do tego ten irytujący dźwięk... zaraz, zaraz - dźwięk? Popatrzyła pod nogi i zauważyła małego pokemona, który patrzył się na nią wielkimi oczami. Zorua. Nie ma to jak szczęście. Rzadki pokemon już za pierwszym razem - myślała Mee, uśmiechając się pewnie pod nosem.
- No dzieńdoberek mały. - powiedziała, po czym zauważyła, jak pokemon ciekawsko patrzy się na piłkę, a dokładniej safariballa - Co? Może chcesz zobaczyć co jest w środku.
To mówiąc przybliżyła się do pokemona i wyciągnęła delikatnie rękę, by go pogłaskać. Nie ma co, żyje się raz - to myśląc rzuciła safariballa w stronę mrocznego pokemona, mając nadzieję, że szczęście jej dopisze na tyle, by mogła złapać stworka za pierwszym razem. Jeśli nie, to spróbuje, aż do skutku.
~~zależy~~

Pokemon dalej wpatrywał się w Ciebie, i tajemniczą piłeczkę. Kiedy w niego rzuciłaś, ten wyszedł z safariballa od razu. Ale nie odchodził. Pewnie sobie pomyślał, że właśnie gracie w zbijaka. Ten pokemon to dziecko, jeżeli go złapiesz, będziesz niańką... O ile go weźmiesz i o ile go złapiesz.

Mimo tego, że rola niańki Mee stanowczo nie pasowała, to jednak chciała, ale to piekielnie chciała złapać tego pokemona. Ale wychodzi na to, że najpierw należy go jakoś przekonać, a nie tak głupio rzucać w niego ballem. Zrobiła więc to co najlepsze - przyjemnego Facepalm'a.
- Hej, no mały. Masz to. - to mówiąc, wyciągnęła z torby przekąski, te najlepiej i najbardziej smakowicie wyglądające, tak by przekonać malucha. Ale co ona tam wiedziała nie była pokemonem.
- Wiesz, musi ci być smutno w takim wielkim zamku. - powiedziała, jak jakiś sentymentalny idiota. Co ona robi!? - Za to ze mną. Ze mną będziesz się bawił, trenował, jadł co tylko zechcesz. Więc, wejdź tu, a poznasz moich towarzyszy.
To mówiąc przeturlała safaribal pod łapki małego pokemona.
~~13 safariballi~~

Pokemon na Ciebie warknął. Pewnie zdenerwował się, że powiedziałaś na niego "mały". Pokemon szybko jadł przekąski, wyglądało na to, że myślał, że chcesz mu to zjeść, co było dziwne, bo to jedzenie dałaś mu to samo jedzenie przed chwilą. Pokemon chyba Cię polubił i wszedł do safariballa. Gratulacje, złapałaś swojego pierwszego pokemona w tym safarii. Zorue.

Mee nie ukrywała, że się ucieszyła z powodu złapania pokemona. W końcu to rzadki okaz, a ona wielbiła takie. Do tego jeszcze ogromny słodziak... zaraz, zaraz Mee nie przesadzaj! Robisz się miękka! Co to ma być? Teraz - przeklinaj jak zwykle. No i ciemna aura powróciła na swoje miejsce. Mee, jak to Mee nie mogąc ustać w miejscu, poszła dalej w poszukiwaniu jakiś fajnych pokemonów, typu Dark i przy okazji postanowiła trochę pozwiedzać ten zamek, bo jej ciekawość nie dawała za wygraną. W każdym razie, już jeden pokemon złapany, jak dobrze pójdzie, to jeszcze 13 by się przydało.
~~13 safariballi~~

Hahaha! Aleś dowaliła... Musiała byś mieć jakiegoś "mega super wypasionego fajnego i zajedwabistego farta". Jak to mówią dzieci. Ciekawe, czy taki fart istnieje? Nie ważne.. Zwiedzając zamek nie spotkałaś żadnego pokemona.. Nagle zobaczyłaś, że przed Tobą znajdują się drzwi.. Dużo drzwi... A dokładniej 6... 6 drzwi.. Teraz które wybrać?

E, tam szczęście zawsze może być. Lepiej być optymistą, a w przypadku Mee lepiej być optymistą by później móc na co narzekać! Sześć drzwi... sześć możliwości. Mee nie lubiła możliwości, szczególnie jak nie mogła na kogoś zwalić, że popełniła zły wybór. Zaczęła więc wyliczać, by móc zwalić na wyliczankę. Ene... due... like... I bęc! Numer jeden. Lepiej żeby wybór ten był wystarczająco dobry, bo jak nie, to wyliczanka będzie błagała o to, żeby nie istnieć.
~~13 safariballi~~

Postanowiłaś iść do drzwi pierwszych.. Kiedy weszłaś w ciemny tunel, drzwi za Tobą sie zamknęły.. Ciekawe, czy to sprawka jakiegoś pokemona. Było bardzo ciemno, praktycznie nic nie było widać, więc szłaś przed siebie. Nagle zauważyłaś pochodnie zaczepioną o ścianę. Jaki fart!

Nie ma co - pochodnia to już coś dobrego. Szkoda, że nie da się jej złapać. W każdym razie Mee wzięła pochodnie i ruszyła przed siebie. Ani zamknięte drzwi, ani ciemność jej nie przestraszyły - a jak coś to tylko wkurzyły i napędziły jej "mały silniczek", który mówił by szła dalej, oraz aurę, która pewnie była o wiele ciemniejsza niż sam korytarzyk. Ale zamknięte drzwi były już dobrym początkiem - przynajmniej jakaś możliwość obecności pokemona w tych rejonach. A Mee była tu by je przecież łapać. Więc nawet w negatywach były jakieś pozytywy. Mee jednak nie zauważając ich, przeklinała sobie pod nosem.
~~13 safariballi~~

Widzę pani odważna.. - Odezwał się jakiś głos. Nie byłaś pewna, czy to pokemon, czy głos z nieba. Niezbyt chciało Ci się nad tym myśleć, więc szukałaś dalej. Niestety, w tym ciemnym tunelu nie ma ani jednego pokemona. Nie masz innego wyboru, musisz dojść do końca tego tunelu..

Tunel jej tak bardzo nie przeszkadzał, praktycznie się do niego po jakiejś chwili przyzwyczaiła, ale by podtrzymać reputację, to i tak klęła pod nosem, tym razem na brak poków. Do tego jeszcze ten głos bóg-wie-skąd, co ona ma zwidy, czy coś? Może będzie go na razie nazywać panem Halucynacją Von Zciemności, póki co bowiem nie ma na niego logicznego wytłumaczenia. W sumie, przynajmniej nie traciła jak na razie balli, a to już plus. Po za tym, czego ma być przestraszona? Wiedziała przecież, że mroczne pokemony tu się czyhają na każdym kroku. Przecież drzwi to nie koniec świata... chyba.
~~13 safariballi~~

Sandile, choć nie był jej ulubionym pokemonem i tak był wart złapania. Ale, jak już to bywa z Mee, przepraszać było jej trudno, a zajmować się dziećmi - jeszcze trudniej:
- Eh, przepraszam za twój domek... wiesz mogę ci go pomóc odbudować jeśli chcesz. - nie ważyła się jednak nic tyknąć, bo za bardzo bała się, że zrujnuje sytuacje jeszcze bardziej - A może chcesz trochę przysmaków? - wydusiła z siebie w końcu, podając małemu garść pysznego poke-żarcia. Kiedy mały poszedł wystarczająco blisko i gdy już się trochę uspokoił, wyciągnęła w jego stronę kulkę, mówiąc:
- Jeśli chcesz, to możesz do mnie dołączyć, wiesz?
~~12 safariballi~~

Cóż, pewnie to by zrobił normalny człowiek po takim niefortunny obrocie wydarzeń, ale nie Mee. Mee podeszła do zgliszcz domku i rozdeptała go całkowicie, wcierając piasek w podłogę z sadystycznym uśmieszkiem i niezwykłą satysfakcją - ale nie oszukujmy się, to była Mee. Mee nie zdołasz w pełni pojąć, tak jak ona nie zdoła pojąć interakcji między ludzkich i... pokemonowych. W każdym razie, zaraz po tym, Mee postanowiła ogarnąć swoją twarz, która wyglądała jak piaskowe pobojowisko. Niezbyt delikatnie strzepnęła piasek z buzi, po czym trzy razy bardziej zła niż zwykle, niesamowicie zarumieniona ruszyła przed siebie, otoczona przez swoją wierną, ciężką, złowieszczą armię i bardziej pokemony straszące niż je do siebie przyciągała. Ale to mroczne pokemony więc jakoś sobie radzić muszę - jak, to jej w ogóle nie obchodzi. Na razie miała nadzieję, że nie stanie się nic, co by ją zbytnio wkurzyło, bo w tedy nie ręczy za siebie i będą ją siłą stąd wydostawać. SIŁĄ!
~~12 safariballi~~

Ciemność była przyjemna - niezwykle uspokajająca. Szczególnie w tak cichym budynku jak zamek. W każdym razie, na tyle relaksująca była ta komnata, że mroczna aura Mee trochę zmalała i stała się bardziej przejrzysta. Nie ma co jednak zatrzymywać się w tej sali na dłużej - prawdopodobnie i tak nic się tu nie znajdowało... przynajmniej tak to wyglądało. Może tak naprawdę było tu tylko ciemno, tak ciemno, że nie było widać wszystkiego, choć zdawało się, że niczego tu nie było. Kto wie? W każdym razie, może lepiej że nie było niczego widać.
~~12 safariballi~~

O nie, o nie, o nie... albo o tak, o tak, o tak właściwie. Tyranitar. Tego pokemona pragnęła mieć - za wszelką cenę.
- Oh, ja niezdara. Już tak bywa, wiesz? Więc przepraszam. - powiedziała, w jej głosie niezachwiana pewność i nutka sarkazmu, po czym wstała jakby nie zwracając uwagi na bestie stojącą przed nią. Wstając, otrzepała się jak gdyby nigdy nic, po czym ze swoim sadystycznym uśmieszkiem numer 2 podeszła zmierzyć się z bestią. Nie mogła okazać ani momentu słabości - musiała się zachowywać jak równy z równym w stosunku do pokemona - Przypuszczam, że pewnie większość trenerów dałaby ci jakieś przekąski, nie? Albo próbowała uciekać. O nie, nie, ja taka nie jestem - ja jestem inna. Ja. Się. Ciebie. Nie. Boje. - wycedziła przez zamknięte zęby, nawet nie próbując być miła.
Następnie rzuciła w mrocznego pokemona safariballem. Jak trafi to dobrze, a jak nie, to będzie próbować aż do skutku.
~~11 safariballi~~

Nie ma co, Mee była zadowolona. Złapać Tyranitara i to za pierwszym razem, to dopiero szczęście. Podobało jej się też to, że nie był on miękki. Ta współpraca zapowiadała się przyjemnie. Podeszła na chwilę do okna, oglądając krajobraz i mając nadzieję, że uda jej się z niego wywnioskować jej położenie. Znaczy się położenie od wyjścia. Choć nie zaszła od niego daleko, to miło by było wiedzieć w jaką stronę zmierza. Będąc bytem niemalże w pełni niebieskim, jako że jej włosy i oczy, oraz bardzo często strój miały te barwy, Mee powoli ruszyła w stronę drzwi z niebieską poświatą. Miała nadzieję, że spotka tam jakieś pokemony, choć nie tylko "jakieś", a ciekawe. Miała już Zorue i Tyranitara, te zdobycze były dość imponujące... jednak przydałoby się zdobyć coś jeszcze, jakieś inne poki, nie tylko do użytku, ale też na sprzedaż. W końcu łapanie, równa się profit.
~~11 safariballi~~