Centrum Walk Pokemon!

Twój Buizel i Chikorita nadal siedzieli tuż koło siebie, Łasica najwidoczniej próbowała odkryć co tak na prawdę Chiko robi. A Roślinny stworek zwyczajnie dalej kontynuował swoje zajęcie, będąc średnio zainteresowany swym towarzyszem.

Fletchling przysiadł i uważnie wysłuchał twojej motywacyjnej przemowy, następnie - na powrót - wzbił się górę i zaczął zataczać kółka. Pokemon latał teraz zupełnie inaczej, forsował się! Starał się stać szybszy i szybszy. I w końcu nastąpił przełom. Szybował szybko i dostojnie - bez zbędnego użycia siły - jakby wiodła go jakaś energia. Za pokemonem ciągnęła się ledwo widoczna smuga energii, która sugerowała, że faktycznie Fletchlingowi udało się wykrzesać z siebie jakąś psychiczną energię.
Flatchling opanował Agility!
Trening wyczynowy zwiększył jego wytrzymałość (+50HP).

Rozejrzałeś się wokół, Tchomer nadal trenował ze swoim Charmanderem, więc chyba masz trochę wolnego czasu. Dwa pola dalej zauważyłeś dziewczynę z Aipomem na głowie, która również właśnie zakończyła trening jej Spiritomba, towarzyszyli jej Poochyena i Houndour. Może pora na mały sparing?
Dziewczyna również spojrzała w twoją stronę jakby myśląc o tym samym.


Apash uważnie skupiła swe spojrzenie na Ursie i Krypuuku, widocznie również będąc ciekawą wyniku treningu. Ursa otrząsnął się z powierzchownej hipnozy jaką zafundował mu Spiritomb i był gotowy do dalszego treningu. Aipom raz po raz poprawiała swą pozycję na twej głowie doszczętnie niszcząc ci uczesanie.. Bywa i tak.

Duch widocznie wziął sobie twoje słowa do serca, nie było żadnych śmiechów ani nic takiego. Po raz kolejny skupił się na psim pokemonie, wytężył swe spojrzenie i zaczął emitować pierścienie energii - tak jak wcześniej. Tym razem był one jednak o wiele większe i jakby bardziej ''pełne''. Czuć było, że bije od nich energia.  Następnie pojawiła się fioletowa aura i mroczny pies zaczął ziewać. Krypuuk widocznie próbował wkraść się do jego umysłu i ululać go do snu. Nic takiego nie miało jednak miejsca.. Atak był przeprowadzony perfekcyjnie, ale Urs zwyczajnie odparł jego działanie... Cóż zdaniem Pokedexa Hypnosis działało w 60% przypadków, więc chyba wszystko się zgadzało. Tak czy inaczej...
Spiritomb opanował Hynposis!
Trening wyostrzył jego zmysły i wzmocnił umysł. (Sp. obrona+1)

Czasu miałaś jeszcze sporo.. Trening Spiritomba nie zajął Ci więcej niż 30 minut. Miałaś więc jeszcze dobre 3,5 godziny do umówionego ''spotkania''. Dwa pola dalej zauważyłaś chłopaka trenującego ze swym Charmanderem, oraz drugiego który właśnie skończył trening swojego Fletchlinga. Na polu znajdowały się również Buizel, Chikorita, Deino oraz Vulpix o nietypowym ubarwieniu.
Może pora na mały Sparing?

Bez większego zastanowienia i marnowania czasu postanowiłem poszukać sobie kawałka wolnej przestrzeni. Gdy już takową znalazłem wyjąłem pokeball Phanphyego i spojrzałem na niego uważnie. Dobra... poznajmy się mały.
- Czas na trening... - rzuciłem pod nosem wypuszczając pokemona.
- Witaj. Mam nadzieję, że czujesz się lepiej niż po naszej bitwie, bo chciałbym być nauczył się nowego ataku. Takiego co to jak go użyjesz każdy latający pokemon będzie się ciebie bał. Nie mówiąc już o poke-robalach. Zainteresowany?

Bez trudu udało Ci się ulokować na jednym z pustych pól. Nie było tutaj nic, poza wysypanym na ziemi żwirem.
Słonik pojawił się wśród czerwonego światła. Pierwszym co zrobił, gdy już dokładnie widział teren wokół siebie, było dokładne zbadanie nowego miejsca. Phanpy rozejrzał się, uważnie przeczesał trąbką ziemię i w końcu skierował swoje spojrzenie w twoim kierunku. Pokemon wycofał się kilka kroków w tył. Nie ufał Ci i było to dość zrozumiałe, ale nie uciekał ani nie atakował, nie był więc głupim słonikiem i miał w sobie nieco rozumku.
Gdy powiedziałeś o co chodzi ziemny stworek uważnie warzył każde twoje słowo, następnie zbliżył się o kilka kroków najwyraźniej ukazując w ten sposób, że faktycznie jest zainteresowany i możesz mu powiedzieć więcej.
Pierwsze lody przełamane, może coś z tego będzie. Jeszcze nie byliście przyjaciółmi ale to, że jeszcze nie otrzymałeś ciosu ze słoniowej główki w brzuch, oznaczało, że może faktycznie uda wam się nimi zostać.
Tak czy inaczej, wszystko zależało od tego co teraz powiesz i czy pokemon uzna, że mówisz z sensem.

No, na razie źle nie jest... dobra. Skupmy się. Rollout. Wiele razy widziałem ten atak. Cios typu skalnego, raczej niezbyt skomplikowany... przynajmniej w teorii. Na pewno da nam pewne pole manewru w przyszłych pojedynkach. Gdyby Phanphy go znał to pewnie położył by Chimchara bez problemu...
- Słuchaj więc uważnie. Atak którego chcę cię nauczyć nazywa się rollout. Polega on na tym, że wykonujący go pokemon tocząc się z dużą prędkością uderza w przeciwnika. Siła równa się prędkość razy masa. Wniosek? Im szybciej będziesz się turlać tym mocniej uderzysz. Aby wykonać ten atak musisz zamienić się w kulę. To już potrafisz, wykonywałeś przecież nie raz defense curl? Ale do tego musisz dodać szybkość. Proponuję byś wziął rozbieg i na szybkości zwinął się w kulę, wtedy siłą rozpędu powinieneś uderzyć przeciwnika. Na razie nie przejmuj się zbytnio celnością, najpierw dopracujmy samo turlanie się z odpowiednią szybkością, dobrze?

- Dobra robota - pochwaliłam; byłam pewna, że właśnie tak ten atak powinien wyglądać, mimo że nie dał zamierzonego skutku. - Hipnoza się tym razem nie powiodła, ale to nie szkodzi. Technicznie wyszło to naprawdę udanie.
Spiritomb wydawał się jednak - delikatnie mówiąc - zawiedziony. Jego twarz wykrzywił paskudny grymas. Jak to tak? - miało być przecież uśpienie, a tu nic... Bez szemrania pozwolił się schować do Pokeballa, by tam przeżywać swój zawód.
Podziękowałam Ursowi za pomoc i również go odwołałam. Z całej wesołej gromadki została jedynie Apash i Lapkooho, która nadal nie puszczała mojej głowy; najwyraźniej uznała, że to miejsce jest najbezpieczniejsze, gdy w pobliżu znajduje się nieprzewidywalna Poochyena.
Po spojrzeniu na zegar ogarnęłam wzrokiem pole treningowe. W pobliżu zobaczyłam dwóch chłopaków ze swoimi Pokemonami; jeden z nich uparcie tłumaczył coś ognistej jaszczurce, natomiast drugi wydawał się skończyć właśnie trening. Akurat spojrzał w moją stronę. Może on będzie miał ochotę zawalczyć?
Podniosłam z ziemi Apash i idąc, głaskałam ją po grzbiecie, aby trochę wynagrodzić jej poprzednie straty moralne. Dodatkowo nie mogłam dopuścić, by stała się zazdrosna o Aipom, która oglądała właśnie świat z mojej głowy.
- Witaj - zwróciłam się do chłopca z Poke-ptakiem. - Szukam kogoś chętnego na stoczenie walki. Widzę, że właśnie skończyłeś trenować, więc może Ty masz ochotę? Co powiesz na walkę dwa na dwa?

Z olbrzymim zainteresowaniem obserwowałem Fletchlinga. Rozwijał się mój poke-rudzik. Gdy w końcu wylądował, wziąłem go na rękę i pogłaskałem.
- I oto po raz kolejny się rozwinąłeś. Jesteś coraz silniejszy. - odezwałem się i spojrzałem w kierunku Tchomera. Nadal trenował.
- Może też powinienem wykonać jakiś drugi trening Buizela i Chikority? - zacząłem się zastanawiać, aż zetknąłem się wzrokiem z jakąś dziewczyną, która zaczęła zmierzać w moją stronę.
Wtedy nastąpiła propozycja walki. Spojrzałem na Tchomera, następnie na swoje pokemony, od łasicy, przez trawiastego, na Fletchlinga. Nie byłem pewny, czy po treningu Tchomer nie wyzwie mnie na walkę. Ale błyskawicznie sobie uświadomiłem, że przecież mam trzy pokemony. W razie czego stoczę zwykłe jeden na jeden.
- Zgoda. Myślę, że to nie koliduje z innymi możliwościami. - odpowiedziałem tak, by Tchomer też usłyszał i wezwałem do siebie gestem Buizela. Chikorita niech na razie spokojnie siedzi.

Słonik z powagą wysłuchał co masz mu do powiedzenia, ale nie przeszedł do wykonywania wskazanej mu czynności od razu.
Uparty ten trąbalski, nie ma co.. Na co czekał? Chciał jeszcze więcej szczegółów? A może w ogóle był wszystkiemu przeciwny? Staliście tak na przeciwko kilka dobrych minut, Phanpy uważnie lustrował Cię swoimi oczami, aż w końcu... Chyba coś w nim pękło.
Wolnym krokiem słonik przemieścił się na drugi koniec pola treningowego i zwinął się w kulkę po czym zaczął się turlać, dokładnie tak jak w walce z Chimcharem. Gdy przemierzył już całość pola treningowego wyskoczył ze swej zwiniętej postaci i zaszarżował na powietrze. Wykonał Defense Curl plus Tackle i spojrzał na Ciebie spojrzeniem mówiącym. ''To to nie? To już umiem.'' Widocznie dalej nie rozumiał różnicy pomiędzy jego kombinacją, a Rollout, którego chciałeś mu wytłumaczyć. A może rozumiał i tylko się przekomarzał? Tego stworka ciężko było rozpracować...
W każdym razie, coś już zrobił, więc pewnie będzie trenował też dalej..

Trochę miałem ochotą palnąć się otwartą dłonią w czoło. Ostatecznie jednak wyczekałem, aż pokemon wykona swoją kombinację i dopiero kiedy skończył i spojrzał na mnie pokręciłem głową z dezaprobatą.
- Nie. Za wolno. Zacznijmy od tego, że tackle na końcu było zbędne. Podstawowym błędem jest prędkość z jaką to wykonujesz. Ty masz uderzyć przeciwnika turlając się. Myślisz, że gdybyś turlał się z tą prędkością i uderzył w kogoś to zadał byś mu większe obrażenia? Słuchaj, tym razem znów użyj tackle, ale PRZED zwinięciem się w kulkę. I przejście między tackle, a formą kuli musi być płynne. Tak, żeby energia tackle sprawiła, że będziesz się turlał jak najszybciej.

Apash warknęła ostrzegawczo w stronę chłopaka, gdy ten się odezwał, ale raczej tylko dla zasady. Wydawała się nie mieć nic przeciwko stoczeniu walki i wypróbowaniu w niej swoich nowych umiejętności. Lapkooho natomiast przywitała się zdecydowanie przyjaźniej; zeskoczyła na ziemię, w jednym susie znalazła się przed nim na ziemi i nadstawiła swój ogonek na przybicie "piątki".
- Może trochę się odsuńmy, aby nie przeszkadzać temu drugiemu w treningu? Możemy przejść na pole, gdzie przed chwilą ćwiczyłam - zasugerowałam. - Proponuję rozgrywkę bez przedmiotów wspomagających i wymiany Pokemonów. Poza tym standardowo. Co ty na to?

Słonik pokręcił trochę głową, pogmerał trąbką po żwirze i chyba w końcu zrozumiał, albo zdecydował, że musi coś zrobić bo inaczej nie dasz mu spokoju. Wolnym krokiem przemieścił się na drugi koniec pola, tam skąd startował za pierwszym razem. Wziął rozbieg, skoczył jak do Tackle i nim zetknął się z ziemią zwinął się w kulkę. Jego szybkość gwałtownie wzrosła, ale widać, że pokemon miał teraz problem z poprawnym wycelowaniem. Na początku jakoś trzymał się prostej linii, ale mniej więcej w połowie trasy sturlał się w prawo i z impetem wylądował na drucianym płocie.
Siatka zatrzęsła się, ale na szczęście Phanpy nic nie popsuł. Słonik ''wydostał się'' ze swej kulistej postaci i zygzakiem powędrował w twoją stronę. Widać nieźle zakręciło mu się w głowię. Zwrócił w twoją stronę swoje oczy i... chyba był pewien, że mu się udało.
Cóż.. Niestety to ty musiałeś mu przekazać, że to jeszcze nie do końca to czego od niego wymagałeś. Ale hej! Szło mu coraz lepiej, prędkość była już niezła, jeszcze tylko celność.. i może sprawdzić czy na pewno atak jest dostatecznie silny... I będzie koniec.

Obserwowałem jak pokemon przygotowuje się do wykonania moich poleceń z obawami, że znowu nic z tego nie wyjdzie. Phanphy jednak zaczął znakomicie i przez chwilę nawet sądziłem, że już opanował nowy atak! Wtedy jednak coś się zepsuło i wyrżnął w płot... ale nic to! Jest dobrze, będzie lepiej!
- Brawo Phanphy. To jeszcze nie to, ale jesteśmy już blisko. Tym razem wszystko zrobiłeś jak trzeba, ale musisz jeszcze popracować nad tym by uderzać celnie. Proponuję powtórzyć to co właśnie wykonałeś. Skup się jednak by zaatakować cel. - Mówiąc to stopą wyżłobiłem w żwirze dwie linie przecinające się pod kątem prostym.
- Widzisz to? Ustaw się tam gdzie poprzednio i znów turlaj się jak najszybciej, musisz jednak przetoczyć się przez te linie. Sam chyba rozumiesz, że nawet najsilniejszy atak niewiele da w walce, jeśli nie trafisz przeciwnika?

Trąbalski uważnie obserwował jak tworzysz dwie przecinające się linię. Chyba rozumiał o co ci chodzi nim jeszcze o tym powiedziałeś, bo kiwał łebkiem ze zrozumieniem. Phanpy wydawał się również nieco ośmielony wypowiedzianymi przez Ciebie pochwałami, gdy je usłyszał machnął tylko trąbka, udamawiając, że wcale mu na nich nie zależy, ale w rzeczywistości było chyba inaczej.
Słonik - zmotywowany - żwawiej niż ostatnio przemieścił się na wyznaczoną pozycję. Przez chwilę wpatrywał się w wyryty w żwirze cel, a następnie... poszedł w ruch. Tak jak poprzednio i tym razem początek wyszedł mu świetnie, stworek wyskoczył, zwinął się w kulkę i zaczął się kręcić z zadowalającą prędkością. Pomknął jak strzała i idealnie trafił w wyznaczony mu cel. Widać potrzebował tylko nieco praktyki, by przyzwyczaić się do nowej prędkości.
Poszło nieźle... Z jednym maleńkim mankamentem, gdy pokemon minął symbol spróbował się zatrzymać, nie poszło mu to jednak najlepiej, pokemon wywrócił się i zarył łebkiem o żwir, kończąc swój ślizg tuż pod twoimi stopami..
Nad zatrzymywaniem trzeba jeszcze poćwiczyć. Warto by było również sprawdzić, jak atak poradzi sobie z jakimś celem.
Słonik podniósł się, nie odniósł żadnych ran i był gotów do ostatniej fazy bądź faz treningu.

Z trudem powstrzymałem śmiech widząc jak mój pokemon zarył o żwir. To niby nie ładnie śmiać się z cudzego nieszczęścia... ale co ja poradzę, że wygląda zabawnie?
- Ty naprawdę pojętny jesteś. - Powiedziałem z niekłamaną radością. - Jeszcze kilka szczegółów i opanujesz ten atak do perfekcji. Chyba sam widzisz, że ostatnia faza kiedy próbujesz się zatrzymać przebiega... no tak sobie. Nie? Wydaje mi się, że to kwestia praktyki. Chciałbym, żebyś powtórzył rollout raz jeszcze, teraz nie musisz celować w żaden konkretny punkt bo to wyszło bez zarzutu. Pomknij prosto przed siebie i skup się na tym by zatrzymać się jak należy, pewnie stojąc na nogach. Musisz po prostu wychwycić odpowiedni moment w którym przestaniesz być kulą.

Phanpy wydawał się nie widzieć tego jak wstrzymujesz śmiech.. I całe szczęście! Bo słonie mają podobną bardzo dobrą pamięć i na pewno by Ci tego nie zapomniał. Wracając jednak do treningu, słonik, po raz kolejny (który to już raz?) wyruszył na pozycję po drugiej stronie pola treningowego. Stworek, tak jak i wcześniej, tak i tym razem pomknął w kulistej postaci przed siebie. W końcu skończyło mu się jednak miejsce i musiał zatoczyć kilka kółek wokół ciebie, nadal jednak nie tracił na prędkości... ale.. czy tak nie powinno być? W końcu Rollout przerywa się dopiero wtedy gdy pokemon nie trafi w swego przeciwnika.
Słonik chyba pomyślał podobnie, bo pognał w twoim kierunku, nie uderzył jednak w Ciebie, a chybił.. Taki był plan? A może faktycznie chybił? Tak czy inaczej próba wykonania ataku pomogła słonikowi wydostać się pułapki rollout i... wszystko wskazywało, że to już było to.
Phanpy opanował Rollout!
W skutek szybkiego turlania się z pewnością zwiększyła się wytrzymałość jego żołądka, no i zwykła wytrzymałość pewnie też. (+50HP)

Pełen podziwu obserwowałem jak Phanaphy krąży po polu bitwy. Tak, to było to... o? Trochę się przestraszyłem gdy ruszył na mnie, ale zamiast próbować uskoczyć na chwilę zamarłem... a potem słonik mnie minął. No, ma szczęście...
- Widzę, że nowy atak masz już opanowany do perfekcji. Na pewno przyda się nie raz. Teraz odpocznij sobie, zdecydowanie zasłużyłeś. - Po tych słowach naturalnie schowałem pokemona do jego pokeballa. Uśmiech znikł z mojej twarzy, rozejrzałem się po tym miejscu... ciekawe kiedy znów tu przyjdę? Pewnie nieprędko... czas ruszać.
- Żegnajcie pola bitew, witaj przygodo.. - rzuciłem pod nosem kierując swe kroki do wyjścia.

Gdy Aipom zszedł by przybić mi piątkę, lekko uklęknąłem aby móc to uczynić. Buizel w międzyczasie zdążył wskoczyć mi na plecy, wystawiając głowę zza mojego prawego ramienia. Z entuzjazmem przyjął pomysł walki. Na lewym ramieniu Fletchling jednak podejrzliwie spoglądał w kierunku dziewczyny, szczególnie wyczulając się na warknięcie Apash.
- Nie zwracaj na niego uwagi, mój starter już tak ma i prędko mu to nie zniknie. - uprzedziłem, wskazując swojego poke-rudzika. - Długa historia.
Wtedy nastąpiła propozycja przeniesienia na inne pole i przedstawienie zasad walki.
- Racja, lepiej będzie przenieść się na inne pole. - zgodziłem się z dziewczyną. - Jak najbardziej się zgadzam na zasady. - dodałem. Spojrzałem na Chikoritę.
- Zdecyduj sam co chcesz zrobić. - poinformowałem go. Ostatecznie poke-roślina została na miejscu.

Ruszyliśmy w stronę pola treningowego. Lapkooho wesoło skakała przed nami, gdy wtem raptownie przystanęła. Podążyłam za jej wzrokiem. Małpka z otwartym szeroko pyszczkiem oglądała walkę toczoną między Taillowem i Tepigiem. Ze szczególną fascynacją obserwowała zwinne uniki jaskółki.
Pozwoliłam zafascynowanej Aipom obejrzeć do końca jej pierwszą w życiu walkę, po czym razem z chłopakiem stanęliśmy naprzeciwko siebie, każdy na swoim końcu pola treningowego. Wyglądało na to, że przeciwnik będzie walczyć Fletchlingiem i Buizelem. Już otworzyłam usta, aby wezwać do walki Poochyenę, gdy wtem Aipom wyskoczyła naprzód, naprężyła swoje szczupłe ciałko i przyjęła zaskakująco bojową pozycję.
- Chcesz walczyć? - zdumiałam się. Lapkooho potaknęła.
Zawahałam się; przecież była jeszcze młodziutka i całkowicie niedoświadczona. Ostatecznie jednak skinęłam jej głową na znak zgody; skoro była taka chętna, by wypróbować swoje siły, nie mogłam jej odmówić.
- Moim pierwszym wyborem jest Aipom - oznajmiłam chłopakowi.

Słonik zniknął w chmurce czerwonego światła. Ciężko było go odczytać.. Był dumny ze swojego osiągnięcia? Zrobił to tylko po to żeby mieć spokój? Cóż... Czas pewnie przyniesie odpowiedzi.
Skierowałeś się ku wyjściu, minąłeś jakąś dziewczynę z Poochyeną i Aipom siedzącą jej na głowie, oraz Chłopaka z Buizelem na plecach i Fletchlingiem na ramieniu. Coś ze sobą uzgadniali.. Dziwna gromadka. Na innym polu ze swoim Charmanderem trenował kolejny osobnik, trzymał tarczę, której mały slamander próbował zadać jakieś obrażenia. Na polu znajdowało się jeszcze kilka pokemonów, ale nie dałeś radę się im przyjrzeć. Pewnie trenowali jakiś drapiący cios..
Tak czy inaczej nim zdążyłeś się dobrze przyjrzeć byłeś już przy wyjściu.
Co teraz poczniesz?

(Możesz pisać w West Star)

Ustawiłem się na swoim miejscu, wcześniej razem z Aipom oglądając walkę.
- Fletchling, obserwuj. Oto przykład świetnych uników. Dzięki naszemu nowemu ruchowi będziesz w stanie robić tak samo a nawet jeszcze lepiej. - nie ukrywałem Agility, dziewczyna raczej dojrzała poke-rudzika robiącego ten atak.
Gdy już rozpoczęła się walka, nie mogłem się powstrzymać przed wykorzystaniem Pokedexa. Kiedyś widziałem chyba ewolucję Aipom, było to gdzieś w dzieciństwie, kiedy oglądałem powtórki dawnych edycji Turnieju Saladii.
"Aipom, pokemon długi ogon. Aipom jest wstanie wspiąć się i powiesić na gałęzi, używając potężnego ogona. Aipom żyją na szczycie wysokich drzew."
- Interesujący pokemon. - mruknąłem pod nosem, chowając pokedex.
- Fletchling już stoczył swoją pierwszą walkę, więc przeciwnikiem Aipom będzie Buizel. - pokazałem gestem ręki, by łasica wkroczyła na arenę. Pokemon wszedł mi na głowę i saltem wylądował na arenie, szybko rozgrzał kończyny i stanął wyprostowany, krzyżując ręce na piersi.

Również wyjęłam Pokedex, aby sprawdzić, z kim przyszło nam stoczyć pierwszą walkę.
- Wygląda na to, że twój Buizel ma bardzo bojowego ducha. Aż pali się do walki - uśmiechnęłam się do przeciwnika. - Zatem nie mamy na co czekać. Jesteś gotowa, Lapkooho?
Aipom skinęła żarliwie głową, wyraźnie podekscytowana. Pokazałam jej kciukiem znak "ok", co ta z ochotą podchwyciła, odpowiadając tym samym gestem przy użyciu swojego ogona.
- Dobrze. Lapkooho, przede wszystkim pamiętaj, by jak najbardziej uważać na ataki Buizela. Obserwuj jego ruchy i rób uniki - poinstruowałam. - Na początku spróbuj zaatakować przy pomocy Scratch, a natychmiast po tym, nim się otrząśnie, Double Slap - jak najwięcej uderzeń pod rząd. Potem odskocz daleko i postaraj się uniknąć ataków. Potem szybko skocz w jego stronę, aby znów użyć Double Slap. Nie pozwól Buizelowi się trafić i kontratakuj Scratch'em.
Spojrzałam w dół na Poochyenę.
- Apash, obserwuj uważnie walkę. Patrz, jaką taktykę stosuje przeciwnik. Ty będziesz następna po Lapkooho, więc może się nam ta wiedza bardzo przydać.

A więc Buizel miał stoczyć swoją pierwszą walkę. Razem z Tchomerem byliśmy blisko pokonania czterech Spinaraków. Fletchling już zbyt bardzo się przywiązał do mnie i skupił na moich komendach. No trudno, przynajmniej dało mi to lekcje. Trener też musi przegrywać, bo nawet porażki są pewną lekcją, a w niektórych przypadkach ciągłe zwycięstwa prowadzą do aż za dużej pewności siebie. Dobra, może jednak przejdźmy do walki, bo przecież tym się zajmujemy.
Moim przeciwnikiem w pierwszej walce z jakimś trenerem była dziewczyna. Jej Aipom wydawał się równie mocno nastawiony na walkę co mój Buizel.
- Szykuje się ciekawa walka. - stwierdziłem w myślach. Gdy już dziewczyna i jej Lapkooho uznali, że są gotowi, wydałem komendę.
- Buizel, kluczowe są uniki. Dzięki nim zminimalizujesz szanse na własny nokaut. Na rozgrzewkę spróbuj uniknąć na spokojnie parę ataków. Określimy szybkość Aipom i dostosujemy strategię. - Quezadowska myśl szkoleniowa zakładała przygotowanie do walki. Planowałem przeprowadzić szybki rekonesans.
- Jeżeli Aipom będzie zbyt blisko, odepchnij ją Sonic Boom. W przypadku gdy będzie dalej, wykorzystaj nowo poznany Water Gun. - musiałem ograniczać strategię do dwóch ataków. Focus Punch nie nadawał się zbytnio do tej walki.
Czas poczekać na rozwój wypadków.

Tchomer zauważył, że jest coraz bliżej. Coraz bliżej by skończyć tą męczarnie. Dostrzegł, jakie zmęczenie odczuwa Charmander, ale wiedział, że nie mogą teraz przestać.
-Widzę, że bolą cię już łapki. Spróbuj lewą, gdy się zmęczy znowu prawą. Dalej uczymy się gromadzić energię, bo już nie daleko jesteśmy. Dawaj! - Tą krótką mową próbował zmotywować pokemona do dalszej pracy.

- BUIZEL, POKEMON WODNA ŁASICA, TYP WODNY, BUZIEL NADYMA SWĄ PODUSZKĘ POWIETRZNĄ DOOKOŁA SZYI I WYSTAWIA SWĄ GŁOWĘ PONAD WODĘ BY ZOBACZYĆ CO DZIEJE SIĘ NA POWIERZCHNI - skomentował pokedex swym syntetycznym głosem.
Apash zaszczekała, słysząc niecodzienny głos, dźwięk był jednak zagłuszony przez odgłos ścierających się pokemonów.  

Walka rozpoczęła się!
Aipom wyskoczyła by zadać pierwszy cios, Buizel był jednak na to gotowy i momentalnie uskoczył w tył przed drapnięciem ze strony małpki. Nie sprawiło to jednak, iż determinacja młodej małpki zniknęła. Aimpom natychmiast natarła ponownie. Łasica nie była gotowa na to, iż przeciwnik zareaguje z kolejnym atakiem tak szybko po poprzednim, nie zdołała więc uniknąć ciosów. Aipom, trafiła swego przeciwnika serią czterech bolesnych pacnięć. (4x Double slap)
Nie wytrąciło to jednak Buizela z równowagi, w końcu był on wyjątkowo wojowniczym przedstawicielem swego gatunku, w odpowiedzi na ciosy Aipom, wysłał on w kierunku swej przeciwniczki falę dźwięku, która skutecznie odrzuciła małpkę na odpowiedni dystans. Łasica miała teraz odpowiednio dużo miejsca by wysłać w kierunku przeciwnika wodny pocisk, pierwszy - wysłany zaraz po tym jak małpka została odrzucona, trafił cel. Małpka - czując na sobię wodę - widocznie się zatrzęsła, chyba noworodek za nią nie przepadał... Buizel wykorzystał chwilę niemocy rywalki wysyłając w jej kierunku kolejny pocisk.  
Aipom widocznie podirytowana - z mokrym futerkiem - podskoczyła do przeciwnika by go zadrapać i... Buizel umknął. Pazurki nie dosięgły ciała łasicy. Widać było, że małpka jest dość roztrzęsiona, widocznie nie spodziewała się wodnej zagrywki ze strony przeciwnika.. I nic dziwnego, w końcu to jeszcze bobasek.  

Aipom: (Ability: Technician)
Atak:  8
Obrona: 5
Sp. Atak: 8
Sp. Obrona: 4
Sonic Boom: 20
Water Gun: (7+40-4)*1,5*1*1*1 = 64,5 ~ 65
Water Gun: (7+40-4)*1,5*1*1*1 = 64,5 ~ 65
1000 - 65 - 65 - 20 = 850HP

Buizel: (Ability: Water Veil)
Atak: 7
Obrona: 4
Sp. Atak: 7
Sp. Obrona: 4
Double Slap (x4): (8+23-4)*1,5*1*1*1 = 40,5 ~ 41
41 * 4 = 164
1000 - 164 = 836HP


Charmander zaczął na przemian pracować, to lewą to prawą łapką. Usprawniło to trening i efekty widziane były już po kilkunastu minutach. Salamander nauczył się gromadzić energię w obu łapkach. Wyglądało na to, że to już półmetek. Ognisty stworek opanował technikę gromadzenia energii, teraz wystarczy, że opanuje jak ją uwalniać. Co prawda nadal nie musi być to łatwe zadanie, ale z pewnością będzie o wiele ciekawsze dla Charmandera, niż nudne próby gromadzenia energii, którym musiał poddawać się do tej pory.
Mimo wszystko, ognisty stworek wydawał się dumny z postępów jakie poczynił i raz po raz wznosił błyszczącą łapkę by pochwalić się swoim osiągnięciem.
Zauważyłeś również, że twój towarzysz gdzieś się zwinął, krótkie oględziny pozwoliły Ci zauważyć, że razem z Buizelem i Fletchlingiem udał się na inne pole by stoczyć pojedynek z jakąś dziewczyną i jej Aipom oraz Poochyeną. Raczej zamierzał tutaj wróci, bo jego Chikorita nadal tu był. A chyba nie zostawiłby  tak po prostu swojego pokemona.  
Roślinny stworek ulokował się tuż przy twej Deino i Vulpixie, którzy nadal zajmowali się swoimi sprawami, nie bardzo zwracając uwagę na cokolwiek co działo się dookoła.

Wszystko szło nawet dobrze. Niestety, mój pokemon dysponował atakami które zmuszały go do walki defensywnej. Muszę w wolnej chwili nauczyć go jakiegoś ataku, który zwiększy manewry ofensywne. Dobra, wracajmy do walki, bo dzieje się trochę.
- Na razie niestety musimy grać defensywnie. Zachowuj jak największy spokój i nie unoś się emocjom. Buizel, postaraj się unikać pierwszych ciosów a w przypadku drugiej próby kontruj Sonic Boom albo bądź przygotowany na drugi unik. Jeżeli uznasz za dobrą porę ponowny Water Gun, bij śmiało. - wydałem spokojne komendy. Wiedziałem, że taktyka jest przewidywalna, ale chwilowo się sprawdza. W głowie szybko obmyśliłem jakieś nowe możliwości.
- Walcz dalej, a ja ci coś w międzyczasie powiem Buizel: Trochę szkoda by było, gdybyś przegrał swoją pierwszą walkę, prawda? Podobno zwycięskie walki są dobrym sposobem na stanie się silniejszym. Ty też przecież chcesz być silniejszy, prawda? Uznaj to za pierwszy krok do twojego uczestnictwa w największych turniejach. Pozwól nieść się swojemu sercu gladiatora. Pokazuj tą ambicję w każdej walce, bowiem to właśnie twoja ambicja jest twoją siłą. - próbowałem tą mową zmotywować Buizela do lepszego walczenia.

Aipom wyraźnie była zaskoczona i zbita z tropu nagłymi uderzeniami wodnym strumieniem. Drżała lekko z zimna i szoku. Obejrzała się na mnie w poszukiwaniu pomocy.
- Lapkooho, nie ma się co przejmować. Przynajmniej wiemy, jaką bronią dysponuje przeciwnik. Teraz trudniej będzie Cię zaskoczyć.
Aipom wyraźnie zapomniała o poleceniu wykonywania uników; trzeba było mocno zakodować je w jej głowie.
- Przypomij sobie walkę, którą przed chwilą widziałaś i to, jak Tepig nie mógł zranić Taillowa żarem ze względu na jego uniki. Twój gatunek jest niesamowicie szybki, wykorzystaj to. To twój atut. Dzięki temu możesz umknąć wodnym atakom Buizela. A szybkie ruchy pomogą twojemu futerku wyschnąć - dorzuciłam, aby przedstawić jak najwięcej zalet taktyki uników.
Patrzyłam chwilę na Aipom, by upewnić się, że moje słowa ją przekonały.
- Teraz nie atakujemy od razu. Spróbuj zmylić Buizela. Zacznij skakać dookoła jak najszybciej, zbliżając się do niego i oddalając. Gdy będzie wystarczająco zdezorientowany do wykonia uniku lub odrzucenia cię Sonic Boomem tak jak poprzednio, użyj Scratch. Najlepiej, gdy będzie odwrócony tyłem. Natychmiast potem odskocz na bezpieczną odległość i czekaj tak długo, aż zaatakuje. Gdy użyje wodnej armatki, wykonaj unik i natychmiast przejdź do ataku Double Slap. Zaraz potem uciekaj, zacznij ponownie skakać szybko dookoła, rób uniki i znów w odpowiednim momencie Double Slap.