Droga nr 1

//To jako EM dla Venipede'a proszę Twineedle i Toxic Spikes. Mam go w ogóle gdzieś odebrać?//

Po raz kolejny postawił stopę w tym miejscu. Cóż.. Teraz był już w stanie, nie zważając na nic, przeć przed siebie. Mógł w końcu wystartować z trasą, którą polecił mu Archie. Faza przygotowawcza została - chyba - zakończona. Ruszył przed siebie, gotów walczyć, pomagać innym i starać się nadać swemu życiu wartość. Był nawet w stanie spoglądać na taflę wody, bez zwidów, bez wizji krwawych smug na niej. Był to całkiem dobry znak, wiedziony optymizmem zdecydował się wypuścić swe pokemony, by te podreptały przy nim. Zastanawiał się jak Akuma zareaguje na Yorokobiego. I odwrotnie. Gdyby ptak zdecydował się rzucić na gryzonia to gotów był cofnąć sępice, gdyby Yorokobi zaatakował, to on zostałby cofnięty. Ostatnią rzeczą jakiej by teraz potrzebował, były walki w drużynie. Co prawda w przyszłości można pomyśleć o jakichś w ramach treningu, ale to nie czas i miejsce na to, miał więc nadzieję, że stworzonka mimo różnicy gatunkowej jakoś się dogadają.

//Powiedzmy, że gdzieś go kitrałeś przy sobie... sam sobie wymyśl gdzie, może być pod pachą :p//

Ruszyłeś w drogę, ale chyba daleko nie ujdziesz bo z wolna zaczynało się ściemniać. Cień który widziałeś przed sobą idąc z zachodu na wschód wydłużał się, ale i stawał się mniej wyraźny w skutek właśnie tego co powiedziane było w poprzednim zdaniu. Oba pokemony szły w milczeniu, chyba rozumiejąc, że należą do jednej drużyny i zerkały na siebie... podejrzliwie? Niepewnie? Może zwyczajnie nikt nie wiedział jak tu zagadać. Dobra informacja była taka, że się nie bili. Tymczasem coś niespodziewanie poruszyło się w twoim plecaku... i jeszcze raz. I jakiś dziwny dźwięk wydało. "piiii! DE!".

Robiło się ciemno, ale póki nie był zmęczony, chyba nie musiał się rozbijać. To iż jego podopieczni nie wdali się w walkę było całkiem przyjemnym zwrotem akcji, co prawda raczej nie pałali do siebie sympatią, ale to w końcu ptak i gryzoń.
Wtem, gdy niemal całkowicie się zrelaksował, poczuł wibrację w swym nowym plecaku. Momentalnie zdjął go z pleców i położył przed sobą na ziemi. Następnie go otworzył. Spodziewał się czym jest źródło wibracji i dźwięków. To musiało być jajko, które miał przy sobie od czasu przybycia, coś musiało się z niego wykluwać.
Co mogło w nim być? Nie miał pojęcia. Z wolna otworzył plecak spodziewając się czegokolwiek. Gestem ręki nakazał swym pokemonom nieco się odsunąć, sam zaś przyklękał przy plecaku obserwując.
- Wyjdź, nie stanie się Ci tutaj krzywda - mówił, starał się by ton jego głosu był przyjacielski.
Kolejny Pokemon, zdobywał je dość szybko, chyba będzie musiał nieco zwolnić, jak tak dalej pójdzie nie wyrobi z treningiem ich wszystkich.
Tak czy inaczej, całą uwagę skupił na mieszkańcu plecaka.

- Gdyby nie fakt, że wcale nie tak dawno mój Fletchling trenował, to bym wykorzystał tą plażę. Jest świetnym miejscem do treningów. - mówiłem do siebie zawiedziony. Pogłaskałem mojego Pokemona po główce. Idąc po drodze, rozglądałem się za pokemonami. Jakaś walka mogła by być dobrym doświadczeniem. Szczególnie dla Fletchlinga.
- No, tu już nie ma raczej nikogo podejrzanego. Fletchling, myślę, że możesz tutaj spokojnie polatać. Może znajdziesz coś ciekawego. - powiedziałem do niego. Na chwilę się zatrzymałem, by wyjąć z plecaka Pokedex, aby mieć go od razu pod ręką. Korzystając z okazji, postanowiłem zobaczyć, jakie ataki może opanować Fletchling.
- Ten może być bardzo pomocny. Przy jakiejś okazji spróbuję go tego nauczyć. - stwierdziłem na widok jednego z nich. Jaki to atak? Dowiemy się później. Zakończyłem patrzenie na ataki i zacząłem obserwację. Przemieszczałem się powoli, pilnując Fletchlinga i samemu szukając Pokemonów.
- Tylko nie oddalaj się za bardzo. - poprosiłem Fletchlinga, tak na wszelki wypadek. I tak na razie mijał czas: na poszukiwaniu pokemonów po drodze.

- Oho, czyżby coś znalazł? - stwierdziłem zadowolony i przyspieszyłem, by być szybciej przy Fletchlingu. Jest jednak jedna zasadnicza wada trzymania w plecaku tarczy do rękawic bokserskich: bardzo utrudnione bieganie. Nic więc dziwnego, że gdy wreszcie dotarłem, to byłem nieznacznie spocony. Mimo to, nie planuję rezygnować z trzymania tego w plecaku. Zabrałem, to będę niósł.
- Lepiej przygotuję pokedex, może to jakiś pokemon. - dodałem jeszcze podczas biegu, szykując pokedex. Zastanawiało mnie też, czemu Fletchling jest taki zmartwiony. No cóż, już wkrótce się przekonam.

Widząc całą sytuację, wiedziałem, że trzeba się spieszyć.
- Chwileczkę. - powiedziałem do Fletchlinga. Wytarłem szybko pot z czoła, złapałem oddech i rozpocząłem.
- Hej wy, słabeusze!!! Nie ładnie tak napadać słabszego w czwórkę!!! - wykrzyknąłem do Spinaraków, by dać czas pokemonowi w sieci. Szybko obmyśliłem plan. Główną jego częścią będzie Quick Attack.
- Uważaj na ataki dystansowe Fletchling. I lepiej się przygotuj na swoją pierwszą walkę. Wprawdzie jest ich czterech, ale ty potrafisz latać. I dysponujesz Quick Attackiem. - powiedziałem, uśmiechając się. Na razie wydaje mi się, że mamy przewagę. Zachowałem jednak czujność.
- Najważniejsza rzecz: Uniki. Nie dopuść do trafienia cię, bo inaczej możesz skończyć jak ten pokemon w sieci. Trzymaj ich na dystans, za pomocą latania, a gdy tylko będzie to możliwe, atakuj ich Quick Attackiem. Jeśli będzie okazja, spróbuj uwolnić tego pokemona. Sprawdzimy, czy potrafisz kontrolować tą prędkość, by nie zranić tego biedaka. - wydałem po kolej komendy i ostrzeżenia. Zacisnąłem pięści. Oto zaczęła się moja pierwsza przygoda, co bardzo mnie podekscytowało. Ale nie popadałem w zbyt wielką ekscytację. Mamy tu cztery Spinaraki do pokonania. Radość będzie, jak je pokonamy lub zmusimy do ucieczki.
- Pamiętaj, masz wielki potencjał. Na pewno potrafisz sprać te robaki. To będzie kolejny mały krok do wielkości. - miałem już powiedzieć, ale nie chciałem dekocentrować Fletchlinga kolejną gadką. Powiem te słowa w ostateczności. Miałem jednak cichą nadzieję, że nie będę musiał jeszcze bardziej motywować Fletchlinga do działania.
Wtedy usłyszałem trenera za mną. Trzymał na rękach Charmandera.
- O, witaj. Wybacz, ale mam tu z moim Fletchlingiem kilka pajączków do pokonania. - powiedziałem, skupiając się bardziej na walce, co można było zauważyć po cofnięciu głowy w kierunku walki. Miałem już wyjąć pokedex, ale nieznajomy mnie uprzedził, więc skupiłem część uwagi na słowach maszynki, a część na Fletchlingu.

- No dobra. Fletchling, oddal się dalej, unikając ataków, by zmniejszyć ich zasięg, po czym gdy będzie okazja, przeprowadź kolejny Quick Attack. Oddal się poza ich zasięg, unikając oczywiście ich ataków, po czym znów atakuj Quick Attackiem. I tak w kółko. - poinstruowałem mojego startera. Przypomniałem sobie, że ataki fizyczne nie są jedynymi, jakie posiada.
- Fletchling, jak będziesz miał możliwość, wykonuj Growl. Zmniejszymy im atak, co zwiększy nasze szanse. - dodałem kolejne instrukcje. Zwróciłem się do przybyłego trenera.
- Twój pokemon chyba jest skory do walki. Pomożesz mi uratować tamtego pokemona? - zapytałem przybyłego trenera, wskazując pokemona w sieciach. Każda pomoc się przyda w tej szlachetnej misji.

Obserwowałem sytuację z uwagą zarówno u Fletchlinga, jak i u Charmandera nieznanego trenera. Wiedziałem, że muszę zwiększyć szanse Charmandera.
- Fletchling, chyba przydałoby się pomóc sojusznikowi. Unikaj ataków i spróbuj jeszcze raz zaatakować Spinaraki Quick Attackiem, a następnie szybko dorzuć prezent dla drugiego w postaci Tackle, jeśli oczywiście będzie to możliwe. Przy okazji, podczas ataku spróbuj przejść przez nich, by połączyć siły z pokemonem sojusznika i przeprowadź podobną serię na dwóch Spinarakach, które atakują pokemona smoka. (dobrze wiem, że Charmander nie jest smokiem, ale pójdźmy na realizm. Mój bohater raczej nie powinien wiedzieć, że ten pokemon nie ma typu smoczego.) Spróbuj zmusić ich do skupienia na sobie, by dać okazję do ataku sojusznikowi. - podałem kolejne instrukcję. - Uważaj na siebie. - dodałem.
- Będziemy musieli współpracować, by pokonać wszystkie Spinaraki. Mimo wszystko, to one mają przewagę. - powiedziałem do nieznajomego, by wyjaśnić  chęć pomocy Charmanderowi.

Sytuacja zaczęła posuwać się z korzyścią dla nas. Martwił mnie jednak stan pokemona, którego przez pomyłkę uważałem za smoka. Jeśli ten przegra, dojdzie do walki 4 na 1. A z taką zgrają Fletchling już nie podoła.
- Co by tu zrobić, by zyskać przewagę nad Spinarakami... - pomyślałem głośno. W końcu chyba wpadłem na pomysł.
- Fletchling, pamiętaj o unikaniu ataków i posłuchaj. Odleć nieznacznie, by zmniejszyć ich możliwości dystansowe, po czym skup ich uwagę na sobie. Dajmy chociaż chwilę odsapnąć sojusznikowi. Spróbuj wykonać Growl kilka razy, jeśli ryzyko na oberwanie zmaleje. Może to być pomocne przy późniejszym etapie. Następnie rozpocznij atakować jednego Spinaraka Quick Attackiem i na dokładkę dorzuć Tackle. Jeśli jakiś inny Spinarak cię zaatakuje, wykorzystaj Quick Attack do strategicznej ucieczki. I tak w kółko. - poinstruowałem o kolejne komendy pokemona. Wiedziałem, że wycofywanie się za pomocą Quick Attack bardziej zmęczy pokemona, ale nie miałem wyjścia. Nie powinienem improwizować w takiej sytuacji. Wpadłem jednak na pomysł.
- Fletchling, mam szalony pomysł: Spróbuj uderzać za pomocą dzioba. Podczas Quick Attack, skup się i postaraj się skumulować najwięcej siły w dziobie. - dodałem. - Zaufaj w swoje możliwości, jesteś zdolny tego dokonać. Ja także w ciebie wierzę. - starałem się zmotywować pokemona.

- Cholera, to zatrucie sprawia, że cały czas Charmander staję się coraz słabszy. Trzeba załatwić te robale, zanim mały będzie niezdolny do walki. - Pomyślał, po czym zauważył, że sojuszniczy pokemon bierze na siebie 4 Spinaraki na raz. Tchomer chwilę pomyślał, po czym krzyknął - Charmander, teraz jest dobry moment! Z całej siły - SCRATCH! Zadrap go tam na śmierć! Jeżeli zauważysz, że Spinaraki chcą Cię zaatakować zacznij przed nimi uciekać robiąc przy tym uniki! Co jakiś czas używaj Growl, by zmniejszyć ich atak! - Rozkazał. (Atak kierowany w Spinaraka 1)

- Fletchling, wybacz, że robię z ciebie przynętę, ale taktyka tego wymaga. Czas przetestować twoją szybkość. Pokaż, że jakieś robaczki cię nie pokonają. Wykonując Quick Attack, unikaj ich ataków z dystansu i ewentualnie z bliska, jeśli postanowisz jakiegoś uderzyć tym atakiem, gdy znajdziesz takową sposobność. Odciągnij je od tego pokemona smoka. - wydałem komendę. - A, właśnie, co to za pokemon, którego używasz? - zapytałem przy okazji nieznajomego, który mi pomagał. W końcu znalazłem okazję. Ale wróćmy do walki. Zdjąłem plecak i wyjąłem potion.
- Jak dobrze, że brat mi to dał. Bardzo się przyda. - powiedziałem triumfująco. Na razie jednak czekam z użyciem tego.

Turyści patrzyli się dosyć dziwnie na jej Magnemite. Co jest? Nie można mieć już przyjaznego magnesu jako jedynego przyjaciela podróży? Tak to w końcu z nią jest. Aktualnie miała tylko jego. Nikogo więcej, i w sumie nikogo więcej jej nie trzeba było. Dziewczyna rozglądała się dość uważnie, szczególnie w kierunku plaży. Nawet jeśli mieszkała w West Star, nigdy nie widziała plaży z tak bliska. Całkiem zadbana, to trzeba przyznać. No, i może znajdzie coś ciekawego? Znając jej szczęście żaden pokemon nie wyskoczy jej na twarz! Prędzej dostanie perłą w brzuch, albo prosto w bliznę, wywróci się spadnie na kamień i wywiozą ją nogami do przodu! Ale cóż.
- Magnet, jakbyś coś zobaczył to powiedz.

Gdy usłyszałem, że Charmander jest typem ognistym, zdziwiłem się trochę. Chciałem odpowiedzieć, ale skupiłem się na walce.
- Najpierw walka, potem porozmawiamy. - stwierdziłem w myślach.
Uważnie obserwowałem Fletchlinga. Uznałem, że dalsze rozkazy są zbędne. Przynajmniej na razie. Widząc, że nadchodzi czwarty z Spinaraków, zrozumiałem, że trzeba zmienić taktykę. Usłyszałem słowa swojego sojusznika w tej walce, co pomogło ustalić strategię.
- Uważaj na ataki i odleć na dalszą odległość, Fletchling! Dajmy sojusznikowi zaatakować, a gdy zaatakuje, wykonaj serię Quick Attacków. Zaatakuj najpierw tego najbardziej osłabionego Spinaraka i po kolej Quick Attackiem przechodź na kolejnych. I tak w kółko. Gdy uznasz, że lepiej będzie się wycofać, odleć i spróbuj zwrócić ich uwagę. - wydałem komendy. Był to ryzykowny ruch, jednak jeżeli Fletchling dobrze to rozegra, atak może przechylić przewagę na naszą stronę.