Polowanie Filipa nr.1

Sam powinieneś dbać o ilość swoich balli! - rzekł głos z nieba nie przysyłając ci żadnego pokemona pod nos.

Wredny głos z nieba! Lepiej kopsnij pokemona, a nie będziesz mi kazania prawić... a ja tymczasem polazłem znowu na pastwiska, szerokie otwarte przestrzenie... może tutaj będzie jakiś pokemon? Szukam, idę, idę, szukam... byle by coś złapać.

Szukasz szukasz.. Na pastwisku nic nie ma. W okolicy też.. Za to cudem ominąłeś lecącą z nieba bombę imieniem "Kupa Pidgeya"

- A żebym cie dorwał to bym łapy z wyrzutni bomb powyrywał... - powiedziałem cicho i dalej szukając pokemonów unikając podobnych "bombowych prezentów" lecących z nieba. Jak czymś we mnie rzucasz to może Starlym, albo safariballem...

Chcesz to masz. Rzucam.
Dziki Stantler Atakuje!
Dziki Stantler używa Gapienia Się.
Nic się nie stało.

Filip używa rzutu safari ball
Dziki.. co to jest?? Jeleń czy renifer? No tak czy siak nawet go nie lubię, ale jak złapie to nie pogardzę, zwłaszcza że zna tak unikatowy ruch jak gapienie się, a to przecież nie to samo co leer *3* kurczę, muszę go złapać, to jakiś unikat jest!

Reniferciu złapany.

I znowu, leziemy przez wieś czekając co nam los rzuci pod nogi tym razem... innymi słowy losie dawaj Eevee! Dawaj Starly! Dawaj Bouffalanta! Dawaj Ditto! Ale nie, los to złosliwy byt nie pozwalający zbyt długo cieszyć się samym sobą swemu użytkownikowi. Uwielbia płatać figle i niszczyć plany, zabierać nadzieję i darzyć smutkiem, los... czyli po prostu zbiór równań z milionami wzorów których nie da się ogarnąć, bilionem zmiennych i sekstyliardem niewiadomych. Los... rachunek prawdopodobieństwa tak skomplikowany że nikt go nie rozwiąże, a jeśli jednak komuś się uda znajdzie wzór na przewidywanie przyszłości...

Pięknie wypowiedziane przez ciebie słowa, oczywiście w myślach, nieco niezrozumiałe dla plebsu, na pewno nie pomogą w szukaniu. Ale kto tam wie? A dlaczego? Twoim oczom ukazał się nie kto inny, jak Vigoroth! Pokemon był dość zajęty tym co robił. Ciągle czegoś szukał, wszędzie go było pełno. Był kompletnie inny od swojej ewolucji i preewolucji. Zauważywszy cie, zaraz do ciebie podbiegł i zaczął oglądać cie z wielu różnych stron zaciekawiony, jaką ty małpą jesteś?

Homo Sapiens... najdurniejsza małpa istniejąca na świecie...
- Witaj olbrzymie. Wyglądasz na takiego co lubi wszystko zwiedzać i poznawać. Sądzę że powinna ci się spodobać moja propozycja. Otóż jestem ja trenerem pokemonów, wraz z moimi pokemonami biegam po całym regionie, zwiedzam go, trenuje, staczamy liczne pojedynki... może chciałbyś się do nas przyłączyć? Mógłbyś poznać naprawdę dużo nowych rzeczy... słyszałeś na przykład o gęstych puszczach w środkowej części regionu, albo dżunglach południa? Na pewno zahaczymy też o wieczne śniegi i góry... pomyśl tylko, cały świat stoi otworem, wystarczy że teraz dasz mi się złapać... - wraz z ostatnimi słowami wysunąłem przed siebie ball.

#ball x8

Pokemon popatrzył na kulkę.. Potem na ciebie. Zamyślił się.. Myślał długo. Palcem na ziemi narysował jakiś przedmiot.. Wyglądało jak.. Piłka? Tak, piłka. Zaraz zaczął coś gestykulować. Oznaczało to chyba "Pomóż mi to znaleźć, a ja pomogę tobie w podróży!", a przynajmniej coś takiego. Szukanie piłki chyba nie powinno być trudne. Tym bardziej, że jeśli dobrze się przyjrzeć rysunkowi, miała ona chyba na sobie rysunek Vigootha!

- Jeśli dobrze rozumiem to szukasz piłki... pomogę ci ją znaleźć. Bierzmy się do roboty, gdzie ją ostatnio widziałeś? - Pytając pokemona już nie patrzyłem wprost na niego tylko rozglądałem się dookoła szukając wzrokiem piłki podobnej do tej na rysunku.

Pokemon zaraz narysował stary, zniszczony dom. Widać, ostatnio widział ją w jakiejś starej ruderze. Przez chwilę rozglądałeś się, chodziłeś szukając czegoś co wyglądało podobnie, aż w końcu znalazłeś. Zaraz udałeś się w kierunku drewnianej chaty, i zacząłeś ją przeszukiwać. Chwila moment i znalazłeś. Jednak to nie była ta piłka.. Jednak nie załamując się szukałeś dalej i znalazłeś. Tym razem właściwą. Vigoroth bardzo się ucieszył, i bardzo dziękował, zaraz łapą wskazał, żebyś dotknął go tą całą kuleczką w wojskowych barwach.

Tak też zrobiłem. Wyjąłem safariball i dotknąłem nim pokemona. Mechanizm wciągnął go do środka w postaci jasnej, czerwonej smugi, złożonej jakby z samego światła. W napięciu spoglądałem na niespokojnie poruszającą się kulę... pik... pik... czy się złapie?

#7

Pokemon złapany bez zarzutu!

I czak ma być! Idziemy dalej! Schowałem więc balla do kieszeni, zostało siedem do zapełnienia... wziąłem głęboki wdech. Wiejskie powietrze, pozbawione spalin, ciężkich metali, liczne porosty na elementach otoczenia świadczyły o tym doskonale... niestety one nie czują zapachu kupy Miltanków! Eh, taka cena zdrowia... tak czy inaczej bacznie szukałem pokemonów, a co się będę...

Rozglądałeś się bacznie, po całej okolicy. Przeszukiwałeś każdy zakamarek, szparę. Wszystko! Nawet dziury w ścianach! Ale nie zobaczyłeś nawet najmniejszego pokemona. Jakaż szkoda..

- No dalej... nie bójcie się.. - szepnąłem pod nosem. Pewnie jeśli gdzieś tutaj siedział pokemon z naprawdę dobrym słuchem to pewnie to usłyszał. Jakiś Rattata tak na ten przykład... tak czy inaczej dalej spokojnie przechadzałem się po wiosce, od domu do domu dokładnie szukając, a jednocześnie starając się nie hałasować i nie wykonywać gwałtownych ruchów.

Jakiś Rattata.. I Jakiś Rattata pod nogi ci wpadł! O mało biedaka nie zdeptałeś! No, ale oczywiście to tylko przenośnia, i nie Rattata. W oddali zobaczyłeś całkiem ładne stadko.. Miltanków! Chyba właśnie szły na pastwisko.

Niczym drapieżnik zerwałem się do biegu. Miltanki to nie są szybkie pokemony, ni uciekną... ale i tak biegłem. W biegu rzuciłem trzy safariballe w kierunku najbliżej stojących krów. Może przynajmniej jedna z tych trzech się złapie...

#4

Złapałeś równiutkie 3! Reszta popatrzyła na Ciebie i ruszyła w twoim kierunku. Chyba nie byli zadowoleni ze złapania ich towarzyszy. Zostałeś podeptany, pogryziony, ubodziony ich rogami, i wyrzucony w stodołę.

- Ale mam trzy Miltanki, za które na pewno dostane trochę kasy... - rozejrzałem się w około. Wstałem, już miałem się wyczyścić, ale... tak bardziej wtapiam się w tło! Wiadomo że część pokemonów normalnych to płochliwe stworzonka, tak więc w moim "kamuflażu" zacząłem dalsze poszukiwania.

#4

Nagle ujrzałeś pokemona kaczkę, przynajmniej to przypomina on według twojego MG. Oczywiście chodzi o porygona2. Wystraszył się Ciebie i próbował uciekać.

Nie ma czasu na grzeczności! Tak rzadki okaz nie trafia się codziennie! Chwyciłem safariballa i rzuciłem nim w pokemona ze szczerą nadzieją że uda się go złapać. Porygon.. pokemon który poza legendami jest chyba najrzadszy na planecie! Muszę go mieć!

Ajć, chyba jednak nie musisz. Pokemon wydostał się i potraktował Cie tri attackiem. Wyleciałeś w powietrze, po czym wylądowałeś w stodole niszcząc jej dach. Zdawało Ci się że coś usłyszałeś w sianie, ale chyba tylko zdawało.
(ile masz balli?!)