Polowanie Gosi [3]

Bagno. Nieskończona kraina radości, szczęścia i nidoranów i trujących stworzeń. Wycieczka tutaj to dla Ciebie nie pierwszyzna, wszakże byłaś tu już dwukrotnie. Przekroczyłaś bramę do tego wspaniałego miejsca.
Zazwyczaj w tym miejscu, to jest przy wejściu, czekałby na Ciebie starszy pan, tym razem go jednak nie było. Może wolne sobie zrobił czy coś. W każdym  razie nie ma co płakać, na pobliskim drzewie zawieszony był worek, a w jego wnętrzu znalazłaś niezbędny ekwipunek i nie tylko.
- 10 Safari Balli
- Przysmaki dla trujaków.
- 1 Kalosz - Własność która została Ci skradziona.
- Była tam również wiadomość.

Liścik zatytułowany ''Do Miłośniczki Trujących Pokemonów'':

89 - pusto.

Podładowana radością z powodu odnalezienia laczka, bądź nienawiścią do niebieskiej terrorystki - jak tam wolisz - ruszyłaś żwawo przez bagna. Mijałaś mchy, porosty, skały, topielce... nie... topielców jednak nie było, a więc drzewa, sadzawki, brudną wodę i tak dalej. Bagienne atrakcje turystyczne.
Wszystko było na swoim miejscu, bagna jak malowane, tylko... Pokemonów brakowało. Wcześniej ruszyłaś dość żwawo i może właśnie nieco zbyt żwawo. Wszystko wskazywało na to, że przepłoszyłaś stąd mieszkańców. Cóż... Zawsze mógł być tutaj jakiś Nidoran F. Jeśli ją też przepłoszyłaś, to chyba był to jakiś plus.
Gdy się rozejrzałaś, zauważyłaś że oddaliłaś się dość daleko od wejścia, nie było już widać bramy.
Przed sobą zauważyłaś przewrócone drzewo, było na tyle grube, że z łatwością mogłabyś przez nie przejść. Po drugiej stronie drzewa rosły wyjątkowo blisko siebie i skutecznie blokowały promienie słoneczne, w tamtych rejonach jeszcze chyba nie byłaś. Co prawda tamtejsza okolica nie wyglądała na przyjemną, ale kto nie ryzykuje...

36- pokeman na haczyku.
83 - nie shiny

Wkroczyłaś pośród ciemne drzewa, jak się okazało tutaj teren był nieco bardziej wilgotny niż na oświetlonej części bagna. Nie było tu też zbyt wiele suchej powierzchni, brodziłaś więc w wodzie trzymając się terenów gdzie nie panowała jeszcze absolutna ciemność.
Nagle, zupełnie niespodziewanie, właśnie pośród takiej ''absolutnie zaciemnionej'' strefy, zauważyłaś ruch. Coś niemalże niewidocznego przemknęło pośród drzew. Mimowolnie ruszyłaś zbadać sprawę.
Na miejscu nic jednak nie znalazłaś, nawet przy tak ograniczonym świetle, byłaś w stu procentach pewna, że nic tu nie ma.
Bagienna fatamorgana? Złudzenie optyczne? Szalejesz? Pora wybrać się do okulisty? Cóż... Nie do końca.
Gdy się odwróciłaś za tobą już ktoś czyhał.


Tuż przed swym nosem ujrzałaś dwójkę ogromnych ślepi i równie ogromny serdeczny i zębaty uśmiech.
- Gastly! - szepnął złowieszczo.
Niespodziewane pojawienie się pokemona tak Cię zaskoczyło, że tylko obecność drzewa - które posłużyło za podporę - uratowała Cię przed smutną kąpielą w bagnie.
Stworzonko było widocznie zawiedzione twym odratowaniem się, zgasł bowiem jego diabelski uśmiech. Widocznie bardzo ważnym było w jego misternym planie byś wylądowała w wodzie. Psikus nie wyszedł. Psia kość.
Co prawda kula toksyn chciała byś przemokła, jednak mimo wszystko duszek nie chciał raczej zadać Ci żadnej trwałej krzywdy.
Wydawał się być dobrym Kacprem duszkiem.

W "ciemna sferze" faktycznie udało mi się znaleźć pokemona. Czy też raczej prawie paść jego ofiarą. Pomyśleć że jakiś czas temu chętnie bym się poświęciła dla zdobycia sympatii takiego ducha. Moje plany się jednak zmieniły, mimo że nadal uważam Gastly'ego za interesującego pokemona. Zawsze podobał mi się ten ich uśmieszek i kreatywność w robieniu psikusów innym. Oczywiście nie wszystkie osobniki takie są, ale ten tutaj najwyraźniej tak.
- Ha, było blisko. Gdyby nie to drzewo twój plan by zadziałał. A tak to był genialny. Ale trening czyni mistrza, na pewno wpadniesz na coś genialnego i zadbasz o okolicę pułapki. Tylko że ja się już nie złapię, wrócę na światło. Powodzenia. - jako że mimo wszystko lubiłam pokemony tej linii to postanowiłam być miła i spróbować wycofać się w sposób uprzejmy
Wróciłam się na suchszy obszar i zaczęłam szukać większych wysepek suchej ziemii. Chcę przeszukać właśnie takie miejsca, a gdzie rośnie trawa to już w ogóle. Jeśli się udało, to nachylam się nieco i powoli przeszukuję ów "wyspę". Wypatruję dziur wyglądających jak nory, albo kamieni. To powinno być miejsce uwielbiane przez te stworki których szukam, ale sęk w tym że jeszcze takiego nie widziałam. Przewiduję tylko że powinno być. I jeśli jest to tam mam największe prawdopodobieństwo stanąć oko w oko z wężem lub gadem. Albo gadoczymś.

- - -
10 safariballi

19 - Ni ma nic.

Gastly widocznie nie zamierzał słuchać twoich wyjaśnień, jak to duch przeniknął przez kilka drzew i poszybował gdzieś hen w głąb ''strefy absolutnej ciemności'', ty zaś udałaś się w stronę przeciwną.
Plask, plask, chlupotało gdy stawiałaś kroki, w każdym razie do czasu gdy stanęłaś na suchym lądzie.
Owym lądem okazała się niewielka wysepka, dokładnie taka jaką poszukiwałaś, równomiernie porośnięta wysoką trawą. Wymarzone miejsce dla dzikich pokemonów, prawda?
Rozpoczęły się wielkie poszukiwania.
Przeczesywałaś kolejne falę wysokiej bagiennej trawy. Nieźle się przy tym namachałaś. Niestety, wszystko wskazywało, że twój wysiłek miał pójść na marne. Pokemonów tutaj nie było, choooociaż...
Chwilę wcześniej znalazłaś w ziemi dość spory otwór, na pierwszy rzut oka nic tam nie było, ale może warto by było przyjrzeć się temu bliżej.

21 - :<

Ciemność... Ciemność widzisz.
Żadnych śladów Nidoran F, żadnych śladów pokemonów.
Ale nie wszystko było jeszcze stracone, zauważyłaś, że otwór w ziemi jest naprawdę pokaźnych rozmiarów, z twoich oględzin wynikało, że był wykopany na ponad dwa metry w dół, a następnie skręcał i prowadził równolegle do powierzchni. Wydawało Ci się również, że lekko schylona dałabyś radę się nim przemieszczać. Kto wie gdzie by Cię zaprowadził, to mogła być okazja.
Co prawda wtargnięcie tam z pewnością wymagało sporo odwagi, ale nagroda mogłaby być całkiem opłacalna, kto wie jakież to fascynujące trujące pokemony żyją po drugiej stronie.
Zawsze mogłaś też wrócić do tradycyjnych oględzin bagna, decyzja należała do Ciebie.

81- :<

Oględziny wykopanej przestrzeni utwierdziły Cię w przekonaniu, że nic raczej nie wyskoczy Ci na twarz, coś co wykopało ten tunel - najwidoczniej - nie było na ten moment w tym rewirze.
Rozpoczęłaś swą akcje "Down the rabbit hole" i już po chwili znalazłaś się we wnętrzu tunelu, nie był co prawda zbyt wysoki, ale był za to całkiem szeroki.
Po wspomnianych przez Ciebie korzeniach nie było ani śladu, tunel był nad wyraz czysty, a przynajmniej póki cokolwiek widziałaś, bo po chwili ogarnęła cię zupełna ciemność i o jakichkolwiek właściwościach tunelu mogłaś dowiadywać się jedynie za pomocą zmysłu dotyku. W pewnym momencie wyczułaś przed sobą ścianę, nie był to jednak ślepy zaułek a rozdroża, z tego co wyczułaś jedna z odnóg kierowała się ku górze, inna wprost przeciwnie - głębiej w dół.

88 - Trafione. :V
10 - Szajniacz :V

Wspięłaś się w górę i wydostałaś na powierzchnie. Powietrze kochane - kochane powietrze. Znalazłaś się chyba gdzieś w środku ''sfery ciemności'' bagna, bo dość gęsto rosły tu drzewa i było tu niezwykle ciemno, ale jako że przed chwilą podróżowałaś w absolutnej ciemności, to i ta garstka światła, która była tu dostępna, była dla Ciebie miłą odmianą. A jakby niespodzianek było mało to przed sobą dostrzegłaś trakt, w tak trudnym terenie było to jak dar od boga, więc nic dziwnego, że instynktownie obrałaś tą drogę i chyba nie pożałujesz swej decyzji bo znalazłaś niezwykle urokliwe miejsce.
Trakt prowadził do okolicy gdzie najwidoczniej powstało coś w rodzaju bagiennego jeziorka, czy też ogromnego bagiennego oczka wodnego, wokół którego ściśle rosły drzewa. Było tu jasno i bez trudu zauważyłaś, że w zbiorniczku kąpie się taki oto pokemon.


Niezwykle leniwy Tentacool pływał sobie powoli płytko pod wodą, tak że był doskonale dla ciebie widoczny. Pływał to tu to tam, aż w końcu podpłynął w okolicę brzegu, na którym stałaś. Spojrzał na ciebie swymi leniwymi oczyma po czym wysunął spod wody jedną ze swych macek, jakby chciał się ''po ludzku'' przywitać.
I coś było nie tak z jego kolorami. Fiu, fiu. To rzadki okaz.

Przyjmuję znak pokoju niezwykłej meduzy i grzecznie się witam, trochę niepewnie sięgając po wyciągniętą w moją stronę mackę. Bądź co bądź jeszcze nie miałam okazji uścisnąć "dłoni" pokemona, nie chcę zrobić czegoś źle.
Każdego dnia uczysz się czegoś nowego. Czasem jak przywitać się z meduzą. Tylko tutaj.
- Bardzo tutaj ładnie. Długo tu jesteś? A może to tylko na wczasy? - zdecydowałam się zagadać, ciekawa charakteru pokemona

Postanawiam przeznaczyć 4 safariballe na złapanie ów rzadkiego okazu.
- - -
9-6 safariballi

43, 46, - złapany w 2 ball.

Macka pokemona niespodziewanie minęła twą dłoń i stwór położył ci ją na twej głowie - niczym jakiś klecha w akcie błogosławieństwa.
- Cool... tentacool.. - wyszeptał niczym jakąś mantrę.
Następnie cofnął mackę i tylko musnął nią koniuszek palca twojej wyciągniętej ręki. Następnie pan lub pani meduza całkowicie wynurzył/a się z wody, dostojnie się prezentując. Pokemon patrzył na ciebie z góry raczej nie zwracając uwagi na twe pytania. Zachowywał się bardziej jak król, któremu nakazano zaznajomić się z poddanymi. Dostojnie i z dystansem. Kompleks boga? Cóż... Najwidoczniej żyje tu samotnie - w tym niezwykłym miejscu - mógł sobie uroić jakieś przekonania o własnej boskości.. Czemu nie. Zwłaszcza że pewnie pracownicy safarii przychodzili mu tu składać ofiary z karmy.
No nic.. Rzuciłaś balle. Pokemon złapał pierwszy z pokeball'i swą macką, jakby sprawdzając czym to kuliste ustrojstwo jest, przyglądał się i przyglądał. Dumał i filozofował. I zupełnie nie zauważył drugiego ball'a, który trafił go centralnie w czoło i spętał w swym wnętrzu. Bóstwo nie wierzgało, więc chyba zaakceptowało swój los.
Congrats!

48 - Pokemon na haczyku! Aloha.
58 - Nope.

Nie musiałaś długo czekać.
Dopiero co złapałaś ''Boga'', a już kolejny cudak wychylił się zza horyzontu.


Niby Grimer... Ale jakiś inny. I nie shiny... Czyżby to była ta nowa odmiana sprowadzona z dalekiego regionu? Stworek wyglądał na nieco zdenerwowanego, usilnie wpatrywał się w safariball, w który złapałaś ''Bóstwo''.
Najwidoczniej Pokemony również wyznawały owego Tentacrueal'a i nie potrafił sobie poradzić z tym, że jego król został pochwycony! Tak przynajmniej to wyglądało.
Grimer zaczął przeć w twym kierunku, nadal miał na swym pyszczku ten sam grymas niechęci, jednakże...
Nagle jego zachowanie zupełnie się zmieniło. Stworek.. pokłonił Ci się!
Może ''Bóstwo'' było tyranem, którego udało Ci się pozbyć? To był jedna z opcji. Inny wariant: wierny poddany uznał, że skoro pokonałaś jego władcę, to teraz ty tu jesteś szefem.
Tak czy inaczej, Grimer kłaniał się tobie, Awkward.

O mój. Ten pasek, te zęby. Tylko mina jakaś nieteges. Czy ten Tentacool to był jego przyjaciel? Hm, bardzo się wpatruje w zajęty już safariball. Trochę się zmartwiłam że pokemon zaczął uważać mnie za kogoś złego. A przecież ja tu przychodzę bo zależy mi na trujących pokemonach.
Zielona kupka szlamu przybliżyła się do mnie, a ja już podświadomie zaczęłam obawiać się najgorszego... jednak czekała mnie niespodzianka. Otóż zielony Alolan Grimer nie chciał mi wyrządzić krzywdy. Przynajmniej nie zanosiło się na to. Zatrzymał się i... schylił się? Nie, on... co?
- Już, spokojnie. - nie wiedziałam na początku za bardzo co powiedzieć, więc jak zwykle w krępujących dla mnie sytuacjach zaapelowałam o spokój
- Witaj. Przyszłam tu z tego tunelu. - wskazałam
- Możesz oczywiście się wyprostować, ja nie jestem nikim specjalnym. W zasadzie już pójdę.

Postanowiłam odejść od ożywionego szlamu i zbadać dokładniej nowo odkrytą część safari. Czy jedynym wyjściem jest tunel? Czy coś tu jeszcze jest?

- - -
8 safariballi

27 - :<

Tak długo jak byłaś w pobliżu, Pan ząbek nie wstawał, tkwił w swej pochylonej formie. Ty zaś ruszyłaś przeszukiwać okoliczne tereny. Cóż... Jedyne miejsce, które mogłaś bezpiecznie zwiedzić, to teren dookoła samego jeziorka, lasy dookoła należały do ''strefy absolutnego mroku''. A do tych, póki miałaś wyjście, wolałaś się nie zapuszczać. Obeszłaś więc wodę, tutaj - to jest po drugiej stronie również była ścieżka, co prawda prowadziła przez znaną i lubianą ''strefę absolutnego mroku'', ale drzewa rosły przy niej nieco rzadziej. Chyba dałoby się tędy przejść, chyba że masz inną wizję.
Zawsze mogłaś wrócić tunelem, którym tu przybyłaś, a i z tego co pamiętałaś było tam rozgałęzienie.

86 - Jest pok.
64 - Nie Shiny.

Wkroczyłaś w mrok, krok za krokiem błądziłaś po omacku, drzewa, mech, woda, więcej drzew, ''strefa absolutnego mroku'' i tak dalej... Aż tu nagle...! Gdzieś w oddali dostrzegłaś promyki.. Słońca!
Dumnie wkroczyłaś na niewielką polankę.
W centrum tego miejsca, które nawiasem mówiąc wyglądało nieco jak jakiś mistyczny druidystyczny zagajnik, stał pokemon.


Mały zielonkawy berbeć kręcił się w kółko raz po raz.
Co on, nadpobudliwy jakiś? ~ Pomyślałby każdy.
Maluch nawet nie zwrócił na Ciebie uwagi. Kontynuował swój szalony taniec słońca!

15 - Ne :V

Ruszyłaś dalej. Ku przygodzie! Po raz kolejny znalazłaś się między drzewami, tutaj nie było już jednak tak ciemno jak wcześniej. Wydawało Ci się również, że powoli wracasz do tradycyjnej - dobrze Ci znanej - części bagna. Tej pełnej uroczych stworków, które nie chcą Cie zabić.
Plask, plask, znowu brodziłaś w wodzie. No ale przynajmniej miałaś swoje kalosz-laczki, nie to co kiedyś - skarpetą w błoto...
Przed sobą ujrzałaś niewielki szałas z trzciny i patyków..
Cóż.. Ostatnio gdy zbliżyłaś się do czegoś budynkopodobnego napadła Cię Nidoran, z drugiej zaś strony złapałaś wtedy Fantę.
To ten.. Może warto zaryzykować?

24 - Jest.
100 - Ni ma.

Zbliżyłaś się do chatki i... nic. Okazała się być niezamieszkana. Masz Ci los. Czyżby zapowiadały się kolejne godziny błądzenia bez spotkania Pokemona? Otóż nic bardziej mylnego!
Coś przesłoniło słońce, odeszłaś od mroku, mrok przeszedł do Ciebie. Magia najprawdziwsza!
Zaćmienie czy inny diabeł?
I tak dalej, i tak dalej. Próba wyjaśnienia zjawiska, jedna za drugą.
Aż w końcu przejrzałaś na oczy. Pomiędzy tobą, a słońcem, ustawił się taki oto bloczek.


Postać ta była coraz bliżej i bliżej.
''Skąd on przyleciał do cholery?'' - można by pomyśleć.
Cóż... Prawdę mówiąc.. Ciężko było stwierdzić. Wyglądało to tak jakby istota przybyła tu wprost ze słońca, no ale wydawało się to raczej mało prawdopodobne.
Koffing-kosmonauta znalazł się tuż przed tobą, radośnie wypuścił z siebie smugi dymu, którymi - nawiasem mówiąc - omal się nie zaczadziłaś.
Chciał dobrze... Chciał dobrze, a wyszło jak wyszło.
No ale przynajmniej nikomu nic się nie stało.