Polowanie Nanori

A więc dotarłaś na wieś, nie było tu zbyt ciepło bo słońce przysłaniały dosyć gęste chmury. Oby nie zaczęło padać! Ale nawet jeśli, to mnóstwo domów oraz budynków gospodarczych mogło znakomicie posłużyć za schronienie, a w końcu i tam mogą kryć się ciekawe pokemony. Tak czy inaczej powinny tam być, bo skoro nie ma ich na drodze gdzie właśnie stoisz, to gdzie indziej by miały być? A przecież w kogoś trzeba rzucać dziesięcioma safariballami które masz!

Dostałam aż 10 balli, więc czemu nie ruszyć na przód? Lana średnio się dogaduje z innymi pokemonami, ale nie mogę pozwolić, by w mojej drużynie była tylko Emolga. Rozejrzałam się po okolicy, ale deszcz nieco mnie pośpieszał. Nikogo nie było, więc trzeba wejść do jakiegoś z domków, a to ochroni mnie przed deszczem. Poprawiłam włosy, włożyłam jedną słuchawkę do uszu i słuchając ulubionej piosenki Bts'ów weszłam do pierwszego lepszego domu po lewej jeżeli tam jakiś był, jak nie to po prawej.

Zajrzałaś więc do pierwszego domu, a tam na środku korytarza który był pierwszym co zobaczyłaś po uchyleniu drzwi siedział mały pokemon z wielkimi uszami i wcinał jakieś jagody. Uszy obrócił w twoją stronę, ale poza tym nie zareagował na pojawienie się twojej osoby...

- Jest jeszcze ktoś tutaj?
Jeżeli nie będzie nikogo pójdę do domu naprzeciwko jeżeli taki jest, jeżeli nie to pójdę do domku po lewo, bo z tego co mi się wydaje z prawej strony zaczynałam swoje safari. Swoją drogą dziwne, że na safari są takie bajery jak wioska.

A no są, to jest safari ful wypas! Chociaż nie do końca.. bo trzeba się nachodzić, naszukać i nakrzyczeć. Przy okazji spłoszyłaś królika! To niegrzeczne przerywać krzykiem cudzy posiłek. W dodatku żaden inny pokemon nie przyszedł do Ciebie, więc ruszyłaś w dalsze zwiedzanie...

Podeszłam do kolejnego domku upominając się w duchu. Następnym razem przeproszę za przeszkadzanie w posiłku, a nawet życzę smacznego! Tak więc kolejny domek był moim kolejnym celem, zapukałam tym razem, a jeżeli nikt nie otworzy sama wejdę. Nie każdy pokemon umie otwierać drzwi, bynajmniej tak mi się wydaje. Po drodze jeszcze zrobię sobie selfie i dodam na instagrama z hasztagami: safari, pokemony. Jednak po chwili go usunę, po co mi atencja ludzi.

Nim wkroczyłaś do kolejnego domu na ulicy spotkałaś innego pokemona niż króli. Ten był bardziej uskrzydlony i przyglądał się tobie przekrzywiając zabawnie głowę.
- Tai! - Krzyknął niespodziewanie trzepocząc skrzydłami.

Ruszyłaś do kolejnego domu, a tam pusto. Ale tknięta przeczuciem zajrzałaś do pierwszego pomieszczenia, a tam drzemała sobie niewielka kulka w osobliwym kolorze. Ten pokemon z pewnością nie był typem latającym! I z pewnością nie należało go teraz budzić...

Z rozpędu najwyraźniej pomyliłaś wyjścia, bo zamiast znaleźć się znów na drodze znalazłaś się za domem. Tu jednak był też kolejny pokemon! Dwa rogi, ogon, wymiona, jedzenie trawy... jak w ogóle można jeść trawę? Pokemon jadł. Ale przestał gdy zorientował się, że ktoś jest w pobliżu. A gdy zaś zorientował się, że "ktoś" to Ty skupił właśnie na Tobie swoją uwagę... żując wciąż ostatnią porcję trawy którą zdążył wyrwać z ziemi.

Ledwo wróciłaś do budynku, a tam kolejne dziwne stworzenie! Te nie miało wymion i nie żarło trawy, ale miało za to długi, dziwnie zakręcony ogon! I było kotowate. A dodatku spoglądało na Ciebie przerażająco spokojnym wzrokiem... znaczy przez jakąś sekundę, po której niespodziewanie zaczęło się łasić!

Lubisz muzykę? Ten pokemon jest dla Ciebie! Ma skrzydła, nutkę na głowie, a więc pewnie i w głowie, jest kolorowy i sobie śpiewa ignorując otoczenie. Spotkałaś go po wyjściu z domu, siedzi na parapecie...

Jak na złość spotkałaś kolejnego ptaka! Ten był mniej kolorowy i mniej rozśpiewany, za to spał. I miał.. tylko jedną nogę!

Pokemony chyba stwierdziły, że skoro jesteś tak wybredna to nie będą się Tobie pokazywać na oczy i... i nikogo nie spotkałaś. Trochę słabo, ale z drugiej strony może to cisza przed burzą i zza rogu wyskoczy zaraz coś super! Nie wyskoczyło. To może sprawdź następny zaróg?

Kolejne zza rogu okazało się zbawienne, leżał tam bowiem... bardzo dziwny pokemon. Nie wyglądał groźnie, ale w sumie kto tam wie pokemony. Emolga też na groźną nie wyglądała, a jednak umiała kopać prądem. Chociaż ten to chyba z prądem obco...

Nie ma lisa, nie ma myszy... ale spotkałaś kopytnego. Ten nie wyglądał już jak zwierze gospodarskie, a bardziej jak mieszkaniec lasu. Pokemon pasł się na jednym z pastwisk będących niedaleko drogi, nieustannie strzygł uszami, więc niewykluczone, że wiedział o twojej obecności całkiem blisko niego...

Los bywa złośliwy, tak było i tym razem. Postanowił bowiem, że nie chcesz jelonka to nie dostaniesz nic... i tak włóczyłaś się po wsi szukając pokemonów, a te nie chciały dać się znaleźć.