Polowanie Unrthodoxa nr. 1

Ani jednego pokemona, wszystkie się pewnie schowały przed słońcem.

Przystanąłem na chwile i położyłem się na piasku. O dziwo nie poparzyło mnie, więc mogłem swobodnie sobie odpocząć choć na chwile. Może jakiś pokemon pojawi się na horyzoncie sam, skoro takie szukanie nie daje skutków.

Po kilku minutach leżenia, zauważyłeś Digletta.

- Ciebie już mam, wyższe twoje stadium. Dam ci spokój. - mruknął do siebie i być może i pokemon to usłyszał. Rzuciłem mu pokeprzysmak tak na pożegnanie i leżałem sobie dalej na piasku.

Pokemon zjadł przysmak i uciekł. Nie spotkałeś żadnego pokemona...

W końcu ruszyłem tyłek spod piasku i podążyłem w bliżej nieokreślonym mi kierunku, by szukać jakichś pokemonów, które mnie zainteresują. Dalej miałem 3 balle i chciałem je wykorzystać jak najlepiej się da.

Nic a nic.. Cisza, ani śladu pokemona..

-,-

Dalej szedłem, bawiłem się przy okazji ballami, które mi zostały do ukończenia safari i wyjścia z tego miejsca. Wciąż liczyłem że spotkam .... albo .... , które najbardziej chciałem tutaj złapać i które powinny być tutaj codziennością, a ani widu ani słychu o nich.

Nagle wykopało się coś z pod ziemi.. To Drillbur.

- Ciebie mam na liście, więc.. - rzuciłem mu pod nos pokeprzysmak, obok niego ustawiłem balla i jak w przypadku innych pokemonów czekałem na rozwój wypadków i czy pokemon da się złapać. Jak nie to trudno...

Szczęście ci dopisało pokemon szturchnął safariiballa przez co uruchomił mechanizm i w nim został.

- Raz, dwa, trzy złapany zostałeś ty... - pokazał na balla z Drillburem i podniósł go. Po chwili schował i ruszył dalej w pustynną podróż na safari. Zostały mu jeszcze 2 balle do wykorzystania. Rzuci je pierwszym lepszym spotkanym pokemonom, bo ma już choć odrobinę to co chciał.

Raczej to tak szybko nie nastąpi. Na razie brak pokemonów w okolicy.

Westchnąłem głęboko na myśl, że nic nie spotkałem. Ale postanowiłem nie poddać się i dalej iść. Przetarłem pot z czoła i czekałem, aż na horyzoncie pojawi się pokemon. Lub wyskoczy spod ziemi. Czy też będzie w jakiejś oazie...

Twa cierpliwość została nagrodzona zauważyłem wzbijająca się w powietrze Vibrave

- Pewnie znowu ta sama wredota co wcześniej... - mruknął pod nosem i rzuciłem ni z tego, ni z owego w kierunku tej Vibravy pokeprzysmak, chcąc ściągnąć ją na ziemię. Miałem również w przygotowaniu balla do próby złapania Ziemnego Smoka.

Pokemon poczuł się zagrożony po zobaczeniu przysmaku i ruszył wściekły w twoją stronę. Gdy wylądował na tobie dotknął przypadkiem twojej ręki z ball'em i się złapał. Prawdziwe szczęście w nieszczęściu.

- Okej.. to było dziwne. Nawet bardzo dziwne. Nie wiem czy brać pokemona, który jest tak wrogo nastawiony... - zamyślił się i schował balla. Popatrzył na ostatniego balla, który został i udał się w prawdopodobnie ostatnie chwile na tutejszym safari.

Chyba będziesz musiał tutaj jeszcze pobyć jedyne co widzisz to dziwna poruszająca się oaza. Zaraz! przecież oazy nie potrafią się poruszać. TO musi być Torterra zesłana prosto od Mew'a na pożegnanie się z safarii. Tylko czy zdołasz ją złapać.

- O w dupe mordę kopana. O tobie nawet nie śniłem że się tu pojawisz... - mruknąłem cicho sam do siebie i obserwowałem Torterrę. Podszedłem do niej malutkimi krokami, by nie wystraszyć czy też nie wkurzyć. Położyłem tylko kilka pokeprzysmaków na ziemii i czekałem czy zdobędę jej zaufanie.

Wyraźnie nie była zadowolona z twojej obecności, ale przysmaki zjadła i ruszyła w swoją drogę powolnym krokiem.

- Zaczekaj chwile. - rzuciłem do pokemona i stanąłem mu na drodze. - Nie chciałbyś może wybyć z tego safari, by wyruszyć w podróż poza terenem tego safari ? Taka szansa może się już nie powtórzyć.. - popatrzył się na Torterrę i czekał na jej reakcje.

Pokemon z początku był niezbyt zadowolony z zastawienia mu drogi i szykował się do ataku, ale miałeś szczęście, że przez ten czas się namyślił i ruszając głową na tak zgodził się na twoją propozycje.

- Więc wystarczy tylko że wejdziesz do tego małego urządzenia.. - wyjąłem balla i ustawiłem przed nim. - Musisz go tyknąć tylko. - dodałem i czekałem na to co pokemon zrobi. Oby tylko nie było znów przygotowania do ataku.

Torterra była lekko rozdrażniona twoim powolnym postępowaniem i zaczęła szarżować w twoją stronę celując w ball'a. Po minucie strachu przed rozdeptaniem przez giganta twój poziom adrenaliny podniósł się do maximum i kończysz swoje safarii z nowymi potężnymi pokemonami.