Polowanie Filipa nr.2

Nad jeziorem była idealna pogoda do łapania pokemonów. Słońce świeciło, jednak nie odczuwało się go zbyt bardzo przez chłodny, wilgotny wiatr jaki wiał znad wody. Z lazurowej powierzchni co chwile wyskakiwały pokemony-ryby, na niej widać było cienie pokemonów chowających się pod wodą, a parę z nich stało nawet na brzegu, niestety widząc ciebie skryły się one pod przejrzystą taflą.
Z daleka machała ci młoda dziewczyna, która przedtem dała ci 15 safariballi i pudło smacznych poke-przekąsek.
- Powodzenia i miłej zabawy. - powiedziała, gdy podziękowałeś jej za cały ekwipunek.
Przy jeziorze stała też samotna łódka, którą można darmowo wypożyczać podczas pobytu w safari i coś dla miłośników rybactwa - długi drewniany pomost, prowadzący w głąb jeziora.
Gdzie zmierzysz najpierw?

Wybrałem te strefę safari z jednego tylko powodu. Można tu było łowić pokemony! No właściwie powodów było więcej, ale ten jeden przeważył na korzyść jeziora jako celu mojej drugiej wycieczki do safari. Skierowałem się więc na pomost. Wyciągnąłem z plecaka wędkę. Rozłożyłem ją i założyłem na haczyk przynętę. Zarzuciłem wędkę, po czym z pomocą kołowrotka przemieściłem go nieco bliżej pomostu. Zrobiłem to powoli by nie płoszyć pokemonów. Był to prosty trik dzięki któremu wodne stworki zostały nieco zmylone, plusk powinien je wypłoszyć z miejsca gdzie wylądował spławik, ale nie uciekły przecież z całego jeziora, więc nieco bliżej pomostu z pewnością jeszcze są... pytanie czy połąszą się na przynętę i nabiją na haczyk?

Losowanie od 1 do 100 - nr. 34, parzysty.
Choć nic nie złapało się na haczyk, to coś w wodzie obok ciebie poruszyło się. Nagle z jeziora wyskoczył Politoed. Ten najzwyklejszy w świecie żabi pokemon postanowić przysiąść się tuż obok ciebie radośnie kumkając. Wyglądał na zdrowego, silnego i radosnego pokemona, ale pozory mogą mylić i być może spłoszysz go zbyt gwałtownymi ruchami. Widząc twoje pudło ze smakołykami zaczął przyglądać ci się wyczekująco.

-Jesteś głodny, co? - Zapytałem pokemon retorycznie. Powoli odłożyłem wędkę na pomost i w dalszym ciągu nie wykonując gwałtownych ruchów otwarłem pudełko z przysmakami, po czym podsunąłem pokemonowi.
- Proszę, częstuj się. A może wejdziesz do safariballa? Wtedy zawsze będziesz miał jedzenia pod dostatkiem... - przez cały czas mówiłem spokojnie i tak też się zachowywałem. Nie miałem zamiaru wypłoszyć przypadkowym gestem, czy głośniejszym słowem tego pokemona.

Losowanie od 1 do 100 - nr. 50, parzysty.
Pokemonowi wyraźnie smakowało jedzenie i podobał się też mu twój charakter, bo potakując radośnie głową szybko wskoczył do safariballa. Innymi słowy - gratulacje! Zdobyłeś dzisiaj swojego pierwszego pokemona na tym polowaniu! Teraz czy chcesz dalej próbować swoich sił w wędkarstwie, czy może spróbujesz podejść do sprawy inaczej?

Więc zostało czternaście safariballi. Bardzo dobrze, im więcej złapanych pokemonów tym lepiej. Co prawda z safari będzie mi dane zabrać jedynie trzy, ale pieniądze też się przydadzą, choćby na jakieś TM, albo okruchy ewolucyjne... postanowiłem nadal łowić. Przerzuciłem tylko wędkę, to jest - zwinąłem żyłkę i zarzuciłem ponownie w ten sam sposób co poprzednio, z tym że sprawdziłem czy przypadkiem przynęta nie spadła, lub żyłka się nie splątała po wyciągnięciu spławika i reszty z wody.

Losowanie od 1 do 100 - nr. 9, nieparzysty.
Niestety jednak, nic się nie złapało. Ani też nic nie wyskoczyło z wody. Może było to po prostu złe miejsce na łowienie, a może to tylko chwilowy pech. W każdym razie nic się nie złowiło, ale też nic nie zapowiadało złej pogody - wręcz przeciwnie. Słońce grzało coraz mocniej i gdybyś nie znajdował się przy tafli jeziora zapewne byłoby nie do zniesienia. Na szczęście miałeś ten luksus, że woda była tuż obok ciebie i nawet gdyby skwar był jeszcze bardziej dokuczliwy to mogłeś się w tej wodzie wykąpać. Przynajmniej gdyby nie te wszystkie pływające w głębinie pokemony.

Słońce grzało, a przy takiej pogodzie pokemony takie jak Feebas, Magikarp czy nawet Carvanha lubią wygrzewać się na słońcu (a przynajmniej jest tak w przypadku prawdziwych ryb ;x). W związku z tym pływają tuż pod powierzchnią gdzie jest dużo promieni słonecznych... zwinąłem więc po raz trzeci żyłkę i zmniejszyłem grunt. Dla niewtajemniczonych oznacza to iż przesunąłem taką jedną kuleczkę na żyłce dzięki czemu teraz haczyk będzie bliżej powierzchni wody. Po tej czynności znów zarzuciłem wędkę tak jak poprzednio. Najpierw jak najdalej, a potem powoli przybliżyłem spławik do mnie. Oczywiście nie na tyle by ryby bały się podpłynąć do haczyka z mojego powodu...

Losowanie od 1 do 100 - nr. 22, parzysty.
Znowu jak na złość nie złapało się nic na haczyk, ale za to coś poruszyło się w oddali. Coś większego od każdej z ryb które mogłeś złapać i coś większego nawet od poprzedniego Politoeda. Przed tobą wyłonił się masywny Swampert widocznie nie ucieszony twoją obecnością, ale może znajdzie się sposób by go przekabacić? W końcu nie takie pokemony tu ludzie łapali i im się udawało. Po za tym wyglądał on na coś wartego złapania.

Oj na pewno był wart złapania. Nawet jeśli okaże się iż złapię tu pokemony tak superowe że okażą się lepszymi kompanami do zabrania w podróż od niego, to za niego dostanę na pewno sporo kasy...
- No, no. Spokojnie, nie chcę z tobą iść na wojnę. - Powiedziałem odkładając wędkę na bok i unosząc ręce w górę w geście kapitulacji. Walka naprawdę nie była dobrym pomysłem - nie miałem moich pokemonów ze sobą... a szkoda. Naprawdę wielka szkoda. Jakbym miał tu ze sobą Grotle, jedna burza liści i po sprawie, potem tylko ball i pokemon mój. Ale tak... trzeba się popisać dyplomacją.
- Proszę, oto znak pokoju. - Powiedziałem i położyłem przed sobą kilka przysmaków.

96, parzysty.
Pokemon od razu złagodniał i zaczął patrzeć się na ciebie. Przez chwilę pokemon ogarniał cię wzrokiem, po czym podszedł do przysmaków, powąchał je i wziął kilka. Dalej się na ciebie patrząc, tylko teraz tak bardziej... wyczekująco, przysunął swoją wielką głowę do ciebie jakby chciał być przez ciebie głaskany. Teraz już pewnie wiesz co ten początkowy wzrok oznaczał. Swampert uważał, że jesteś godny bycia jego trenerem.

W środku byłem wręcz wulkanem radości. Na zewnątrz jednak zachowywałem spokój, by nie wypłoszyć tego, lub innych pokemonów. Wyjąłem z kieszeni safariballa i dotknąłem nim głowy jedzącego przysmaki pokemona. Byłem niemal pewny że da mi się złapać. Jeśli tak by się stało to będzie drugi potężny pokemon jakiego tu złapałem i co ważniejsze drugi z rzędu. Im mniej zmarnowanych balli, tym więcej poków.

I faktycznie pokemon został złapany. Teraz w ręku trzymałeś safariball ze Swampertem i prawdą jest, że masz się z czego cieszyć. Drugi raz z rzędu złapałeś dobrego pokemona. Nie ma to jak szczęście nieprawdaż?

Prwdaż, głosie z nieba... i nie ma tu znaczenia że słowo "prawdaż" nie istnieje. Schowałem do plecaka kolejny "zapełniony" safariball i usiadłem wygodnie na pomoście wpatrując się w spławik. Pokruszyłem kilka przysmaków, polałem takowe rozdrobnione jedzenie mała ilością wody, dzięki której się zlepiły, uformowałem z tego kulkę i wrzuciłem do wody celując jak najbliżej spławika. W jednym słowie: zanęciłem.

#13

8, parzysty.
A w wodzie pojawił się... Co? Kolejny Politoed? Ale przecież już jednego takiego złapałeś! W każdym razie ten wydawał się na bardziej płochliwego niż poprzedni, ale może byłby to dobry pokemon na sprzedaż? Kto wie, najpierw będziesz musiał go złapać... albo chociażby odgonić bo zaraz zje twoją kulkę z jedzenia!

//Stwierdzam że kulka powinna się rozpaść w wodzie na mniejsze kawałki, ale ok//

A niech se zjada... po to przecież tam wrzuciłem te zanętę. Przygotowałem jedynie drugą kulkę tak jak poprzednio i tak jak poprzednio wrzuciłem do wody w okolicy spławika... przyszło mi do głowy by sprawdzić czy przynęta wciąż jest na haczyku, ale postanowiłem jeszcze chwilkę z tym zaczekać. Im rzadziej przerzucam wędkę tym mniej poków płoszę.

78, parzysta.
Kulka rozpadła się na mniejsze kawałki i przyciągnęła ze sobą kolejną istotę. A był nią... Slowbro. Wydawał się na bardo łatwą potencjalną zdobycz - niezbyt szybki i też nie płochliwy ani nie agresywny. Bułka z masłem! Ale czy na pewno? Wszystko zapewne się okaże jeśli będziesz próbował złapać go w safariball.

Psychiczno - wodny pokemon... ciekawe... na pewno będzie godny złapania! Wyjąłem balla i nie bawiąc się tym razem w wyszukane sztuczki dyplomatyczne i zwyczajnie rzuciłem w pokemona safariball z nadzieją że - oczywiście - złapie się.

24, parzysta.
I, co chyba nie dziwne, złapał się! W sumie chyba nawet nie zauważył sadariballa rzuconego na niego, więc naturalnie nie przejął się. Tak oto zyskałeś kolejnego już pokemona z Jeziora. Oby ta dobra passa była z tobą do końca.

Dokładnie, oby... no cóż. Jedyne co mogę zrobić to mieć nadzieję że tak właśnie będzie, a jeśli nie... cóż, trudno. Ostatnio gdy byłem na safari z tym szczęściem było raczej w kratkę. Postanowiłem znów przerzucić wędkę i czekać na efekty łowienia pokemonów...

#12 balli.

38, parzyste.
Nagle coś zaczeło ciągnąć za twoją wędkę. Czyżby był to pokemon? Tak! To Lanturn złapał się na haczyk. Ryba szamotała się w te i wewte, wyraźnie nie mając ochoty by być przez ciebie złapaną. Może jednak masz sposób na to by ją uspokoić?

Lekko, ale tylko leciutko popuściłem hamulec w kołowrotku. Pokemon miał na pewno dużo siły, więc lepiej by żyłka nie napinała się - mogło się to skończyć jej zerwaniem. Po tym zacząłem holować pokemona do brzegu. Wyglądało to następująco; Ciągnę pokemona wraz z wędką z metr, czy dwa w głąb lądu, po czym wracam wędką na jej miejsce jednocześnie zwijając żyłkę. Dzięki temu obciążenie na żyłce nie zmieniało się zbyt gwałtownie i zmniejszały się szansę że elektryczno - wodny pokemon się urwie... powtarzałem te czynności aż do chwili kiedy pokemon zbliżył się do mnie na tyle blisko by móc spokojnie wycelować w niego safariballa.

36, parzysty.
Choć pokemon się wiercił niemiłosiernie, to jednak udało ci się go złapać do safariballa. Czyż to nie prawdziwe szczęście? Masz złapany kolejnego pokemona, gratulacje. Słońce dalej mocno grzeje i coraz więcej pokemonów zbiera się nad jeziorem, szukając chłodnego wiaterku i mokrej wody, którą mogą się ochlapać. Teraz chyba jest najlepsza pora do łapania pokemonów.

O tak! Tak powinno być za każdym razem! Każdy ball to pokemon - pomyślałem. Byłem naprawdę zadowolony, najgorsze to... na koniec safari będę musiał wybierać jakie pokemony zabrać... no cóż, tak jest i tego nie zmienię (lud by mnie zdymisjonował :/). W każdym razie znów założyłem przysmak na haczyk i zarzuciłem wędkę. Jeszcze jeden, czy dwa pokemony złowione i pomyślimy nad inną metodą...

#11 balli

90, parzysty.
I tym razem przypłynął do ciebie jakiś pokemon. Chyba wygładzają je nad tym jeziorem i lgną do twoich przysmaków, lub po prostu to twój naturalny urok. W każdym razie, tym razem był to Lombre i wyglądał na szczęśliwego, trochę tak jakby się chciał z tobą pobawić. Okropnie ufne to stworzenie, ale czy na pewno da się złapać. Cóż, odpowiedź na pytanie można znaleźć chyba tylko w jeden sposób (jeden nie licząc czytania ciągu dalszego).