Polowanie Seatha [4]

Wnętrze było niezbyt przytulne ale niespecjalnie przeszkadzało to Dyunn'owi, parł on przed siebie opanowany rządzą spotkania nowych pokemonów. Robiło się ciemniej i ciemniej, Seath chcąc nie chcąc musiał nieco zwolnić, wkrótce jednak ujrzał światło, które pozwoliło mu na powrót wrócić do wcześniejszego tempa. Gdy okazało się, że źródłem oświetlenia była tylko żarówka chłopak był widocznie zawiedziony, w końcu szukał pokemonów. Jego oczy szybko jednak powędrowały dalej i natknęły się na elektrycznego pokemona, który był wpatrzony w jakąś dziwną maszynerię. Zaintrygowany trener zbliżył się do pokemona, starał się go nie spłoszyć, a następnie wskazując na urządzenie spytał:
- Ty to zbudowałeś? - nie czekając na odpowiedź ciągnął dalej - To całkiem imponujące.. Przydałby mi się ktoś taki jak ty, jestem trenerem podróżnikiem i kto wie kiedy przydałby mi się pokemon o takich umiejętnościach jak twoje. No wiesz.. Jakieś kabelki połączyć czy coś.. No widzisz.. Nie znam się na tym, ewidentnie potrzebowałbym w takiej sytuacji pomocy.. Ty również coś zyskasz jeśli pójdziesz ze mną! Nie chciałbyś zobaczyć jak wygląda technologia wielkiego świata?
Paplał i w międzyczasie wyciągnął 2 Safariball'e. Jeden by schwytać Elekida i drugi na zaś, gdyby pierwszy chybił.

6 Safariball'i (2 rzucam)

6 - w pierwszy Ball

Elektryczny Pokemon niechętnie spojrzał na Ciebie, najwyraźniej niezbyt zachwycony faktem, że przeszkadzasz mu w robocie. Uniósł dłoń w geście mówiącym "poczekaj" i z namaszczeniem kontynuował pracę. Trwało to chwilę, nim w końcu Elekid sięgnął po jedną z baterii i podłączył do niej druciki. Trzy śmigiełka umocowane w czworościennym urządzeniu zaczęły obracać się z cichym szumem. Co to miało dawać? Zapewne nic - było jedynie zabawką, sympatycznym tworem wyobraźni Pokemona.
Elekid przyglądał się pracy urządzenia przez chwilę, potem skinął sam do siebie, wyraźnie ukontentowany. Potem na powrót przeniósł wzrok na ciebie i gestem dał znak, że teraz możesz już mówić.
Z początku Pokemon wydawał się być nieszczególnie przekonany, chyba żal mu było zostawiać swoją pracownię. Gdy jednak wspomniałeś o możliwości zobaczenia nowych technologii... O tak, to go kupiło! Nadal widać było w jego zachowaniu wahanie. Spoglądał to na ciebie, to na swoje urządzenia, wyraźnie rozdarty wewnętrznie. W końcu jednak podjął decyzję, bo skinął przyzwalająco głową i pozwolił schwytać się w Safariball.
Elekid złapany.

Zaczęło się nie najlepiej. Stwór najwidoczniej uważał, że trener przeszkadza mu w pracy. Chłopak nie dał się jednak zniechęcić i już wkrótce mógł podziwiać twór, który wytworzył pokemon. Nie było to nic wielce użytecznego, mimo wszystko Seath i tak był pod wrażeniem tego, iż pokemon posiada takie umiejętności w dziedzinie techniki, nie było to w końcu nic pospolitego.
Udana konstrukcja wydawała się poprawić humor Elekida i teraz był on w gotowości do dyskusji, Dyunn przekazał mu więc wszystko co miał mu do powiedzenia. W końcu negocjacje się skończyły i długowłosy uzyskał pozwolenie by złapać elektrycznego stwora.
Bogatszy o kolejnego potencjalnego towarzysza Dyunn ruszył na dalsze poszukiwania, może coś jeszcze kręci się w tym budynku... A jeśli nie.. to może warto sprawdzić ten drugi?

5 Safariball'i

76

Poszedłeś dalej. Sytuacja z poprzedniego budynku powtórzyła się: niedługo dotrzesz do miejsca, gdzie bez latarki niczego nie zobaczysz. Tymczasem jednak w tym miejscu jeszcze byłeś w stanie jako tako rozeznać się w sytuacji. Na prawo odbijały w górę schody, a przed tobą dalej ciągnął się korytarz, który już wkrótce powinien zaprowadzić Cię do łączenia między budynkami.
Wtem poczułeś, że coś ciągnie nogawkę Twoich spodni. Nachyliłeś się; udało Ci się dojrzeć niewielki, dobrze Ci znany kontur gryzonia. Tylko ten był chyba trochę inny...

Kroczył kolejnymi ciemnymi korytarzami, nie było innej rady jak wyciągnąć latarkę. Gdy sięgał po przedmiot poczuł, że coś uczepiło się jego nogi, gdy spojrzał w dół ujrzał mysz podobną do tej, którą uratował z platformy na kominie.
Nie interesował go ten gatunek, więc po prostu podarował pokemonowi nieco karmy, upewnił się czy nic mu nie jest - jeśli byłaby taka potrzeba udzielił niezbędnej pomocy - a następnie udał się w dalszą drogę, tym razem oświetlając korytarze latarką.

5 Safariball'i

43

Minun nie wykazał zainteresowania karmą, ale z grzeczności poczęstował się jednym przysmakiem. Następnie zaczął... chyba Ci dziękować. Tak przynajmniej wynikało z jego mimiki i głosu. Dodatkowo wręczył Ci mały bukiecik mleczy i ostów, które prawdopodobnie znalazł gdzieś przy płocie elektrowni.
Cóż, Plusle Ci nie podziękował, więc jego brat chyba postanowił zrobić to za niego.
Ruszyłeś dalej, oświetlając sobie drogę latarką. Rząd drzwi wkrótce się skończył, a korytarz poszerzył. To znak, że znalazłeś się w przejściu. Twoje kroki uderzały miarowo w podłogę, gdy wtem rozległ się głuchy dźwięk. Hmmm? Klapa w podłodze? Na to wygląda.

Ahh, więc ten Minun przyszedł tutaj w imieniu tamtego Plusle'a zaprawdę urocze zjawisko. Chłopak odebrał od pokemona bukiecik i rzucił kilka: "Nie ma sprawy, każdy by tak zrobił." Gdy sprawa z myszką była już załatwiona ruszył dalej. Wkrótce udało mu się odnaleźć klapę i jako, że raczej nie należał do ludzi, którzy długo zwlekali i ociągają się z decyzją, otworzył ją i zszedł na dół. Oczywiście wcześniej poświecił nieco latarką, tak na zaś, aby upewnić się, że nie czeka tam na niego stado wściekłych Voltorbów.

5 Safariball'i

15 - nic a nic

Kilka wąskich stopni zaprowadziło Cię do niewielkiego, niskiego pomieszczenia. Zdaje się, że dawniej miejsce to pełniło rolę magazynu; było tutaj mnóstwo półek wypełnionych narzędziami, kombinezonami czy - a jakże! - kablami. Panował tutaj zaskakujący porządek, co kazało przypuszczać, iż Pokemony raczej nie zaglądają do tego miejsca. Chociaż... kto wie, czy jakiś nieśmiałek nie kryje się pomiędzy regałami?

Znalazł się w magazynie, na pierwszy rzut oka pustym magazynie. Nie brzmiało to zachęcająco ale mimo wszystko skoro już tu się znalazł to powinien spróbować coś odnaleźć. Gdy zobaczył wszystkie narzędzia, kable i półki wiszące tu i ówdzie pomyślał, że to miejsce z pewnością spodobałoby się Elekidowi. Może jakiś pokemon jemu podobny się tutaj zagnieździł? Z tą myślą Seath ruszył by dokładnie sprawdzić przestrzeń między regałami. Coś musi tutaj być!

5 Safariball'i

100

Powoli i uważnie zacząłeś przeczesywać ciemne zakamarki magazynu. Między regałami panowała absolutna cisza i spokój, których nie mącił żaden odgłos. Chociaż... Gdy przystanąłeś na chwilę, wydało Ci się, że Twoje uszy wychwyciły cichy, niezidentyfikowany dźwięk. Kiedy zbliżyłeś się nieco do jego źródła, mogłeś już stwierdzić, że odgłosem tym jest powarkiwanie. Snop światła z Twojej latarki padł na ciemny kąt magazynu, gdzie leżała porozrzucana sterta kabli, która ruszała się jak gniazdo węży - a tam oplątany przewodami baraszkował zielony psiak. Nieoczekiwany blask oderwał Pokemona od zabawy; spojrzał w Twoją stronę nieco skonfundowany, z pogryzionym niebieskim przewodem zwisającym mu z pyska.

Kluczył pomiędzy regałami zdeterminowany by coś wykryć i... w końcu się udało. Przed nim pojawił się zielony psowaty. Widocznie zajęty baraszkowaniem wśród kolorowych przewodów. Chłopak postanowił postawić na dość prostą i otwartą strategię. Przygotował sobie dwa Safariball'e, nieco karmy i ruszył w kierunku pokemona. Zamierzał nieco rozplątać go z kabli, w prawdzie wyglądało jakby się nimi bawił, no ale może utkwił w śmiertelnej pułapce.. A co jeśli przez kable są jakimś cudem pod prądem, którego elektryczny pok nie odczuwa? Cóż.. W takim wypadku będzie nieciekawie, no ale co to za życie bez ryzyka?
- Witaj, pozwól że Ci trochę pomogę - rzucił próbując rozplątać Electrike'a - wiesz... Tam gdzie jestem jest całkiem dużo ciekawych przedmiotów, którymi można byłoby się pobawić. Zainteresowany?
Podstawił pod pyszczek stworzonka dwa Ball'e - z zamiarem późniejszego użycia - i czekał na pierwszą reakcję psiaka.

5 Safariball'i (2 rzucam)

74

Pies wydawał się być dość mocno zmieszany (żeby nie powiedzieć: zawstydzony) tym, że go przyłapałeś na tak "szczenięcej" zabawie. Zapewne był tutaj jakąś szanowaną osobistością i obawiał się, że rozgłoszenie jego upodobań może poważnie nadszarpnąć jego reputację. Z wdzięcznością przyjął Twoją nieoczekiwaną propozycję pomocy - chyba uznał, że udawanie zaplątania w kable pozwoli mu wyjść z całej tej niezręcznej sytuacji z twarzą. Siedział więc spokojnie, pozwalając Ci odplątać się z przewodów, a następnie godnie skinął Ci głową w podzięce. I wtedy wystąpiłeś ze swoją propozycją... Oczy Electrike'a zalśniły niepokojem. "Przejrzał mnie!" - zdawał się pomyśleć, gdy napomknąłeś o zabawkach. Pokemon rozjerzał się szybko dookoła, by upewnić się , że nikt tego nie usłyszał. W magazynie panowała głucha cisza, ale to i tak nie uspokoiło psiaka. Upokorzony i - w swoim mniemaniu - całkowicie odarty z godności posłusznie nacisnął nosem guzik i tchórzliwie skrył się we wnętrzu kuli. Lepiej nie narażać się tej istocie, która odkryła jego mroczny sekret. Gotowa jeszcze się rozgniewać i w zemście rozpowiedzieć wszystkim, jak dziecinnie zachowuje się Electrike w samotności...
Electrike schwytany

Chłopak obserwował reakcje psiaka i starał się ukryć oczywiste rozbawienie całą sytuacją, w końcu nie chciał by stworek zmieszał się jeszcze bardziej. Chwilę później, pies zniknął już we wnętrzu poke-kuli i chłopak mógł ruszyć dalej, cóż.. W tym miejscu już chyba nie miał co zastać, zamierzał więc wyjść na zewnątrz i rozejrzeć się tam. Może sprawdzić wnętrze kolejnego budynku? W każdym razie złapał już tyle pokemonów, że decyzja o pokemonie, którego ze sobą zabierze na pewno nie będzie łatwa.. Mimo wszystko zawsze warto rozejrzeć się jeszcze za innymi.. A nóż widelec łyżka spotka coś co ostatecznie rozwieje jego wątpliwości i będzie oczywistym wyborem.

4 Safariballe

85 - nic

Elektryczny pies dołączył do "kolekcji", a ty ponownie zostałeś sam. Stwierdziłeś, że w magazynie nie ma już więcej czego szukać - w zasadzie gdyby drugi Pokemon się tutaj znajdował, Electrike pewnie nie odważyłby się bawić w tym miejscu. Wspiąłeś się po stopniach i wyszedłszy z ciemnej komórki,  znalazłeś się na powrót w równie ciemnym korytarzu. Ruszyłeś przed siebie; już wkrótce ściany ponownie uległy zwężeniu, co oznaczało, że wkroczyłeś do drugiego, mniejszego budynku. Podobnie jak w poprzednim, na prawo odchodziły schody prowadzące w górę. Może coś ciekawego skrywa się na piętrze? Jeśli zaś pójdziesz prosto, z pewnością natrafisz na drzwi, które mogą wyprowadzić Cię na światło dzienne. Pytanie tylko, czy będą otwarte...

Zignorował póki co drzwi i ruszył na piętro, miał przeczucie, że rzadsze pokemony wolą jednak skrywać się trudniej dostępnych miejscach, a nie po prostu na widoku pod światłem słonecznym... Chooociaż. Niektóre elektryczne pewnie lubią się wylegiwać na słońcu.. No ale to nie ogniste, u których jest to praktycznie pewne. Tak czy inaczej, nadal gotowy i zdeterminowany ruszył do góry. Latarkę miał w pogotowiu, na wypadek gdyby trzeba było rzucić na coś nieco światła.

4 Safariballe

48

Postawiłeś pierwszy krok na schodach wiodących w nieznane i z wolna wspiąłeś się na szczyt. Z dźwiękiem Twoich kroków zaczął mieszać się dziwnie znajomy szum, a po dotarciu na piętro od razu rzuciła Ci się oczy słaba poświata dochodząca z najbliższego pomieszczenia. Na drzwiach znajdowała się taka oto tabliczka. Zajrzałeś do środka, gdzie ujrzałeś umywalkę - a w niej niebieskiego Pokemona z jarzącymi się na żółto czułkami.


Szumiąca woda grubym strumienim tryskała z kranu, a stworek pluskał się pod nim radośnie. Zrobiłeś jeszcze jeden krok, by przestąpić próg... I to był Twój błąd. Poślizgnąłeś się na mokrej podłodze i straciłeś grunt pod nogami; sufit zmienił pozycję o 90 stopnił, a Ty potężnie wyrżnąłeś potylicą o kafelki. Przez chwilę nic nie widziałeś, czułeś tylko tępy ból czaszki. Wtem coś wilgotnego dotknęło Twojego policzka, a pod powieki wdarł się ciepły blask. Spokojnie, to jeszcze nie był TEN blask - to tylko zaniepokojony Chinchou badał stan swojej przypadkowej ofiary.

Wolnym krokiem wspinał się na schody, był już nieco zmęczony, nie przeszkadzało mu to jednak by przeć na przód. W końcu nie zamierzał się wycofać póki miał ze sobą ball'e, kto wie co jeszcze skrywa to miejsce? Przez chwilę zatrzymał się przed tabliczką i przeczytał jej treść.
~ Cóż.. Nikt się chyba nie obrazi ~ pomyślał bezceremonialnie wkraczając do toalety.
Szczęście nadal mu sprzyjało spotkał kolejne stworzonko, musiał jednak podejść nieco bliżej i wtem.. Cóż.. Może jednak szczęście nie sprzyjało mu aż tak bardzo jak myślał.
Wyrżnął czaszką w posadzkę... No ale jeszcze żył.. A Chinchou wydawał się mu współczuć... To był chyba dobry znak.
Chłopak z wolna sprowadził się do pozycji siedzącej i wyciągnął przed siebie rękę z pokeball'em.
- Witam.. Ał... Moja głowa.. Co ja mówiłem? Ahh. Witaj. Może... Chciałbyś ze mną pójść? Znam miejsce gdzie jest więcej wody a mniej podłóg i ścian...

4 Safariballe (1 rzucam)

30 - zaklinacz elektryków

Chinchou odetchnął z ulgą, gdy Twoja biedna głowa powróciła do pozycji pionowej. Z pewnym zawstydzeniem omiótł spojrzeniem mokrą posadzkę. Sumienie podpowiadało mu, że gdyby jego kąpiel nie była tak żywiołowa, nic złego by się nie stało. Kiedy wyciągnąłeś przed siebie Safariball, Pokemon bez oporów wcisnął guzik - zapewne chciał w ten sposób odkupić swoje winy.
Stworek zniknął w kuli, a woda nadal grubym strumieniem lała się do umywalki...
Chinchou złapany.

Kolejny pokemon uległ pod jego niespotykaną mocą perswazji... No.. Albo miał po prostu szczęście. Tak czy inaczej, szczęście sprzyja lepszym, czyż nie? Prawie zapominając już o bólu głowy, chłopak czym prędzej opuścił pomieszczenie i ruszył poza budynek w którym się aktualnie znajdował, nie sądził by kryło się tutaj coś jeszcze, a kompleks był duży, zamierzał więc zwiedzić chociaż trochę z jego powierzchni. Niech ma coś z życia.. Jakaś wycieczka czy coś.

3 Safariballe

82

Chociaż czaszka nadal dość mocno bolała w miejscu, gdzie zapewne już wkrótce wyrośnie dorodny guz, postanowiłeś to ignorować. Dobra passa ci sprzyjała, więc cóż znaczą odniesone rany? Wszak przed Tobą jeszcze sporo miejsc do odkrycia, a w nich nowe Pokemony...
Pragnąc opuścić budynek po zejściu ze schodów skierowałeś swoje kroki w stronę bliższych drzwi. Ich istnienie i stan (otwarty lub zamknięty) był czysto hipotetyczny, ale co szkodzi sprawdzić? Udało Ci się jednak przejść korytarzem zaledwie parę kroków, gdy z mroku wychynęło Oko. Już jedno takie dzisiaj widziałeś... To jednak wyglądało zdecydowanie mniej przyjaźnie; łypało na Ciebie gniewnie, a przez całe lewitujące ciało przepływały złowrogie prądy elektryczne. Nie było trudno odczytać ten sygnał. Chyba lepiej zawrócić i wyjść tymi samymi drzwiami, którymi tutaj wszedłeś... Albo zdać się na swój nieodparty urok i uderzyć z całą mocą perswazji. Do tej pory działało bez zarzutu, więc może i teraz się uda.

Ból czaszki był teraz sprawą drugorzędną, chłopak miał teraz przed sobą o wiele trudniejszą kwestię do rozwiązania. Z mroku wyłoniło się oko Saurona. Na początku chłopak pomyślał, że to dobrze mu znany artysta Magnemite, tak jednak nie było. Przedstawiciel gatunku, który teraz usilnie blokował jego drogę, wydawał się o wiele mniej przyjemny niż stalowa kulka, którą Dyunn spotkał jakiś czas temu.
Co powinien zrobić? Natrzeć i przedrzeć się siłą?! Cóż... Zapewne nie obyło by się bez porażeń
a chłopakowi wystarczy chyba ból głowy i nie potrzebuje więcej zmartwień. Odejście z tego miejsca również nie wchodziło w grę, kto się cofa ten przegrywa! Seath zdecydował się więc jeszcze raz spróbować wykorzystać swe zdolności dyplomacji. Ruszył w kierunku Magnemite'a i przemówił do niego spokojnym głosem:
- Może się dogadamy? Dam Ci sporo smakołyków a ty pozwolisz mi iść. Co ty na to?
Mówiąc to kilka razy podniósł w ręku worek ze smakołykami.

3 Safariballe

63 - nieprzejednany

Pokemon obojętnym spojrzeniem omiótł worek przysmaków, po czym ponownie wbił w Ciebie wzrok. Zaczął powoli zbliżać się do Ciebie, a elektryczne prądy na jego ciele stawały się coraz mocniejsze i dziksze. Oj, chyba jednak przeceniłeś swój dar oswajania Pokemonów. Bierzesz nogi za pas, by ratować własne życie, czy jesteś gotów na otwartą konfrontację?

Cóż.. Skoro dyplomacja nie zadziałała to chyba pora spróbować w nieco inny sposób.
Seath rozdziawił swe oczy i usta, tak jakby wpatrywał się w jakieś monstrum skradające się za plecami Magnemite:
- Szlag.. Za tobą!
Liczył na to, że pokemon spojrzy we wskazanym kierunku, w takim wypadku Dyunn zamierzał wykorzystać chwilę nieuwagi oponenta i jak najszybciej spróbować go minąć!
Może i plan był ryzykowny.. ale jak to mówią.. kto nie ryzykuje ten nie zyskuje.

3 Safariballe

83 - wściekły

Będąc zdeterminowany, by jednak przejść dalej, postanowiłeś użyć sztuczki... Cóż, sztuczki starej jak świat, więc nic dziwnego, że Magnemite ją znał. Zamiast obejrzeć się za siebie, przymrużył lekceważąco oko. Oj, robi się gorąco.
Pokemon natarł na Ciebie jak rozjuszony odyniec, gdy wtem, pół cala przed Twoją twarzą zatrzymał się. Gdzieś z mrocznej głębi korytarza za jego "plecami" dobiegł niski, złowrogi odgłos. Magnemite obejrzał się trwożliwie. Teraz albo nigdy!

Śmierć zajrzała mu w oczy... jednak nie na długo, szczęście po raz kolejny się do niego uśmiechnęło. Chłopak nie zwlekając ruszył przed siebie z nadzieją, że teraz uda mu się minąć Magnemite'a.
A o straszliwy głos martwić się będzie jak już na niego wpadnie, nie ma co zamartwiać się na zapas, zwłaszcza że jak na razie był całkiem dużym fuksiarzem.
Ahoj przygodo! Pora spotkać kolejne pokemony!

3 Safariballe