Polowanie Gunji

Znajdujesz się na zieloniutkiej łące. Słońce przygrzewa twoje włosy i czujesz, jak nagrzewa się twoja głowa. Słyszysz leciutki szum strumyczka. Jest od ciebie oddalony o jakieś 200 metrów. Jednak oprócz tego, na razie nic nie widzisz. Jedynie od czasu do czasu wiatr sprawia miłe ochłodzenie skórze.

Oh. Zaprawdę gorąco dzisiaj jest. Aż mam ochotę zdjąć z siebie wszystko i latać po safari w samych gatkach. Jednak, wtedy bym nie znalazł żadnego pokemona, bo by się wszystkie pochowały przed dzikim zboczeńcem. Czyli trzeba zignorować upał i iść przed siebie, najlepiej w stronę pobliskiego zbiornika wodnego, jakim jest strumyczek. Zgaduję, że będzie tam masa stworzeń. Od razu ruszyłem we wcześniej wymienione miejsce.

I jakże twój ruch był dobry! Chodź wydawało się, że strumyk jest naprawdę blisko, to ty czułeś się, jakbyś przeszedł kilometr, a słońce się na ciebie uwzięło. Świeciło prosto na ciebie i zanim zdążyłeś dojść do wody, to już byłeś mokry. Tylko niestety, ty akurat zbyt ładnie nie pachniałeś. Jednak, opłaciło się. Widzisz jakiegoś pokemona.

W pewnej chwili safari przybrało postać pustyni. Moje oczy płatają mi figle z wyobraźnią na czele. Ale serio. Czułem się, jakbym był na jakimś piaszczystym zadupiu i miał zaraz paść z przegrzania. Gdzie jest ta oaza? Wody! O. Tak marudziłem, aż się Ojciec nade mną zlitował. Nakierował w moją stronę dzikiego pokemona. A tam, gdzie stworzenia. Tam jest woda. Zebrałem w sobie siłę i pognałem do potworka. Zobaczmy, z czym mam do czynienia.

Widok wody sprawił, że poczułeś się w jak niebie. Nie było już ci tak gorąco, nawet poczułeś lekkie ochłodzenie. To wszystko dzięki chmurce, która tymczasowa zakryła największą widoczną ludzkości gwiazdę. Po swojej prawej stronie ujrzałeś Chikorite, która zaspokajała pragnienie. Nawet cię nie zauważyła.

Ohh. Ten chłód jest taki przyjemny. Dzięki ci Ojcze. Zakładam, że to twoja zasługa. Pomimo swego gniewu, jaki nadal do mnie żywisz po złamaniu przykazań, widać, żeś łaskawy dla swych dzieci. Kiedyś ci to wynagrodzę. Obiecuję. Uśmiechnąłem się radośnie, kiedy ujrzałem Chikorite.
- Witaj koleżanko. Też ci jest tak gorąco? - Zagadnąłem do niej przyjaznym tonem. - Co powiesz, żeby spędzić trochę czasu wspólnie pod tą chmurką? Jestem Gunji. Początkujący trener pokemonów. I zaprawdę nie musisz się mnie obawiać. Nie zrobię ci krzywdy. - Dodałem w nadziei, iż trawiasty pokemon nie ucieknie.

Chikorita w pierwszym momencie nie zwróciła na ciebie uwagi. Była naprawdę spragniona, a ty po prostu przeszkodziłeś jej w codziennym uzupełnianiu płynów. Gdy stwierdziła, że taka ilość wody będzie dla niej odpowiednia spojrzała się w twoją stronę. Nie zrobiła ani jednego ruchu więcej. Po prostu patrzyła i czekała.

- Wybacz mi, że ci przeszkodziłem w nabieraniu energii na dalszy dzień. Chciałem tylko się z tobą zaprzyjaźnić. Nie czujesz się samotna w takim miejscu? Gdybyś ze mną teraz poszła... Zdobyłabyś nie tylko wiedzę o świecie poza murami safari, ale także nowych znajomych, którzy, by cię ubóstwiali. Co ty na to? - Zapytałem, po czym podrzuciłem w jej stronę safari ball. - Jeśli wyrażasz zgodę, za co byłbym wdzięczny, bo naprawdę mi na tobie zależy.. Dotknij go.

[14 pokeballi]

Chikorita wysłuchiwała cię w bezruchu. Jeszcze chwilę, po twojej przemowie długo się zastanawiała. Jednak, po kilku sekundach zrobiła, dość sztywno, krok do przodu, tym samym ładując się do pokeballa. Brawo! W pobliżu nie widzisz niczego, co przykułoby twoją uwagę. Wszystkie pokemony musiały się pochować, przez panujące tutaj ciepło.

Super. Złapałem swego pierwszego, dzikiego pokemona! Sukces. Teraz tylko trzeba poszukać kolejnych stworków i powinno pójść, jak z górki. Yhm. To może teraz skierować się na prawo? Tak na żywca, ale innego pomysłu nie mam. Nie widzę, żeby w pobliżu żyło jakieś stado. No nic. Zatem idę przed siebie zmieniając kierunek ruchu. Może niedługo się na coś natknę.

Skoro zdecydowałeś się iść w prawo, to wciąż byłeś dość blisko strumienia. Ten ruch okazał się bardzo dobry, ponieważ nawet nie musiałeś iść bardzo długo, gdyż dostrzegłeś kolejnego pokemona. Ten jednak nie wypijał wody, ale wygrzewał się na słoneczku. W międzyczasie do twoich nozdrzy dotarł piękna woń, która pochodziła chyba od tego stworka. Zorientowałeś się, że jest to Lilligant.

Lilligant? Czy to nie czasem ewolucja Petilil? Trafiłem na niezły okaz. Jednak tym razem postaram się stworkowi za bardzo nie przeszkadzać. Podszedłem bliżej pokemona, by po chwili obok niego usiąść. Nawet nie musiała na mnie patrzeć. Skoro tylko ja będę się wysławiał, to ona może w spokoju dalej się opalać, a zarazem mnie słuchać.
- Witaj urocza koleżanko. Mamy dzisiaj ładną pogodę, co nie? Co powiesz, żebyśmy wspólnie poleżeli. Przy okazji dowiemy się czegoś o sobie nawzajem. - Zaproponowałem z uśmiechem na ustach.

Trzeba przyznać, że gdy usiadłeś, to odechciało ci się tego całego chodzenia po łące. Liligant, podobnie jak Chikorita, wysłuchała cię w ciszy. Po chwili podniosła się i...uciekła szybciej, niż ty zdążyłeś zareagować. Jednak, po kilkunastu metrach zatrzymała się i wpatrywała w ciebie. Zdziwiła się, że jej nie goniłeś.

Ponownie uśmiechnąłem się w stronę pokemona. Czyżby uznawała mnie za zagrożenie? Nie jestem taki straszny, na jakiego wyglądam.
- Nie martw się koleżanko. Nie jestem tutaj, by cię skrzywdzić. Liczyłem bardziej na zawarcie przyjaźni, niżeli okrutne bieganie za tobą po całym safari. Aż takim początkującym trenerem nie jestem. Rozumiem wasze potrzeby. - Wyjaśniłem. - To, co poopalamy się dalej razem?

Wciąż trzymało się ciebie szczęście. Liligant ponownie cię wysłuchała i tym razem spokojnie obok ciebie się położyła. Zapach, który wychodził z jej kwiatka był nieziemski, a ty się wręcz w nim rozpływałeś. Ni stąd ni zowąd na twój nos spadła pierwsza kropla deszczu. Nawet nie wiesz jak to możliwe, ale nagle nad waszymi głowami pokazała się wielka chmura deszczowa.

Niech to. Że też Ojcu zachciało się nagle zmienić pogodę.
- Co powiesz na odwiedzenie bardziej słonecznego miejsca? Wyruszyć w podróż dookoła świata, by móc opalać się w każdym, egzotycznym zakątku? Do tego będziesz miała w miarę przyzwoite towarzystwo, które nie będzie ci w niczym przeszkadzać, a raczej umilać czas rozmowami. Obiecuję, że będę cię rozpieszczał na wszystkie możliwe sposoby. - Rzekłem kładąc obok niej pokeball. - Oczywiście. To w pełni twoja decyzja. Nie będę nikogo zmuszał, aby ze mną podróżował. Co ty na to?

Prawdziwe oberwanie chmury nad twoją głową, wiatr zerwał się i niestety, porwał pokeballa, którego położyłeś obok pokemona. Smutna Liligant podeszła do ciebie i szybko wyrwała ci małą kulkę, nacisnęła przycisk, kontynuując twoje szczęście. Brawo! Kolejny pokemon jest twój!

Ah. Pomimo problemów udało mi się załapać kolejnego pokemona. Idzie mi co raz lepiej. Czas na następne stworzonko, póki mam jeszcze czas i pokeballe. Te piłeczki zaraz się skończą, jeżeli wiatr będzie mi je tak porywał. Wstałem z ziemi i ruszyłem przed siebie. Ty, razem wracając na południową część safari. Może przy wejściu natknę się na jakiegoś pokemona.

[12 pokeballi]

Południowa część Safari widocznie została wypokemowana, ponieważ nie widzisz, nie słyszysz oraz nawet nie czujesz żadnego stworka. Sceneria zbytnio się nie zmieniła. Łąka, trawa, strumyk. To wszystko się powtarzało. Co dziwne, było tutaj sucho. Widocznie deszcz spadał bardzo wybiórczo.

Może to był jednak zły pomysł, by pójść akurat w tę stronę. Dobra. Byłem już w kilku częściach safari, ale nadal nie spotkałem większej grupy pokemonów. Gdzie one się chowają? Trzeba się bardziej postarać w ich szukaniu. Staruszek Indo będzie bardzo zadowolony, kiedy przyjdę do niego z nowymi przyjaciółmi. Zmotywowany tą myślą, ruszyłem na zachód.

No cóż. Dalej łaziłeś po tej łące która zdawała się nie mieć końca, ani początku. Gdybyś teraz miał szukać miejsca w którym zaczynałeś.. nie znalazłbyś go. Tak samo jak nie znalazłeś na razie żadnego ciekawego pokemona... co tam ciekawego. Pokemony musiały się naprawdę porządnie kryć, bo żadnego ani widu, ani słychu... niuchu też nie.