Polowanie Abure nr.1

Miejsce wyglądało jak pobojowisko, jednak czego można się spodziewać skoro trenowały tu pokemony walczące. Wkroczyłeś więc dumnym krokiem na jedną wielką sale treningową z Masą Przysmaków i 15 Ballami.

-Nie ma co pięknie tutaj, idealne miejsce do trenowania.
Ale łażenie bez celu po tym miejscu nic nie przyniesie, a pokemony typu walczącego zapewne da się jakoś przyciągnąć…
-Wiem!
Jeżeli sam zacznę tutaj trening zapewne przyciągnę uwagę jakiegoś pokemona i zyskam na tym podwójnie. Poprawię swoją sylwetkę i umiejętności, ale także może przyciągnę do siebie jakiegoś zaciekawionego stworka.
-Dobra zaczynamy zaczynam mała rozgrzewkę. Trzeba się rozciągnąć by nie dopuścić do żadnych urazów.

Niezwykle ciekawe było to, że nie musiałeś nawet długo czekać! Zaraz zjawił się zainteresowany tobą Mienfoo. Popatrzył na to co robisz.. Próbował nawet cie naśladować! Ktoś tu chyba był tobą na prawdę bardzo zainteresowany. I to tak bardzo bardzo. Kto by pomyślał, że zwykły trening przyciągnie czyjąś uwagę.

Hmmm Ciekawe jeżeli próbuje mnie naśladować to może przyłączy się do mojej drużyny.
-Co maluchu? Masz ochotę ze mną trenować? Jeżeli tak to może się do mnie przyłączysz i wtedy będziemy trenować codziennie i zwiększać wspólnie nasze umiejętności.
Niezbyt myśląc wyciągnąłem w stronę pokemona rękę z pokeballem. Teraz pozostało mi czekać na jego decyzję. Teraz wszystko zależy od jego decyzji.

Niezwykle ciekawe. Mienfoo zaraz doskoczył do ciebie i dotknął pokeball. Klik.. Walczący pokemon złapany! Pierwszy łup, a i tak prosty.

Byłem lekko szokowany, ze poszło tak łatwo, ale cóż, udało się. Jedyne co mogłem zrobić to mu podziękować za dołączenie do mnie.
-Czas iść dalej kontynuować trening, ale jest zbyt parno by paradować w tej skórze. Jest ciepło więc chodzenie w samych spodniach będzie najlepsze. Tylko w którą stronę teraz się udać.
Hmm oceniając stan okolicy powinienem udać się na zachód, ale nie mogę tam tak po prostu iść przecież to jest trening.
Najlepiej będzie pobiegnąć sprintem. Jak przegapię jakiego pokemona to jego strata, a może znów jakiś pokemon się do mnie przyłączy.
-Ruszamy!

Tym razem jednak żaden stwór nie zwrócił uwagi na biegnącego chłopaka. Widać niewielu lubi biegać. Słyszałeś za to wiele odgłosów łupanych kamieni, walki. Pokemony tu są, trzeba tylko na każdego znaleźć odmienny sposób szukania. O ile to pomoże. Choć i tak pewnie jest jakiś wolący jedzenie.

Interesujący dźwięk. Powinienem skierować się w jego stronę. Symfonia walki jest zdumiewająca muszę odkryć jakie pokemany tam się kryją, a najlepszym sposobem chyba będzie tam podejść powoli i cicho. Nie za bardzo uśmiecha mi się przerwanie walki 2 stworków albo ich treningu.
Jak pomyślałem, tak zrobiłem ruszyłem cichaczem w stronę pokemonów.

Podążając w kierunku jednego z odgłosów.. Zobaczyłeś.. Można by i powiedzieć dwóch braci. Throh i Sawk. Walczyli razem ze sobą, choć częściej siłowali. Przerwali na chwilę widząc ciebie.

Interesujące. Tylko co teraz zrobić. Myśl, myśl…
Po krótkiej chwili przemyśleń miałem jeden durny pomysł w głowie.
-Hej. Mógłbym do was dołączyć i trenować razem z wami?
Moje szanse w starciu z takimi potężnymi istotami były minimalne, ale czemu by nie spróbować. W najgorszym przypadku dostane niezłe manto, a w najlepszym zyskam nowych pokemonowych przyjaciół.

Pokemony w pierwszej chwili zaczęły się śmiać. Jednak nie miały nic na przeciw. I ledwo po początku mogłeś stwierdzić "Ja tu zginę" i to prędzej niż się wymkniesz z tego zwarcia. Nawet, jeśli traktowały cie ulgowo, gdyż nie obrywałeś aż tak mocno. Mimo to po pierwszych kilku minutach już cie wszystko bolało.

Nie ma co. Po tej wyprawie przyda mi się porządny odpoczynek, ale ta męczarnia była chyba warta swojej ceny. Jedyne co mi zostało to poddać walkę i zaproponować im coś do jedzenia oraz przyłączenie się do mojej drużyny.
-Wybaczcie mi, ale więcej nie dam rady. Wygraliście jesteście prawdziwymi chempionami. Może chcecie coś zjeść proszę bardzo. Mówiąc to wyciągnąłem z kieszeni parę przekąsek i podałem je pokemononą. Jedzcie na zdrowie.
Mam nadzieje, że im posmakują. Zostało mi tylko jedno..
-Chłopaki mam do was jedno pytanie. Czy chcieli byś cie dołączyć do mojej drużyny i pomóc mi w treningu? Niestety ja wam zbyt wiele nie mogę zaproponować poza treningami, walkami i podróży po całym regionie, ale myślę, że nawet wy skorzystali na tej wędrówce zyskując doświadczenie w walce z różnorodnymi pokemonami. Co wy na to?
Nie czekając na odpowiedź wyjąłem 2 pokeballe i położyłem je przed braćmi .

Pokemony z miłą chęcią wzięły przekąski. Trudno było im ukryć, że po tak udanym treningu nie są głodni. Jednak słysząc twoje pytanie o mało nie udławili się, przez chęć do śmiechu. Powiedziały coś w swoim języku, podziękowały też za jedzenie i za trening po czym oddaliły się. Jednym słowem - wolimy trenować i żyć sami.

Szkoda, ale cóż trzeba iść dalej. Tylko gdzie. Wszystko wygląda tak samo, ale muszę wybrać gdzie iść. Ale z drugiej strony jestem wykończony i obolały.
-Wiem, medytacja będzie dobrym wyjściem w ten sposób będę w stanie skupić się na okolicy i usłyszeć głosy pokemonów.

Może i medytacja nie pomogła w zlokalizowaniu stworów.. Ale za to przysłała ci Meditite.

Ommmmnononommm. Widziałem, że coś z będzie ze zgłębiania okolicznego środowiska podczas duchowej wędrówki.
-Witaj mały. Może się do mnie przyłączysz. Zapewniam, że cię nie skrzywdzę. Jedynie mogę cię poczęstować przysmakiem. Co na to powiesz?

Pokemon wyglądał na jednego z tych, które zgadzają się na wszelkie propozycje. Zaraz podszedł i czekał, aż go dotkniesz kulką. A gdy to zrobiłeś.. Złapał się.

Bardzo ciekawe doświadczenie. Życie może zaskoczyć w każdej chwili.
-Dziękuję ci, że do mnie dolaczyles. Teraz razem będziemy mogli zgłębić tajniki sztuki walki.
Hmm powinienem wyruszyć w dalszą drogę tym razem w kierunku północno-wschodnim

Tak jak powiedziałeś. (Albo napisałeś) Ruszyłeś drogą w kierunku północno-Wschodnim. Niestety, nie znalazłeś żadnych pokemonów po drodze.

Hm. Łażenie po tym pustkowi raczej nic nie przyniesie. Jak mam coś złapać to nawet siedząc w miejscu mi się uda, więc zostaje tutaj i przy okazji poćwiczenie kopnięcia na tej starej kłodzie. To chyba jedyna rzecz, która ostała się tutaj w większej całości.

Nic a nic.. Na pewno Arceus nadał Ci jakąś karę... Ale musisz być dobrej myśli, na pewno jakiś pokemon się przypląta.

Ten trening mnie wykończył, jeszcze to prażące słońce muszę znaleźć jakąś wodę i pokemony żaden tam legendarny pokemon nie będzie mi w tym przeszkadzał. Tylko gdzie iść by znaleźć wodę.
-Zaraz! Może za tym kamiennym wzgórzem. To chyba mój najlepszy pomysł od dłuższego czasu.

W czasie drogi za kamienne wzgórze zobaczyłeś niewielkiego pokemona to Anorith

Ciekawe… Myślałem, że tutaj występują tylko pokemony typu walczącego, a tu takie coś mały kamienny robaczek. Możliwe, że trafił tutaj przypadkiem lub gdzieś w tym miejscu znajduje się ich kolonia, ale nie mogę go tak zostawić może jest ranny albo głodny.
-Witaj maluchu. Nie bój się mnie nic ci nie zrobię chciałem tylko sprawdzić czy nic ci nie jest i dać ci trochę przysmaków. Stworek wyraźnie był zagubiony. Może to jest szansa by zdobyć nowego towarzysza.
-Stworku jak chcesz zabiorę cię stąd. Jedyne co musisz zrobić to dotknąć tego oto saffariballa, który znajduje się w mojej ręce. Co ty na to?
I znów wszystko zależy od pokemona.

Pokemon wysłuchał Cię, ale kiedy usłyszał o zabraniu go stąd uciekł, aż się za nim dymiło... Może jest tu na wycieczce? Kto wie.. W dalszej drodze nie spotkałeś żadnego pokemona.